maandag 30 november 2015

Geen woorden.


Er zijn van die dagen dat ik  niet geïnspireerd ben. Dus dook ik in mijn fotoarchief. Dit portret heb ik genomen tijdens de 1ste Koningsdag op het Eendrachtsplein te Rotterdam. Dan is mijn fototoestel mijn inspirator en vraag soms of ik een foto mag nemen. Deze jonge man stemde toe op voorwaarde dat ik wat lekkers van hem zou kopen. Aldus geschiedde.

zondag 29 november 2015

Voordeel van het ouder worden.


Zijn er dan voordelen tijdens het ouder van mijn lijf?
Jazeker.
Bijvoorbeeld het vertellen van grappen en grollen.
Vroeger  vertelde ik ze graag tot ze allemaal grijs en grauw waren geworden.
Been there en done that was het commentaar.
Ik hield er dus mee op en wachtte en wachtte en wachtte.
Een aantal decennia later dus en wanneer ik ze nu vertel sprankelen ze van “nieuwheid”.
Dat ze briljant zijn. Nou neen maar ze zijn een beetje vreemd, dat wel.

Een olifant en een muis lopen samen over een brug.
Wat stampen we lekker he? Zegt de muis.

Geen dijenkletser. Maar soms denk ik aan deze mop wanneer 
Rutte zegt dat hij naar een Europese Top gaat en dan de rest van Europa
Een lesje gaat leren over hoe wij Nederlanders vinden hoe het moet.

En serieus denken dat ze naar ons gaan luisteren.

zaterdag 28 november 2015

Winkeldienst.


Vandaag, voorlopig voor het laatst een winkeldienst gedraaid.
Deze dagen zijn zo fijn om een WW medewerker te zijn.
De mensen zijn blijer, houden de knip niet zó strak dicht.
Bijpraten met mijn collega

Vandaag is een fijne dag.

Op zoek naar moed !


Goedemorgen mensen,

Vanmorgen vroeg ging de wekker en besloot ik dat ’t tijd was voor koffie. Er uit gegaan en koffie gezet. Els werd ook net wakker en ik vertelde waarmee ik bezig was in mijn hoofd.

Ik geloof dat het begon als: Wanneer ik nu een opleiding aan het doen was zou ik er denk ik mee stoppen. Waarom? Ja, ik denk dat ik met de beperkingen die ik nu ervaar en mijn leeftijd er toch niks aan heb.

Het zette me in ieder geval stevig aan het denken.
Het hele leven was eerst al veranderd door mijn spierziekte, en daar had ik net een beetje mee leren leven, maar nu na de diagnose Kanker komt er plotsklaps nog een reeks aan veranderingen-transformaties van mijn leven bij.

Het is soms knap moeilijk om te genieten van dit veranderde leven, al is het sinds ik weer naar buiten kan met de scootmobiel of de rollator wel verbeterd. Korte uitjes zijn aangenaam. De frisse lucht in welk weer dan ook doen me goed. Korte uitjes worden vaak veel langer dan gedacht, want ik zie veel bekenden en heb dus onderweg veel gesprekjes, met mensen die graag willen weten hoe het gaat of het heel fijn vinden om me weer te zien, die me gemist hebben en dat soort momenten zijn goud waard.

Natuurlijk zijn ook de talloze emails, brieven, mailtjes en kaarten ontzettend fijn en steun betuigend, maar die onverwachtse contactjes en het buiten zijn geven het leven dan toch weer de nodige sjeu.

Ik moet natuurlijk ook niet spreken van een nieuw leven met veel beperkingen, maar van een nieuw leven met talloze nieuwe mogelijkheden en uitdagingen

Toch als je dit te vaak hoort dan gaat het ook griezelen want mijn gevoel is vaak helemaal niet zo. Dat gevoel moet groeien, en dat doet het vanzelf als je ziet dat mensen je toch de moeite waard vinden. Dat geeft moed.

donderdag 26 november 2015

Pijn


En een vrouw sprak, zeggende: Vertel ons iets over pijn.
En hij zei;
Je pijn is het breken van de schaal die je inzicht omsluit.
Zoals de steen van een vrucht breken moet, opdat haar hart in de zon moge staan, zo moet jij pijn kennen.
En zo je in je hart de verwondering levendig kon houden om de wonderen in je dagelijks leven, zou je pijn je niet minder wonderlijk voorkomen dan je vreugde;
En je zou de seizoenen van je hart aanvaarden, zoals je steeds de seizoenen hebt aanvaard die over je velden gaan.
En je zou met gelijkmoedigheid de winter van je verdriet gadeslaan.
Veel van je pijn heb jezelf gekozen.
Zij is de bittere drank, waarmee de heelmeester je zieke zelf geneest.


Heb dus vertrouwen in de heelmeester en drink zijn geneesmiddel in stilte en rust:
Want zijn hand, al is zij zwaar en hard, wordt geleid door de tere hand van de Ongeziene.
En de beker die hij brengt, ook al brandt zij je lippen, is gevormd uit de klei die de pottenbakker bevochtigd heeft met zijn eigen heilige tranen.
Uit het boek: De Profeet.
Geschreven door Kahlil Gibran uit het jaar 1977.



dinsdag 24 november 2015

Kille dag.


Vandaag vind ik het een kille dag.
De regen klettert tegen de ramen.
Meisje en ik zijn gelukkig al buiten geweest voor onze dagelijkse wandeling.
Wanneer ik naar buiten kijk zie ik de grauwe lucht.
Het is dus tijd om de warmte thuis te maken.
De kachel snort
Ik ga na het schrijven van dit stukje mijn e-reader pakken
Stort me weer in een nieuw avontuur in een wereld die door de schrijver is gecreëerd en volg mijn helden in hun avonturen.
Straks zet ik een kop thee en maak deze dag toch nog tot een fijne tijd.
Tot morgen.


zaterdag 21 november 2015

We zijn er stil van.


Afgelopen maandag brachten we een bezoek aan de behandelend arts in het ziekenhuis.
Het bekende briefje met de up dates was geschreven.
Er volgde een keuvelend gesprek over het dagelijkse wel en wee.
De uitnodiging om op de tafel te gaan liggen was de volgende stap.
Hij werd getoucheerd om het sjiek op te schrijven.
Ze nam de tijd om alles grondig te voelen.
Nadat ze beiden gingen zitten volgde de ongelooflijke conclusie
De tumor was niet meer te voelen.
We keken elkaar met grote ogen aan.
Dit is niet te bevatten.
Is dit een sprookje? Wat nu? Is die beter? Is die weg?
Eerst dachten we dat we na dit nieuws de horlepiep zouden gaan dansen, maar we voelden ons verbijsterd.
We nemen de tijd voor onszelf en elkaar om dit goede nieuws door te laten dringen voor dat we het wereldkundig gaan maken.
Bij deze dus.
Later beginnen we met het bellen.


vrijdag 20 november 2015

Weekend.

Molens in kerststand.
De pan, vol met stoofvlees staat te pruttelen op het vuur.
Nu het weer kouder wordt smaakt dit het beste.
De boodschappen zijn gekocht.
Ons huis is schoon.
Jeroen nam het leeuwendeel op zich.
De laatste tijd krijgt hij meer kracht en concentratie.
Leuk om te zien.
Ik duik regelmatig in een boek en Roen vervolmaakt zijn transportblog.
Morgen draai ik een winkeldienst met Saskia.
Zondagochtend komt onze vriend Goran en samen gaan we ontbijten.
Heerlijk is dit vooruitzicht op het weekend.



donderdag 19 november 2015

Een oud gezegde.


