Beeldenfabriek.

Sinds ik weer bij Nico loop

Geïnspireerd word door Jacques Brel

Denk ik meer in beelden.

Kijk naar lijnen die bewegen

Herfstkleuren in het loof

Maak in mijn hoofd de prachtigste doeken

met houtskool en schilderstape.

Heb één beeld deze keer

Uitgevoerd in telkens andere accenten

Dus is mijn woordenstroom wat verkleind

Als een rivier die in een beekje is veranderd.

In de loop van de tijd gaat dit weer veranderen.

Dat gebeurt altijd.

Dan ga ik meer schrijven.

Wie weet ga ik nu meer beelden publiceren

Jullie zien het wel.

Verwarring

Het is alweer een tijdje geleden dat ik heb geschreven.

Er heerste verwarring.

Mijn apparaten vertoonde kuren.

De pc vertraagde per dag en zei toen opeens tabé.

De ereader vertelde me via Kobo dat ik een stout meisje ben.

Hoe?

Dat zoeken we, of liever gezegd Jeroen, nog uit.

Daarnaast moet de pc helemaal worden geledigd en zorgvuldig weer worden opgebouwd.

Gelukkig heb ik een aantal back-up systemen.

Mijn oude ereader is uit de boekenkast gehaald, afgestoft en opgeladen.

Ik kan weer lezen!

Nu schrijf ik op mijn geliefde Peaq die in de la lag.

Wanneer onze agenda wat leger is gaan we de oude pc weer opfrissen en de Peaq gaat als mobiele pc samen met mij de wereld door.

Zo heeft elk nadeel z'n voordeel, zoals een wijze filosoof eens zei.

Armando

KUNST = de kunst van het laten.

Ik ga verder

Gemaakt met zwart en gekleurd charcoal chunck, schildersafplakband.

Dubbele gedachten.

Gisterenmorgen.

Maakte ik me klaar om naar de winkel te gaan.

We ontvingen een tekst met een droevige mededeling.

Onze kledingkoning Jaap is naar Jeshua gegaan zoals ze het zelf omschrijven.

We kennen elkaar al 25 jaar en hij maakt me al 25 jaar mooi en apart.

Lieten ons merken dat de God die zij vereren een grote plek in hun leven heeft maar lieten ons ook in onze eigen waarde.

Hij stond op de markt.

Ik zie hem staan.

Buikje en al met baardje en een fout staartje.

Alles ziende want het kon behoorlijk druk zijn, zo geliefd was hij.

We zullen hem missen.

Na het werk kleedde ik me met zorg aan, zoals gebruikelijk met kleding van Jaap.

We hadden een uitnodiging gehad voor de opening van een expositie van Nico Scherpenzeel

Mijn leraar op de SKVR

We waren helaas net te laat voor de officiële opening.

Zijn materiaal keuze zou de mijne kunnen zijn.

Duidelijk is dat ik de beginneling en hij de meester is.

Dit inspireert me om verder te gaan.

Ik heb nog heel veel te leren.

Zijn expositie is in de galerie Kralingen te Rotterdam

Je kunt het Googelen of op Facebook zoeken onder zijn naam, als je belangstelling heb.

Vandaar die dubbele gedachten.

Reis op de Bertha (3)

Zo regelmatig ben ik door dit album aan het zappen.

Zittend op m'n vaste plekje heb ik de in's en out's van haar gefotografeerd.

Tot grote treurnis van de kapitein want zij was een deel van zijn ziel en hij wenste niet dat Jan en alleman haar zouden kunnen aanschouwen.

Terwijl ik de foto's bekijk valt me het hoeveelheid touwwerk op.

Eigenlijk nu pas.

Vroeger op school leerde ik het een en ander tijdens geschiedenisles.

Ik leerde van 'breeuwen' of hoe kreeg men toen een schip waterdicht.

Breeuwen

De zeilen die worden of gehesen of gestreken.

De hoeveelheid knopen, met elk hun eigen naam.

Het hele schip wordt bijeen gehouden door het touwwerk.

