Inhaalslag.

We hebben een kleine keuken. Echt klein!

Wanneer we samen koken, dansen we de pas de deux.

Maar toch, het is een keukentje met alles erop en eraan.

Ik heb het voor elkaar gekregen, met trots om voor 15 man of meer te koken tijdens de kerstdagen.

Merkend dat ik weer tot het land der levenden behoor kijk ik om me heen.

Wat ik zie bevalt me totaal niet.

Het wordt tijd voor veranderingen.

De afgelopen tijd had ik door mijn depri aanval een tunnelvisie ontwikkeld.

Iedereen die dit heeft meegemaakt herkent dit.

Dus, maak ik een inhaalslag en telkens wanneer Jeroen met Meisje naar het Sterrenbos gaan neem ik een aantal kastjes onderhanden.

Langzamerhand word ons huis ons thuis weer.

Het geeft een gevoel van Trots !!

Muziek.

Vertelt de anderen hoe mijn stemming is.
Vandaag ben ik wat weemoedig
Denk dan aan de vrienden waar ik een tijdje mee heb gelopen, gepraat en samen herinneringen heb gemaakt.
Soms groei je uit elkaar want het gemeenschappelijke is veranderd.
Langzamerhand zie we elkaar niet meer of krijg ik een verre groet.
Sommigen blijven ineens weg, zijn ze niet meer bereikbaar.
Dit zijn de moeilijkste en pijnlijkste afscheiden.
Dan bel ik soms en word ik afgeblaft of ze nemen de telefoon niet op.
Zo is onze Vlaardingse vriend onbereikbaar geworden.
Dan springen er allerlei vragen in me op
Heb ik wat verkeerds gezegd?
Was ik wat te kort door de bocht?
Of was er iets anders?
Het niet weten is het ergste,
Ik sta ook niet bekend als de meest tactische, maar er wordt dan gezegd, je bent wel lekker te begrijpen.
Ik voel me triest en in de steek gelaten en dan zet ik deze weemoedige muziek op
Pearls before Swine, is de naam van de groep.
Het nummer heet:  Song about a rose".

Pearls before swine

Wedstrijd

Zo af en toe lijkt het alsof ik me in een wedstrijd bevindt.

Soms lig ik aan kop en som sukkel er een beetje achteraan.

Dan zie ik er blinkend uit alsof alles mee zit en de andere keer loop ik door bagger.

Mijn grote voorbeelden zijn mijn kinderen.

De oudste ziet er altijd pico bello uit en de jongste, tja, waar die ook liep, daar kleefde alles aan vast.

Slaat dit eigenlijk ergens op?

Eigenlijk niet, maar toch zo voel ik me wel.

De 4de,

Ik was van plan dit stukje te beginnen met: roddel en de achterklap.

Ons appartementencomplex bestaat uit 16 eenheden en op zijn minst dus uit 16 bewoners. Het is bekend dat wanneer er 3 mensen of meer samenkomen er geroddeld wordt, ten goede of ten kwade. Zo woont er een vrouw op de 7de etage met wie het al jaren heel slecht gaat. Ze is in een continu gevecht met zichzelf met zo af en toe een tijdje rust in haar hoofd. Dan gaat ze met haar geliefde viervoeter naar buiten en zie ik haar genieten, tenminste, zo lijkt het. Anders zet ze geen stap naar buiten en de vervuiling slaat dan weer toe en de hond word in de achterkamer uit gelaten.

Maar donderdagmiddag zag Jeroen dat ze in een ambulance werd geplaatst en dit was het laatste wat we van haar zagen. We hoorden van een van de mede bewoners dat hij tot 1ste contactpersoon is benoemd en samen met zijn lief houden ze alles in de gaten. Het hondje word opgevangen door een vertrouwd persoon en de chirurg vertelde dat ze heel veel bloedstolsels in haar lichaam gevonden hebben. Ze werd geopereerd, eerst in het ene ziekenhuis waar bleek dat er daar niet genoeg kennis was en ze werd weer vervoerd naar een ander, gespecialiseerd ziekenhuis waar ze helaas stierf.

Dit is alweer het 4de afscheid van een mede flatgenoot sinds we hier wonen.

Pop Art

Bij gebrek aan inspiratie
Bij gebrek aan een woordenstroom
Zocht ik een aardig plaatje
Ook op You Tube een aardig deuntje dat ik deel
Pop Art
Dit kunnen jullie draaien tijdens het spelen van een game
Have fun, om het in goed Nederlands te schrijven.