Een tijdje geleden, tijdens het verbouwen, begaf onze oude, trouwe stofzuiger het. Bouwstof schijnt vergif te zijn voor deze werkpaarden in onze huishoudingen. We kochten dus een nieuwe. Eentje zonder stofzakken. Alweer een besparing. Dat klopt. Edoch, nog nooit zo’n kreng  mee gemaakt, lui dat die was. Na het zuigen werd er nog steeds overal stof gevonden. Jullie hebben dus de goedkope versie gekocht, werd ons gevraagd tijdens de klaagzang onzerzijds. Klopt, antwoordden we. Er werd dan een begrijpende blik naar ons geworpen.
Toen op een dag zagen we een aanbieding van Samsung wasmachines. Die boden een A+++ wasmachine aan met een nieuw soort technologie, eentje die bubbeltjes produceert. Dus door die bubbeltjes komt er meer zuurstof in het apparaat. De was wordt nu schoner met minder wasmiddel en lagere temperaturen. Ook was de onze ernstig op leeftijd en wat ons over de streep hielp was dat er een, jawel,  gratis stofzuiger bij geleverd wordt.

Nu zijn beiden in ons huis. Alleen de stofzuiger is niet zo energie zuinig zoals de wasmachine. Maar dan denk ik aan het oude gezegde: “ Bij een gegeven stofzuiger kijkt men niet in de slang.”  

dinsdag 17 november 2015

Maori warrior vs Barbie girl


Ladies and gentlemen, in de blauwe hoek, uit Reykjavik, IJsland, de supervedergewicht WBC-wereldkampioen, ongeslagen in 17 profpartijen: Lara Barbie girl - ArnasonArnason. In de rode hoek, oorspronkelijk uit Auckland, Nieuw Zeeland, nu vechtend vanuit Los Angeles, Californië: Yvon Maori warrior NovakNovak.
     De ring announcer  probeert net zo te klinken als Michael Buffer, maar struikelend over zijn woorden, verpest hij zijn two minutes of fame.
  
De bel voor de eerste ronde klinkt en ik kom als uit een katapult, mijn hoek uit, dekking hoog. De spanning, die als koorts in me gonsde, is bij toverslag verdwenen. Lara komt recht op me af, stoten afvurend. Ik ga achteruit. Lara! Lara!, brult de zaal. Ze is snel maar ik kan haar toch een keer raken. Dat geeft onmiddellijk een gevoel van vreugde. Opzij wegstappen, klinkt het uit mijn hoek. Ik hoor ook de aanwijzingen uit de blauwe hoek, ik hoor het publiek. Ik herken de stem van haar vriend. Ik voel vijandigheid. Dat geeft een kick.

 Een halfjaar eerder kreeg Yvon Novak de uitnodiging om tegen de wereldkampioen te vechten. Lara Arnason moest haar titel verdedigen om hem te kunnen behouden. Novak leek de ideale kandidaat. Ze stond hoog genoeg op de internationale ranglijst maar was technisch minder dan Arnason. Voor Novak was het de ultieme kans op de wereldtitel.     Ze zegde haar baan op, haalde haar spaargeld van de bank en vertrok naar Los Angeles om te trainen bij de voormalig wereldkampioen Sylvia Kramer. Ze had veel ontzag voor Kramer, die in haar langdurige actieve carrière nooit van een vrouw verloren had.  
    ‘Ik heb je partijen bekeken; jij kan nog heel wat leren, was zowat het eerste wat ze tegen Yvon zei. Je bent een vechter, ik ga een bokser van je maken.
    ‘Ik ben godverdomme wel fokking kampioen van Nieuw Zeeland!
    ‘Niet vloeken! Als jij op jouw manier tegen die Arnason gaat vechten, heb je weinig kans, kampioen of niet. En is je familie akkoord met deze onderneming? Dat vind ik echt belangrijk.
   
Onder Sylvias leiding  leek het of ze alles nog moest leren. Sylvia bracht haar de kunst van bobbing and weavingbij. Ze leerde haar opzij te stappen na een aanval. Ze leerde haar dat stoten op het lichaam er voor zorgt dat de tegenstander de dekking laat zakken, ze begeleide haar dieet met harde hand ze moest  acht kilo afvallen maar bovenal was ze als de grote zus, die Yvon nooit had.
 