Tegenwoordig, zo is mij verteld, word dit niet meer geleerd op school.

Zo, jammer.

Dit alles breidt de wereldvisie en kennis uit en dus ook wat wijsheid, hoop ik.

Vegla

Wanneer men zich verveelt

Neme men een oude Vegla glazen pot.

Zoeke een handvol met niet gebruikte rietjes en deponeer deze in de pot.

Pakke het fototoestel en neme de foto's in diverse standjes.

Vloei de foto's in de pc.

Zoeke een goed fotoprogramma

Bewerk de goede foto's en gebruike dan de diverse filters totdat er een grappig resultaat gevonden is.

Lekker melig werk.

Zoekt en gij zult vinden.

Na het feest, het carnaval gebeuren, waarvan mijn Zuidelijke vriendin heeft genoten.
Zij kent het wel, dat carnaval gedruis.
Onze fototoestellen lagen opgeladen en gereed voor gebruik op de tafel.
Roen had zich hierover ontfermd.
Nu liggen alle foto's in de toestellen klaar om in onze pc's gestort te worden.
Alleen hebben we het afgelopen jaar geen enkele foto gemaakt en ik heb een nieuwe pc dus is deze nog programma loos.
Ik zocht de schijfjes op en ben nu druk deze te installeren
Roen zoekt de bijbehorende snoeren.
Elk toestel heeft zijn eigen stekker, dit om alles gemakkelijk te maken.
WE moesten ook een verloopstekker kopen.
Wanneer dit alles is geschied gaat het grote bewerken beginnen want wij hebben héél veel foto's genomen.
Roen schat op 700 foto's.
Het is maar goed dat wanneer we aan de slag zijn we dit leuk werk vinden.
Het resultaat wordt later vertoond.

Lievelingsschilder

Begin jaren 70 van de vorige eeuw leerde ik mijn 1^ste man kennen. Aan de muur van zijn kamer hing een reproductie van de schilder Victor Vasarely waar ik stil van werd. Het was toen het psychedelische tijdperk met werkstukken als je daar te lang naar keek je bijna op de grond viel vanwege de duizeligheid die dit veroorzaakte. Waar we toen mee bezig waren was om de nieuwe werkelijkheid te ontdekken met lsd, hasj en jasmijnthee. Timothy Leary was een voorganger, Herman Hesse onze literaire meester. Het Boeddhisme werd onderzocht en velen gingen naar India om zichzelf te vinden. Kortom, we waren allemaal ontdekkingsreizigers en zwammologen die zichtzelf veels té serieus namen. 

Zwammen kan ik nog steeds als de beste, lees Herman Hesse nog zo nu en dan en het werk van Vasarely vind ik prachtig. 

Welke foto is mooier?

Lievelingsschilders.

Een nieuw rubriek.

Ik begin met Dick Ket.

Leerde zijn oeuvre kennen via het Arnhems museum voor moderne kunst.

Ik heb zo ongeveer 20 jaar in Arnhem vertoefd en trakteerde mezelf soms om naar dit museum te gaan.

Ten eerste om de 2 grootte poppenhuizen in de grote hal. Prachtig vond ik dit en de werken van Dick Ket.

Hij heeft een zelfportret gemaakt dat toen en nog steeds diepe indruk op me maakt.

Ik zag een hele lelijke, ziek man. Hij had een hartziekte, zijn hart zat aan de verkeerde kant en een van de kenmerken was dat zijn nagels groot en gebold waren.

Wat zag ik erin?

Een man die het aandurfde zijn kwetsbaarheid te tonen in al zijn lelijkheid en schoonheid.

Zelfs nu hoef ik alleen mijn ogen te sluiten en ik zie dit portret voor mijn ogen.

http://www.galeries.nl/mnkunstenaar.asp?artistnr=6393&vane=1&em=&meer=&sessionti=554154537

Mislukt of niet mislukt.

