Ik kan soms
zo zeuren, vindt mijn lief. Dan geef ik hem geen ongelijk. Hij heeft al tijden
last van jeuk. Niet zo’n beetje ook en af en toe geef ik hem gelijk. Maar nu
niet! Hij gebruikt door zijn vermaledijde ziekte medicijnen, heel veel. Als ik
al die namen zou onthouden zou ik een gemeen potje scrabble kunnen spelen.
Telkens wanneer ik een diepe zucht naast me hoor en een gepijnigde blik zie zeg
ik dan: “Ga naar een dermatoloog!” Ja, maar de dokter zegt dat het erbij hoort
en dat ik er mee moet leren leven. “Die dokter is een reumatoloog, dat is heel
wat anders. Hij kijkt met een andere bril naar jou.” Eindelijk, na lang
motiveren heb ik hem over de streep gehaald en heeft hij een verwijsbrief
aangevraagd, afspraak gemaakt en is gegaan. Dat was gisteren. Na terugkomst
wierp ik hem een vragende blik toe. Het blijkt dat door die medicijnen, die
zijn weerstand verlagen, er een schimmelinfectie is ontstaan. Daar valt met een
kuur wat aan te doen. Wat werd ik ineens blij dat ik soms terecht een zeur kan
worden genoemd. Daar ben ik trots op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten