Generaties

Een aantal jaar geleden namen we afscheid van een groot deel van de ouderen van de familie van Jeroen.

Dan kwamen de neven en nichten, vrienden en de rest van de familie bijeen om samen afscheid te nemen. Aangezien ze meestal een goed en rijk leven achter de kiezen hadden en het huidige toch steeds meer worstelen werd was het verdriet niet overweldigend groot. Uitzonderingen daargelaten want het leven is niet zo eerlijk dat altijd de oudsten de pineut zijn. Na het afscheid van onze ouders keken we elkaar aan in het besef dat wij nu aan de beurt zijn. Wij zijn nu de ouderen dus en ervaren een aantal minder leuke dingen die we wisten dat zou komen. Dit allemaal ervaren is toch een héél ander verhaal. De gewrichten buigen wat strammer. Er is een nieuw slogan geboren. Zoals 'Wat zeg je? We hebben dutjes nodig. En we bezoeken toch de huisarts wat regelmatiger. Ons tempo is wat vertraagd en om te behouden wat we hebben kost meer tijd, moeite en geld. We krijgen rouwkaarten in de bus van leeftijdsgenoten die wat eerder zijn vertrokken. Ook slecht nieuws telefoontjes van hen die ernstig ziek zijn. Wanneer zij die ziekte overwinnen, zoals dat wordt genoemd, blijven er toch altijd souvenirs achter. Toch, het went. Er komt een andere

regelmaat en onze humor past zich aan. En toch. Ongeveer 1 week geleden kregen we te horen dat de 4de generatie in aantocht is. Een zoon, volgens de moeder van de oma. We hebben de hele week giebelend in ons huis rondgelopen. Verrassing! 

Zonder titel

De vlinder heeft tijd genoeg
om de lotus te beminnen,
niet aldus de bij,
die bedrijvig honing puurt.

Uit 'Vuurvliegen',
van Tagore

Antwerpen

We waren vroeger lid van "Vrienden van het Stedelijk Museum" te Schiedam.
2 x Per jaar werden we uitgenodigd om een aantal musea te bezoeken.
Een museum in de open lucht en een onder een dak.
In 2007 gingen we naar Antwerpen
Naar het zilvermuseum Sterckshof en het Openluchtmuseum voor beeldende kunsten.
Dan werden we opgewacht door een gids die al pratend een rondleiding gaf.
Ik heb een aantal prachtige fotoreportages gemaakt.
Hierboven zien we een faun.
Mooi hé?
Helaas hield het op. Er waren te weinig aanmeldingen. We missen het nog steeds,

Inhaalslag.

We hebben een kleine keuken. Echt klein!

Wanneer we samen koken, dansen we de pas de deux.

Maar toch, het is een keukentje met alles erop en eraan.

Ik heb het voor elkaar gekregen, met trots om voor 15 man of meer te koken tijdens de kerstdagen.

Merkend dat ik weer tot het land der levenden behoor kijk ik om me heen.

Wat ik zie bevalt me totaal niet.

Het wordt tijd voor veranderingen.

De afgelopen tijd had ik door mijn depri aanval een tunnelvisie ontwikkeld.

Iedereen die dit heeft meegemaakt herkent dit.

Dus, maak ik een inhaalslag en telkens wanneer Jeroen met Meisje naar het Sterrenbos gaan neem ik een aantal kastjes onderhanden.

Langzamerhand word ons huis ons thuis weer.

Het geeft een gevoel van Trots !!

De reis op de Bertha.

Een aantal jaar geleden werden we uitgenodigd door een goede vriend
De kapitein van de "Bertha". 
Om de gaan varen over de Noordzee.
Verguld en verblijd zeiden we beiden: JA!
En Jesse mocht mee.
Wat er volgde was een heerlijk weekend op het water
We werden verwend want de Kaptein is ook een hele goede visbereider.
We zagen de zee als nooit te voren.
Overal waar we keken was er alleen maar water te zien
Toen de zeilen werden opgehaald en de motor was stilgelegd volgde er:
Stilte behalve het water en de vogels, die waren hoorbaar.
De lichtval was prachtig
Zo zat ik op mijn vaste stekkie aan boord
Fotografeerde alles wat er maar te zien was
Er volgde een fraaie fotoreportage. 
De kopfoto van dit stukje is er een van.  