    ‘Je stapt recht achteruit als je gestoten hebt, zo ben je een makkelijk doelwit. Je moet opzij stappen en je hoofd bewegen. Alert blijven asjeblieft.Sylvia klinkt bezorgd. Je staat achter op punten, je hebt een knock out nodig om te winnen.
    De bel klinkt voor de achtste ronde. Alles doet zeer en ik ben moe. Ik proef bloed in mijn mond, zweet bijt in mn rauwe vel. Pijn kan me niet schelen, maar verliezen wil ik niet. Ik zal toch niet al die moeite gedaan hebben om te verliezen. Nog drie rondes van twee minuten. Kom maar op Barbie girl, ik sla je de tering! Nadat Lara een aanval geplaatst heeft, laat ze haar rechter hand iets te ver zakken. Bam! Ik gooi een linkse hoek over haar dekking heen. Ik voel dat die perfect landt. Lara ploft als een zoutzak tegen het canvas. Een gevoel van triomf slaat als bliksem door me heen. Ik gooi mijn armen in de lucht en stoot een vreugdekreet uit. Wauw, ik ga winnen. Sylvia gilt als een Justin Bieberfan. De zaal is doodstil. Lara krabbelt overeind. Terwijl ik in de neutrale hoek wacht, krijgt Lara acht tellen rust. Gaat het, vraagt de scheids. Ja, knikt  Lara, en ze tilt haar vuisten voor haar gezicht. Oké, boks.Maar het gaat duidelijk niet met Lara. Ik geef twee stoten en daar ligt ze alweer. Terwijl de handdoek de ring in vliegt geeft de scheids het teken dat het afgelopen is. Ik heb gewonnen! Heb ik echt gewonnen? Ben ik wereldkampioen? Ik gil het uit. Ik ren de ring rond. Lara staat moeizaam op en wordt door haar helpers naar haar hoek geholpen. Sylvia draagt me joelend in een vreugdedans door de ring. Eindelijk krijg ik een aarzelend applaus. In Laras hoek werpt de ringarts één blik op haar en vertrekt. Maar Lara is niet Oké. Ze hangt in de armen van haar vriend, bloed stroomt uit haar neus. Ze kreunt. Sylvia bemoeit zich ermee. Pak een stoel. IJs, haal ijs.’  Lara glijdt van het krukje af. Ze wordt plat neergelegd. Haal die dokter terug. Haal de dokter, roept Sylvia. Het kreunen gaat door merg en been. Ze is niet meer bij bewustzijn. Het spijt me, denk ik. 'Het spijt me zo', roep ik, tegen haar vriend en tegen haar ouders, die in een ringloge zitten. Het hoeft je niet te spijten, zegt haar vader, je hebt een geweldige partij gebokst en eerlijk gewonnen.Snapt hij dan niet dat dit niet normaal is? Verplegers leggen Lara op een brancard en vertrekken onder applaus. Ik pak de microfoon en zeg:                                     
     ‘Iedere bokser wil winnen met een knock out maar dit voelt als verliezen.
      Ik vind er niks meer aan. Ik kan wel janken en ik doe het ook. Wat heb ik gedaan, denk ik. O, als ze maar niet dood gaat. Bij haar kleedkamer vraag ik of ze al iets weten. Haar vrienden en familie zijn daar bij elkaar. Ze is bij kennis gekomen, zegt een vrouw,maar ze gaan haar nu opereren.
    ’Aan haar hersens?, vraag ik.
    ‘Ja.
     Jezus, denk ik. Waar ben ik mee bezig geweest. Zoveel inspanning en toewijding voor zon treurig resultaat. Het volgende moment voel ik weer trots over mijn overwinning. Tot mijn verassing tref ik Sylvia in de kleedkamer, in tranen aan. Dit had jou kunnen overkomen, zegt ze. Na die eerste knock down had de scheidsrechter de wedstrijd moeten staken, haar coach had de handdoek moeten gooien. Jou valt niks te verwijten.
    Na een slapeloze nacht hoor ik dat Lara succesvol is geopereerd.
    Ik open de mail op mijn smart phone. Honderden felicitaties en een uitnodiging voor een volgende partij.