Laatst stuurden we de foto’s die ik had genomen tijdens de heropening van de winkel naar een lid van het bestuur. Zij is getrouwd met een fotograaf en deze vertelde me via zijn vrouw dat mijn portretten te close waren. Ikzelf hou hiervan, want soms vertelt alleen het gezicht of een gedeelte van het gezicht, de naakte ziel. Vooral wanneer de ogen op de voorgrond treden. Deze fotograaf geeft workshops ‘Glossy fotografie’ daardoor snap ik hem. Alleen onze doelstellingen verschillen. 

Een gewone grijze dag.

Een gewone grijze dag.

Woensdag de zoveelste.

Niets bijzonders vandaag.

Grijze wolken zweven langs ons raam.

De verplichtingen zijn gedaan.

Lekker niksen dus.

Kopje thee nuttigen.

Jeroen naar bed sturen, dit heeft hij nog hard nodig.

Lekker lezen.

Meisje en katjes zijn bezig met hun grootste hobby; slapen.

Heerlijk, deze lekkere luie dag.

Winter

Eindelijk!

Luctor et emergo.

Wapenleus van Zeeland.

Oftewel; ‘Ik worstel en kom boven’.

Ik kan het niet laten om hier aan te denken terwijl mijn lief aan het worstelen is.

Hij worstelt om de communicatie tussen t.v. en soundbox met alle apparatuur die we hebben en alle abonnementen te laten communiceren.

We hebben een blue ray/dvd/cd speler.

Ook pc en tv en boxen

De boxen vormen het probleem.

Wanneer we contact hebben met het een dan vertikt het ander om mee te doen.

Dus stopt Jeroen allerlei draden door elkaar.

Wanneer ik het een doe dan doet het ander het niet en omgekeerd.

Talloze mogelijkheden en verschillende kabels zijn er van hdmi tot glasvezel en ouderwetser.

Uren is hij hier mee bezig en ook een aantal dagen lang.

Ik bewonder zijn geduld en hij is vandaag een stukje verder gekomen want;

De dvd blue ray is nu aangesloten op de soundbar.

Nu alleen de rest nog.

Gelukkig hebben we geen haast. 

De Zee

Genomen 1993 op het Scheveningse strand.

De zee geeft en de zee neemt. 

Eigen werk

Dit is oud werk dat ik creëerde  in een 2 jarige opleiding in Leiden. Dit is een van de proefmonsters van de diverse druktechnieken.

De Rozen

Ook al zijn ze uitgebloeid, ze blijven hun schoonheid behouden.

Gevonden materialen

Men neme een fototoestel en ga naar buiten.

Zoek een thema.

In dit geval ‘gevonden materialen’.

Ik vond een plastic lap en zette die op de gevoelige plaat.

Ging naar huis en ledigde het schijfje in de pc

Met behulp van een foto bewerkingsprogramma ga je dan snijden, knippen en gebruikte daarna de diverse filters.

Dan krijg je het resultaat als hierboven. 

’t Is toch wat.

Archiveren is en blijft een kunst.

Ik had een mooi fotoarchief en een fotobewerkingsprogramma, daar kon ik blindelings mee werken.

Al onze foto’s zelf gemaakt en uit het verleden van mij of Jeroen werden verwerkt.

Maakte mooie mappen en zoeken was er amper bij.

Totdat ik een nieuw fototoestel kreeg waarbij er ineens een vermeerdering van de pixels bij kwamen waardoor ik met mijn oude programma niets meer kon doen.

Toen raakte ik in de war totdat mijn lief “One Drive” vond en alle oude foto’s er op plaatste en we ze weer konden vinden.

Nu was het de kwestie, hoe kan Els deze bron der herkenning aanboren?

Mijn lief ging op jacht en soms zag hij een spoor.

Zelfs onze pc goeroe had geen goede raad.

Microsoft werd geraadpleegd, en warempel, na het nodige gekluns, gepruts en geklooi kwam er een oplossing, en nu deelt Els al de foto’s die op one drive geplaatst zijn.

De kopfoto is er eentje uit Roen zijn jeugd.

Zit zijn de 3 broertjes Eric, Joep en Jeroen en is in de jaren 60 geschoten.

Lief hé?