Op zoek naar moed !

Goedemorgen mensen,

Vanmorgen vroeg ging de wekker en besloot ik dat ’t tijd was voor koffie. Er uit gegaan en koffie gezet. Els werd ook net wakker en ik vertelde waarmee ik bezig was in mijn hoofd.

Ik geloof dat het begon als: Wanneer ik nu een opleiding aan het doen was zou ik er denk ik mee stoppen. Waarom? Ja, ik denk dat ik met de beperkingen die ik nu ervaar en mijn leeftijd er toch niks aan heb.

Het zette me in ieder geval stevig aan het denken.

Het hele leven was eerst al veranderd door mijn spierziekte, en daar had ik net een beetje mee leren leven, maar nu na de diagnose Kanker komt er plotsklaps nog een reeks aan veranderingen-transformaties van mijn leven bij.

Het is soms knap moeilijk om te genieten van dit veranderde leven, al is het sinds ik weer naar buiten kan met de scootmobiel of de rollator wel verbeterd. Korte uitjes zijn aangenaam. De frisse lucht in welk weer dan ook doen me goed. Korte uitjes worden vaak veel langer dan gedacht, want ik zie veel bekenden en heb dus onderweg veel gesprekjes, met mensen die graag willen weten hoe het gaat of het heel fijn vinden om me weer te zien, die me gemist hebben en dat soort momenten zijn goud waard.

Natuurlijk zijn ook de talloze emails, brieven, mailtjes en kaarten ontzettend fijn en steun betuigend, maar die onverwachtse contactjes en het buiten zijn geven het leven dan toch weer de nodige sjeu.

Ik moet natuurlijk ook niet spreken van een nieuw leven met veel beperkingen, maar van een nieuw leven met talloze nieuwe mogelijkheden en uitdagingen. 

Toch als je dit te vaak hoort dan gaat het ook griezelen want mijn gevoel is vaak helemaal niet zo. Dat gevoel moet groeien, en dat doet het vanzelf als je ziet dat mensen je toch de moeite waard vinden. Dat geeft moed.