Laaglander

maandag 16 november 2015

De verdenking.


Een man had zijn bijl verloren en meende dat de zoon van zijn buurman hem gestolen had. Telkens wanneer hij de jongen zag leek het hem alsof hij werkelijk de dief was. Zijn manier van lopen, de uitdrukking van zijn gezicht, zijn manier van spreken, ja, alles aan de jongen getuigde ervoor dat hij de bijl gestolen had.
Korte tijd later echter vond de man zijn bijl weer terug. Toen hij de daaropvolgende dag de zoon van zijn buurman opnieuw ontmoette kwam het hem voor alsof de jongen in geen enkel opzicht op een dief leek.


Uit: Liee DSI. 

vrijdag 13 november 2015

Alles veranderd en blijft hetzelfde.

Zo hebben we onze rituelen.
In het verleden was er eentje dat we een borreltje namen voor het slapen, tijdens “Het oog op morgen” en de dag napraten.
Zoiets van hoe was die van jou en hoe was die van mij.
Afspraken maken, veranderen of  behouden.
Dat is niet meer.
Door de ziekte van mijn lief is alles door elkaar gehusseld.
In de avond zijn we zo moe dat we vaak al zo rond 10 onze ogen niet geopend kunnen houden want in de ochtend zijn we vroeg wakker.
Soms heel vroeg en dan is de kans groot dat het piekermonster toeslaat.
Ik sta dan op, maak een grote kom thee en zetel me dan achter mijn pc.
Om half 8 zet ik koffie en maak Roen wakker terwijl ik weer naast hem kruip
We kijken hoe de zon opstaat wensen elkaar een goede morgen en gaan pratend de dag beginnen.
Maken afspraken, vertellen onze ideeën en dan staan we op om even te gaan zitten om onze adem te tellen.
4 tellen inademen, 2 tellen niets, 6 tellen uitademen en weer 2 tellen niets. Enz.
Een oude gewoonte is weer herleefd.
Zo zie je maar,

Alles veranderd en blijft hetzelfde.

donderdag 12 november 2015

Vreemd

Op de markt staat  een man in zijn kraam.
Hij verkoopt levensmiddelen die eigenlijk voor de groothandel is bestemd.
Waarschijnlijk vanuit failliete restaurants of vanwege brandschade.
Zo koop ik daar vaak grote potten met soep of saus  poeder dat bijna aan de datum zit.
Blijft nog járen goed maar de keuringsdiensten denken daar anders over.
Vandaag zag ik groen mozzarella kaas, 1300 gr. Voor € 1,-.
Ik denk: Pik in het wordt winter.
Via Google kwam ik te weten dat het groene waarschijnlijk basilicum is. Je kan het invriezen, maar dan moet je het raspen. Dus dit gaat door soepen, sauzen enz.
We maken sinds vandaag menu’s en er staat salade voor Els op.
Dus die kaas erin is lekker.
Zelfs Jeroen vindt dit zeer eetbaar, dus dan wordt het tomaten met die kaas als voorafje.   
Is de kaas uit de vriezer niet te eten, dan heb ik nog steeds winst.

Nooit weg. 

dinsdag 10 november 2015

Kunstenaars.