Hilversum 6

Jan15 by familyhotrose

Na gelukkig nu een goede nacht en een drukke ochtend zit ik nu uit te puffen aan tafel. De ronde met Jesse zit er op. We zijn samen Rose naar de Wereldwinkel gaan brengen waar zij nu een dienst draait met Gerda. Ik hab daar na wat boodschappen een kop koffie gedronken. Daarna de post uitgezocht het een en ander opgeruimd, gewassen, de was in de droger gestopt en nu met een kop thee een start gemaakt aan onverwacht toch een vervolg stuk op Hilversum 5. De onderwerpen had ik daarin al opgeschreven en het uitzoekwerk ook, dus met een beetje mazzel gaat het snel.
Ik ga beginnen met Bermtoerisme.
Dit is iets waar we ons nu nauwelijks nog iets bij voor kunnen stellen, maar in tegenstelling tot nu waar er meer dan 8 miljoen auto's in Nederland op de weg zitten is er een tijd geweest waar de auto nog een compleet nieuw fenomeen was en om daar goed van te genieten gingen veel mensen in hun schame vrije tijd met een picknick mand langs de weg staan om van dat nieuwe fenomeen te genieten. Vervolgens gaan we naar Anna's Hoeve.
Een plek waar een grote ouderwetse speeltuin was en waar we ook zo nu en dan heengingen voor heerlijke Pannekoeken, zoals je het toen nog schrijven mocht. Zelf vond ik vooral het reuzenrad en vooral de botsaauto's het meest tot de verbeelding spreken. Ook ben ik daarnaast op een meertje nog wel eens wezen schaatsen, voor zover je dat zo kon noemen, want een held op die onderschroefbare schaatsen was ik bepaald niet. Kijk vooral ook naar die prachtige autobus bij de laatste foto van Anna's Hoeve.
Vervolgens gaan we naar Heideheuvel, vroeger een herstellingsoord en in de tijd dat wij in Hilversum woonden werd het omgebouwd tot astma centrum. Een vriendje van school nam me eens mee daar naar toe en wat ik daar erg interessant vond was dat er overal aansluitpunten waren in de muren waar je een slang aan vast kon koppelen waarmee je de stof kon weg zuigen zonder stofzuiger. Heel modern voor die tijd.  Voor alle duidelijkheid. Dit gebouw was het oude herstellingsoord, niet het Astmacentrum. Daar kon ik geen enkele foto van vinden.
Van daaruit gaan we verder naar Grand Hotel en Theater Gooiland. De laatste tijd nog wel eens op TV bij talentenshows. We gingen hier nog wel eens naar toe voor een uitvoering van bijvoorbeeld Ivo de Wijs van school uit en dus voor pianorecitals. Zo zat ik er dus zelf ook ooit op het podium achter de Piano voor een uitvoering quatre main,
met iemand wiens naam ik me niet eens meer kan herinneren. Ik vond het vreselijk. In navolging van mijn French Sister kreeg ik pianoles in het kader van een brede opvoeding, maar het was verplicht en ik moest dagelijks uren oefenen, en aangezien ik er geen lol in had werd het helemaal niets, ondanks zes jaar les. Toen mijn zus in 1974 trouwde en vlak daarna naar Zuid Frankrijk vertrok emigreerde de piano mee, en daar was ik ontzettend blij mee. Daar kwam nog bij dat ik een overbuurjongen had die alles wat hij hoorde zonder oefenen na spelen kon. Oh wat was dat frustrerend. Het theater ligt overigens achter.
Daar vlakbij was ook het zwembad aan de Kapelstraat waar ik al mijn zwemdiploma's behaald heb. Als ik het goed heb is dat bad gebouwd speciaal voor de Olympische spelen. Het is inmiddels al lang gesloopt omdat het niet meer voldeed aan de huidige eisen. Vervolgens gaan we richting Loosdrecht. Op weg naar Loosdrecht komen we langs ziekenhuis Zonnestraal, ooit gebouwd als sanatorium. Ik heb daar ook nog eens vakantiewerk gedaan en ernstig mijn rechter pols beschadigd. Doordat de pezen doorgesneden waren nadat ik door een ruit was geschoten bij het openmaken van een vastgeroest raam had ik langdurig revalidatie nodig en heb ik zelfs met veel moeite links leren schrijven en dat was knap lastig omdat ik rechtshandig ben. Inmiddels ben ik dat al lang weer verleerd.
Vervolgens een plaatje van BM's in Loosdrecht. Ik mocht soms mee met mijn oudere broers die ooit op de zeeverkennerij zeilen hadden geleerd voordat we in Hilversum kwamen wonen. Dat zeilen op de Loosdrechtse plassen was fantastisch. Later kocht ik samen met een vriend in Venray ook nog eens een zeilboot, een vrijbuiter. Dat werd geen succes. Nadat hij fantastisch opgekapt was bleek hij lek en veel te zwaar om achter mijn lichte renault 4 uit het water te trekken. Daar ging mijn eerste moeizaam bij elkaar gespaarde auto'tje. We hebben 'm nog wel verkocht. De foto hier is de enige herinnering. Volgens mij is dit de broer van vriend Rien uit Oostrum zeilend met de "vrijbuiter". Mooi was ie wel.
Nu beginnen we op te schieten met de door mij verzamelde foto's. Al ik heb net nog een foto gevonden
waar ik met de gehele verzamelde Paulusgroep voor het oude Honk sta. Hier komt ie:
en nog maar een uit die tijd , al heb ik twijfel bij wat er op de foto bij die geknoopte toren is geschreven. Volgens mij kom ik eerder op een meter of 14. Maar 44 m stond natuurlijk wel stoer, maar reeël is dat niet als je de lengtes van de in de foto aanwezigen bij elkaar optelt.Dan nog een foto van mijn kampdoop. Ik doe 'm maar wat klein, want wat voor een ontgroening was dit nu weer? De laatste foto is overigens de overdekte keuken annex tafel.   Daarvoor het Appel.
En nog een mooi bouwwerk van hout en touw bij de ingang van het zomerkamp. Wat een rare, nu wat militaristische, ook verplichte opvoedkundige bedoening om een sterke jongen van te worden was dat.
Nu wil deze site geen nieuwe foto's meer accepteren dus er komt later nog een slot stuk achteraan met foto's van wat oude studio's, van mijzelf op de Pipo wagen, bij Lage Vuursche, de garage waar later de eerste nieuwe wagen van mijn vader vandaan kwam, de Mazda 1800 in 1972 en het Alberdinck Thijm College, waar ook mijn broer en mijn French Sister nog opgezeten hebben.
Voor nu moet ik het hierbij laten. Gegroet

Donjon Strips

Weet waar je aan begint, waarschuwde een kenner van strips. Deze serie is oneindig. Maar ja, ik was verkocht. Het bevat alle elementen waarvan ik hou. Humor, avontuur en fantasie. De helden of anti helden, het is maar hoe je het bekijkt, zijn met een vaart getekend en hun avonturen eindeloos en totaal absurd. Ze zijn getekend en geschreven door Joan Sfar en Lewis Grondheim. Uiteraard uit Frankrijk een van de bakermatten van de strips. Het bestaat uit 3 series: Ochtendgloren, Zenit en Avondschemering. Of anders geschreven de opkomst, gloriedagen en verval van de wereld rondom een donjon(toren). Het is een grote reeks en absoluut lang niet alles is vertaald, maar wees gewaarschuwd. Wanneer er een glimlach om je lippen krult bij het lezen van de eerste bladzijde ben je verkocht. 

Een tweede blogje over Hilversum toen ik er opgroeide van 1966 tot 1976.
Vandaag over de Draversbaan, de Willibrord kerk en de van Riebeeckweg waar ik met mijn ouders woonde. Het stukje is vier jaar geleden geschreven.

Hilversum 2

 

Nov2by familyhotrose

 

© www.oudhilversum.nl

Vandaag tijdens het uitrusten van een lange ronde met Jesse die ook nog gecombineerd was met een lading boodschappen halen. Ik kwam stevig transpirerend thuis en Rose heeft eerst de voordeur opengedaan en de riem van Jesse afgedaan, en vervolgens na mij de opdracht gegeven te hebben te gaan zitten heeft ze de boodschappen uitgepakt en opgeruimd. Ze zette direct bij thuiskomst mijn kruidendrank die drie kwartier had staan pruttelen naast me neer dus daar mag ik nu van genieten. 
Ze bleek ook al gestofzuigd te hebben, en stond daarna klaar om richting Bert onze fysiotherapeut te gaan ter bestrijding van de stijfheid van haar heupen die door al het gehobbel van het afgelopen jaar behoorlijk wat te verduren hebben gekregen.    Daarna begon ik onze laptops even uit te zuigen. Ik heb eerst vorige week een poging gedaan om de achterkant van onze computers eraf te  schroeven en ze zo eens schoon te maken. Ze zijn uiteindelijk vrijwel dagelijks in gebruik en ik deed het min of meer op advies van een deskundige opgenomene op mijn werk. Nou, dat bleek een frustrerend karweitje want zowel de Toshiba als de HP werkten niet mee.  Vanmorgen heb ik gewoon met zo'n flutstofzuigertje(€ 1,59) van de Action, werkend op een usb poort zowel de toetsenborden, de roosters. vertilatiegaten e.d. schoongezogen en er kwam heel wat uit. De troep die je verzamelt is enorm. Nu eet of drink ik nooit boven het toetsenbord maar desalnietemin kwam er toch aardig wat stof en kruimelgoed uit. Kortom dat was een goed advies.  
Na mijn stuk "Hilversum 1" heb ik nog wat doorgezocht op allerlei sites, en heb zelfs even met google earth in onze oude achtertuin in Hilversum gekeken. Daar is de laatste 34 jaar maar weinig veranderd. Op de van Riebeeckweg 2  zit inmiddels de Dierenambulance Hilversum en de oude villa op de Hoek van de van Riebeeckweg en de Soestdijkerstraatweg staat er ook nog. Deze villa was eveneens zeer  tot mijn verbeelding sprekend. Het is een pand met een prachtig torentje en doet een beetje denken aan Villa Kakelbond uit Pippi Langkous. In die villa ben ik vroeger nooit geweest, maar in de tuin stond een huisje waarin mijn vriendjes en ik veel tijd hebben doorgebracht. Dat huisje kon ik via de satelietfoto's  niet meer vinden. Ik denk dat dit gesloopt is.
Zo kon ik eerst ook nauwelijks foto's vinden van de atletiekbaan en de draversbaan, maar via diverse Dudok sites heb ik dan toch afbeeldingen gevonden. Op de plaatjes nu is het overigens nog mooier dan in werkelijkheid vroeger. Ik weet wel dat de staat van onderhoud toendertijd, zo rond de zeventiger jaren belabberd was en nu ziet het er veel beter uit. De eerste foto, wederom in zwart wit komt van de site oud hilversum. Ik ben daar gratis lid van geworden en denk dat zolang ik de oorsprong noem de plaatjes vast wel mag gebruiken. Het is overduidelijk een gebouw van Dudok. Hilversum staat er vol mee.
Naast foto's van de villa en mijn ouderlijk huis is er nog een foto uit eigen archief te vinden waar de st. Willibrorduskerk op staat waar ik zoveel diensten heb bijgewoond en meegevierd. Het is een heel raar idee nog steeds dat die kerk alweer bijna 15 jaar geleden gesloopt is. Meer plaatjes bij Hilversum 3. Voor nu gegroet.