Er zijn van die dagen die een traagheid hebben alsof ik zwem in een poel vol met stroperige stroop.
Duwend tegen de woorden die de lading niet dekken.
De tonen klinken vals en buiten het ritme
Dan ben ik content in de gedachtegang dat ik niet de enige ben die aan het zoeken is.
Vele artieste verwoorden dit alles in hun eigen taal.
Vertellen ons alles een  gedicht, schilderij of lied.
Wanneer ik dan met Meisje buiten ben klinkt er een lied in  mijn hoofd die verwoordt wat ik niet kan.
Die vind ik dan in de kelder van mijn muziekgeschiedenis.
Die is verdeeld in gevoelscategorieën
Ik laat me inspireren
Ik ga er wat mee doen
Gebruik maken van een oude remedie.
Ik ga een mandala tekenen
Snor mijn papier, plakband en kleurpotloden op.
Ga een cirkel trekken
Go with te flow, zoals mijn leraar zei
Ondertussen heb ik die song gevonden op You Tube
Het is een versie van Dusty Springfield.



maandag 9 november 2015

Lunchtijd.


Ik heb zo mijn eigenaardigheden.
Zo wordt dat verteld.
Mijn smaak wordt niet gewaardeerd door mijn lief
Tenminste, hoe ik mijn brood beleg.
Ik hou van uitgesproken, dominerende smaken.
Zo maak ik soms Indo brood.
Men smeren een sneetje brood met:
Pindakaas,
Reepjes ui,
Sambal en knoflook,
Plakjes banaan.
Het andere sneetje erop leggen.
Dit valt wel mee, volgens Jeroen, tenminste zonder de sambal.
Vandaag is een ander verhaal.
Sneetje brood beleggen met:
Plakjes leverworst,
Zeer hete piccalilly erop
Een royale hoeveelheid schijfjes ui en knoflook!
En weer de andere snee erop vlijen.
Lekker, maar mijn lief kijkt dan vol afgrijzen toe hoe ik dit met liefde opsmikkel.

Tja, smaken verschillen nu eenmaal. 

zondag 8 november 2015

Zondagmiddag.


Samen zitten we naast elkander,
Ieder achter onze eigen pc
Luisterend naar de radio
Swingend op de muziek
Meisje slaapt
Katten rusten en gapen
Ontbijt achter de kiezen
Gewoonweg: gezellig zo samen naast elkaar.
Niets meer of minder
Dit is zó waardevol.

Tot morgen. 

zaterdag 7 november 2015

Winkeldienst gedraaid.


Na al die tijden dat mijn lief mij nodig had.
Stond ik vandaag in de winkel
Home sweet home, waren mijn gedachten.
Stond samen met een nieuwe collega die nog niet veel over het reilen en zeilen wist.
Kon haar heel wat vertellen
Toch, waren we samen aan het klungelen bij de kassa.
Arme penningmeester dacht ik.
Die moet toch heel wat rechtbreien.
Lukt hem wel, want hij is goed qua rekenen.
Was leuk en een goede gedachtenafleider.


donderdag 5 november 2015

Heel rustig aan.


De laatste tijd.
Geen echte inspiratie.
Een beetje lezen, schrijven, spelen en schoonmaken
We praten wat in allerlei toonhoogtes.
Wanneer we bijna 24 uur per dag samen zijn kost dat toch wat inlevingsvermogen wederzijds.
Meestal gaat het goed,
Maar soms; GGRRRRR
Dat ook wederzijds.
Nu zitten we achter een kopje thee en een gebakje.
 Dat is wat ik noem: Niet slecht.
Tot morgen.


maandag 2 november 2015

Herfst.


Alweer herfst?
Ja!
Bij het wandelen naast mijn Meisje zie ik haar genieten.
Dit kende ze nog niet.
Lopen door de ritselende bladeren
Haar neusje ertussen wroeten en snuffelen, heel veel snuffelen
Begeeft ze zich in hondenparadijs.
Gaat ze met haar kopje naar verwegistan.
En ik?
Met mijn neus in de lucht zie ik hoe de jonge zwanen
Dit voorjaar uit het ei gekropen
Vliegles door de ouders gegeven.
Samen slenteren door het bladerdek en genieten we van de zon.