Hilversum 1

 

Oct29by familyhotrose

Na veel drukke dagen en weinig inspiratie vandaag om tot een nieuwe nieuwsbrief voor de Wereldwinkel te komen dan toch nog een blogje. Dit onderwerp komt voort uit de zoektocht op het WWW over in eerste instantie de EUROhal, die na wat studie toch duidelijk de EXPOhal bleek te zijn. Grappig hoe je soms vertrouwd op je geheugen, en er dan op gewezen wordt dat dit toch niet helemaal perfect werkt. Zo had ik gisteren ook mijn French Sister aan de lijn en we hebben lekker bijgepraat en zijn inmiddels weer helemaal bij, maar zij wees me erop dat niet mijn oudste broer in Hilversum in het mooie stadhuis getrouwd is maar zij. Mijn oudste broer is in Naarden getrouwd, de plek waar zijn vrouw vandaan komt. Maf  zoals zulke zaken door elkaar heen kunnen lopen.
Vorige week toen ik bezig was met  het blog/ of de reportage over het uitje met de medewerkers van de Wereldwinkel Schiedam dook ik in memory lane. Via de EXPOhal kwam ik bij allerlei beurzen en concoursen terecht die daar gehouden zijn. Ik heb er ook veel speldagen gehad tijdens vakanties. De zogenaamde Zomervakantieweken. Ik geloof dat het kindervakantiewerk heette!! Helemaal zeker weet ik dat niet. Ook was er met kerkelijke feestdagen altijd samenzang.  Soms door het leger des heils, soms ook omroepkoren of andere bijeenkomsten. Samen met mijn ouders ben ik er zodoende ook vaak geweest. Ik vond het een indrukwekkend gebouw.  Er waren allemaal prachtige brede ruimtes overspannen door prachtige lange stalen overspanningen, en aan de zijkanten waren er ook verdiepingen met brede trappen, die je op de openingsfoto uit 1960-10-12, goed kunt zien. Op de foto rechts overigens ook van die fantastische bussen uit die tijd. De EXPOhal stond op het sportpark, bij de Soestdijkerstraatweg in Hilversum. Er was toen wij er in 1966 kwamen wonen net een nieuw station en een eigen halte gekomen, genaamd Hilversum Sportpark.  (met zo'n prachtige groene trein erbij) Daarna kwam er voor Hilversum nog 1 station bij geloof ik. Ik geloof dat  dit Hilversum Noord(of Media Park) heet. Je kunt daar het best uitstappen als je naar de NOS wilt of richting TV of KPN toren, waar mijn oudste broer nog langdurig gewerkt heeft. Er lag nog veel meer op dat sportpark. Onder andere de draversbaan, de atletiekbaan, de maneges en een voor die tijd grote parkeerplaats. Dat komt in deel 2. Tot zover.

Metrosafari met kleindochter

Metrosafari met kleindochter 1

Vandaag een stuk over een vakantie activiteit die we ondernamen toen Lotte onze inmiddels twintigjarige kleindochter bij ons in Schiedam kwam logeren toe we pas net in ons nieuwe huis woonden, dus ik gok zo'n vijf jaar geleden. Deel 1 + 2 zijn van Els, en deel 3 en 3a zijn van mijn hand. Toen schreven we nog op ons toenmalige weblog, the family HotRose, onze aliassen.

Jul24 by familyhotrose

Vandaag na een rondje met Jesse en een goed ontbijt met zijn vieren, Lotte, Rose, Jesse en mijzelf vanaf ons thuis station "Troelstralaan" vertrokken richting "de Akkers". Moet je nagaan, wonen we al een dikke 16 jaar in Schiedam, en die richting zijn we nog nooit opgegaan. Sinds dik een jaar hebben Rose en ik natuurlijk een twee zonekaart voor het OV, en we gebruiken steeds vaker het openbaar vervoer. Zeker nu ik al drie jaar ook door mijn medicijnengebruik geen auto meer rijd. We hadden van te voren een plannetje bedacht om nu Rose al sinds 4 mei jl. in het gips zit toch er uit te kunnen met onze kleindochter. We hadden nu continue een Metrostel of Tram ter onzer beschikking.
We zijn al gelijk bij het eerste Station "Vijfsluizen" alweer uitgestapt en hadden alle drie een fotocamera bij ons. Alleen Jesse niet, maar die speelde ons hele uitje voor fotomodel zoals je hier als schaduw naast mij kunt zien. De gebruikte foto's zijn nog niet bewerkt, en komen rechtstreeks van onze toestellen. Rose heeft er 350 gemaakt, Lotte 180, en ik zo'n 250. Dat zal nog een hoop werk worden, maar belooft ook een reeks voor op web-log.


Na ons uitje was ik doodmoe en ben een dikke anderhalf uur gaan slapen. Rose is in die tijd het eten gaan voorbereiden voor wanneer morgen Bart en Ine op bezoek komen, en Lotte wilde graag voor ons Koken. Jullie denken waarom schrijft hij nu koken met een hoofdletter? Nu dat is omdat we hebben zitten smullen van een heerlijke Pasta schotel met witlof salade. Ze kan het echt, en dat is geen geslijm. Vandaag was een heerlijke dag. Voor nu genoeg. Ik moet nog een ronde met Jesse. Ik zou nog naar een feest i.v.m. het slagen van een collega, maar dat gaat niet meer lukken. Binnenkort meer foto's van onze foto metro safari. Gegroet.

Metrosafari met kleindochter 2

Aug9 by familyhotrose

 
Hot begon er al mee om te vertellen over onze metrosafari met onze kleindochter. Wanneer ze bij ons komt om een paar dagen te vertoeven zonder ouders en broertje. Dit is een mooi ritueel want dan gaan onze creatieve geesten open. We doen altijd iets en Lotte is er toch wel voor te porren om dan mee te spelen met onze fantasie. Vroeger gingen we tekenen en praten over onzinnige stellingen. Zoiets van; Een keizer die werd wakker terwijl hij had gedroomd dat hij een vlinder was. Wie ben ik, vroeg hij zich af. Een keizer die droomt dat hij een vlinder is of een vlinder die droomt dat hij een keizer is. Gelijktijdig zien we dan dat er een vraagtekentje boven haar hoofd hangt en het waarom begint weer. Ze is beslist niet dom onze kleine meid maar hoe zal ik dit subtiel schrijven. Ze is een beetje lui en speelt het op safe. Lotte weet dat dit mijn mening is en ze geeft me geen ongelijk. Dus voordat ze bij ons kwam schoot me het idee van een fotosafari binnen. We hebben haar een fototoestel in haar handen gegeven en verteld wat we gingen doen. Om toch een zweem van thema te geven want zomaar foto's schieten is eigenlijk best moeilijk. Zo vertelde ik dat ik lang, lang geleden ook de rode draad "Lijnen" gebruikte voor het maken van foto's. Het eerste uur vroeg ze me wat het thema zou kunnen worden want ze wist er geen een te bedenken. Moet je nagaan, we hadden haar er al een gegeven, fotosafari enz.

Dus gingen we metro stel in en uit. Liepen rond om alles goed te bekijken. Maakte foto's van de ander, de ander zette ons ook op de gevoelige plaat. Trapje op, trapje af.
Het viel me op dat Lotte nooit de roltrap nam maar de gewone trap. Dat ga ik ook weer doen zodra het gips om m'n pootje is verdwenen. Ook werden de stations zelf regelmatig onder de loep genomen. Elk metrostation is weer anders. We gingen eerst naar de Akkers en deze stations zijn relatief nieuw. Sommige zijn mooier dan de anders. Dat is niet nieuw. Het station "Tussenwater" vond ik persoonlijk het mooist. Het had 3 verdiepingen en ik heb daar vele "lijn" foto's  gemaakt.  In het begin nam ik foto's van Lotte en ze toonde me een improvisatie van een strijkplank. Later kwam ze los en de portretfoto's 
zijn bijzonder geworden. Het weer was grandioos!! Een blauwe lucht met schapenwolkjes. Veel licht en donker en de tegenwoordige toestellen kunnen die gemakkelijk aan. Hot en ik hebben ons voorgenomen om verder met deze rapportage te gaan ook al is Lotte er dan niet meer bij.

Metrosafari met kleindochter 3

Sep1 by familyhotrose

Eindelijk vind ik even de rust om het volgende deel van onze metrosafari op te schrijven. We zochten nog steeds een plekje voor een kopje koffie en dus spraken we R'dam   Centraal af want daar wordt ook een nieuw ondergronds metrostation gebouwd. Ook deed de gedachte alleen aan koffie ons een beetje op een fata morgana doen lijken. We hadden er toch wel héél erg zin in. Bij het C.S. zagen we tot onze grote verrassing dat ook het plafond met roestvrij staal was afgewerkt en dit had een spiegelend effect. Dus pakten we onze toestellen en we stonden zo dat het gevaar voor een nekverrekking niet onlogisch zou zijn. De foto's waren, zo bleek later, nog al bevreemdend en ook waren er beelden die de samenhang tussen het nieuwe station en het sloop gedeelte laten zien. Ik was trouwens zo stom om een RET medewerker vriendelijk toe te knikken. Die man was er wel van gecharmeerd maar had ook de gedachtegang dat wat we aan het doen waren misschien eigenlijk wel "VERBODEN" was. Hij pakte, met vriendelijke woorden en een beetje een slijmverhaal zijn  portofoon om aan zijn baas te vragen of hij gelijk had of niet. De portofoon deed het niet dus gebruikte hij vervolgens zijn persoonlijke mobiel om dit na te vragen. Wat een pennenlikker was dit!!!  Ondertussen hij aan mij vertellen dat hij het wel moest weten ondanks dat ik, zoals dat hij direct kon zien, dat ik een net mens was. Je weet maar nooit. In dit soort gevallen heb ik geleerd niet in de aanval of in de verdediging te schieten maar dom te doen en te slijmen. Des te eerder ben ik er vanaf en als je een bepaalde leeftijd bereikt hebt gaan ze er toch van uit dat je een beetje aan het dementeren slaat, of vroeger was ik dan een dom blondje. Zo ontkom je een bekeuring. Die man had gelijk, zucht. Ook vertelde ik dat deze foto's privé zou gebruiken. Toch, nu ik dit weet kijk ik goed in het rond en ik heb nog nooit een bordje verboden te fotograferen gezien. Hoe moesten wij dit nu weten? Toen we eenmaal bovengronds waren gingen we naar het conferentie- en restaurant "Engels"  en daar bestelden we een bakkie. Ook maakten we gebruik van het toilet want in de metro stations vind je deze zelden. Het gebouw is oud en om naar de toiletten te gaan moesten we een nauwe stenen trap af waar Hot gelijk tegen me zei dat ik daar niet vanaf mocht. Ik vroeg dit dus aan de bediening en als uitzondering begeleidde ze me door de zaak, door de keuken, die erg groot is, naar de personeelslift en vervolgens naar de toiletten boven. Zo zie je nog eens wat anders. Later begeleidde ze me ook weer terug. Na de koffie vertelde Hot ons dat hij toch wel erg moe aan het worden was. We waren ook al dik vier uur bezig. We liepen verder naar een ander metrostation en gingen naar huis. Hot en ik hebben toch genoten en we denken Lotte ook. De volgende keer gaan we naar de nieuwste station, nl. Blijdorp. Dat ligt 18 meter diep onder de grond. Dus dit verslag wordt nog vervolgd. Hot heeft zijn foto's nog niet uitgewerkt. 

   

Metrosafari met kleindochter 3a

Sep14 by familyhotrose

Dit keer een stuk over de Metrosafari met Lotte onze kleindochter van mijn hand. Zowel Rose, Lotte en ik waren allemaal voorzien van een fototoestel

Alleen Jesse ging mee als model. Lotte had in het begin zoiets van wat gaan we in vredesnaam doen? Maar toch was zij snel om en kreeg al fotograferende de lol snel te pakken. Deze foto is van haar hand voor het Metro station waar we vertrokken en ook weer eindigden. Persoonlijk vind ik dit ook een heel mooi station. Het ligt half bovengronds en half ondergronds. Vanaf het perron lijk je ook zo op een waterpartij waar Jesse's lievelings waterhoentjes zich vaak laten zien. In verband met het gips van Rose en i.v.m. mijn spierziekte komt het goed uit dat we er vrijwel bovenop wonen.Zoals je hier links kunt zien kun je er zowel overdekt op een Metro wachten als in het zonnetje of de regen. Gisteren waren een heel stel schoonmakers bezig met het schoonmaken van het glazen dak. Ook een leuke bezigheid om te aanschouwen.
Nu weer verder. Rose en ik waren ook nog nooit eerder richting "de Akkers" gegaan, dus voor ons was het ook een ontdekkingstocht. Eerst werd ons eigen station flink op de foto gezet.
Bij het eerste metrostel dat kwam stapten we in. Het was een gloednieuwe Bombardier. Een metrostel dat langer is dan die hiervoor geleverd werden. Anderhalf maal zolang, zodat je met twee metrostellen hetzelfde aantal passagiers kunt vervoeren als met drie oude. Deze treinstellen bestaan uit drie delen. Zijn hartstikke mooi, voorzien van camera's, groene zachte zittingen en heel veel aluminium. Stilstaand hoor je ze meer dan wanneer ze rijden. Dat is de air-conditioning. Binnen de kortste keren waren we op M station Vijfsluizen. Daar er weer uit. Daar op de grens van Schiedam zie je

de haven van Vlaardingen, met twee SF achtige enorme kranen, dan zie je ook de Paddenstoel van Mammoet,

het giga vervoersbedrijf welk oa. de Russische onderzeeër "de Koersk" gelicht heeft. Wij, Rose en ik gaan daar binnenkort ( 19 oktober) met de Wereldwinkel medewerkers een bezoek brengen. Daar verheug ik me ook al op. Daar hebben we ook bij de plaatselijke BMW dealer een leuke foto kunnen maken van zo'n moderne BMW Mini.

De Rapportage over het uitje met de Wereldwinkelmedewerkers is ook eerder gepubliceerd.

Het M Station Vijfsluizen heeft ook een mooie vorm. Het ligt in de bocht voor de Beneluxtunnel en ligt boven een viaduct en een busstation. Hoge roltrappen geven toegang tot dit Metrostation. We gingen ook even naar beneden. Rose, Jesse en ik met de roltrap, en Lotte steevast met de trap. 

Ik krijg deze reportage wederom niet af. Sterker nog ik ben pas bij het eerste station. Er komt dus weer een vervolg in de vorm van b-c-d e.d. Mensen die alle foto's willen zien, die moeten even een mailtje sturen, dan krijgen ze een gepersonifieerd linkje naar de hele reeks op facebook. Gegroet en later meer.