We zijn er stil van.

Afgelopen maandag brachten we een bezoek aan de behandelend arts in het ziekenhuis.

Het bekende briefje met de up dates was geschreven.

Er volgde een keuvelend gesprek over het dagelijkse wel en wee.

De uitnodiging om op de tafel te gaan liggen was de volgende stap.

Hij werd getoucheerd om het sjiek op te schrijven.

Ze nam de tijd om alles grondig te voelen.

Nadat ze beiden gingen zitten volgde de ongelooflijke conclusie

De tumor was niet meer te voelen.

We keken elkaar met grote ogen aan.

Dit is niet te bevatten.

Is dit een sprookje? Wat nu? Is die beter? Is die weg?

Eerst dachten we dat we na dit nieuws de horlepiep zouden gaan dansen, maar we voelden ons verbijsterd.

We nemen de tijd voor onszelf en elkaar om dit goede nieuws door te laten dringen voor dat we het wereldkundig gaan maken.

Bij deze dus.

Later beginnen we met het bellen.

Een hele gewone dag.

Vandaag is er niets bijzonders aan de hand

Ik doe mijn klusjes zoals een wasje draaien en buiten ophangen.

Mijn ventje even knuffelen.

Met Meisje lopen.

Eten bereiden en nuttigen

Via FB mijn vrienden volgen.

Via You Tube van de wereld genieten

Zoals ‘America’s got Talent.’

Vooral de 1^ste audities vind ik het allerleukst

Dus heb ik de beste 10 gekopieerd

Geniet ervan.

https://youtu.be/Qt_teqcTivM

Zonder titel

Vanwege de hitte
Een mooi plaatje met tekst geleend van Google.

Schaduwgangers

De zon dendert over ons heen

Zet ons in vuur en vlam

Onze inwendige douche wordt aangezet tijdens het buiten wandelen

Lopen we van schaduw naar schaduw

Wij zijn de schaduwgangers. 

Er zijn van die dagen

Dat ik wenste dat ik een struisvogel ben.

Zo van: lekker met mijn hoofd in het zand.

Eventjes er niet meer zijn.

Deze dag is er zo een.

Gelukkig breekt er iedere dag een nieuwe ochtend aan.

De druppel.

Gisteren had ik winkeldienst

Er was een flikkerende plafondlamp

We werden afgelost door o.a. een van het bestuur

Ik vroeg ernaar en als antwoord

Een snauwende ‘nou, en!’

Er werden wat verzachtende woorden geuit

Ging naar huis en ineens was ik het zat

Dit is niet de eerste keer dat we in de clinch zaten.

Onze winkel is deel van een vereniging en iedereen is gelijk

Dit bestuur zet zichzelf boven de rest van de medewerkers

We zijn nu personeel.

Ik kan daar niet tegen.

Dus is er maar een goede oplossing.

Ontslag nemen en verder gaan.

Ik zal de rest van mijn collega’s missen

Dus ga ik af en toe op bezoek.

Pinksteren

Ik wens jullie allemaal hele fijne Pinksterdagen toe.

https://youtu.be/RoeC144fJt0

Een heel mooi lied

Ik geef het toe:

Een beetje triestig, melancholisch en weemoedig

Maar oh zo mooi gezongen

En de muzikant begeleidt haar zo goed.

Less is more, zoals ze zeggen

De onvergetelijke Ella Fitzgerald en Joe Poss

Met het nummer

Cry me a river.

https://youtu.be/qo9RPk3FXMY

Suske en Wiske

Wanneer ik het aan mijn vrienden vertel dat ik een stripliefhebber ben zie ik eerst een wat wazige blik in hun ogen. Nog steeds wordt dit genre als kinderliteratuur benoemd. Eh, Suske en Wiske of zoiets? Wordt vaak gevraagd. Nee, het is veel breder en ga ik verder met het vertellen welke strips erg goed zijn. Hierbij doe ik dit duo met vrienden te kort. De eerste 100 uitgaven vindt ikzelf de beste. Jerommeke was nog lekker primitief, Sidonia zo slank als een naald en Lambiek de dwaze ADHDer.  Dit zelfs voordat deze diagnose was uitgevonden. Heerlijk leeswerk en vooral “De Poenschepper” vind ik zelf een briljante strip. Ze waren nog niet zo politiek en opvoedkundig correct. Nu zijn ze saai maar de eerste 100 blijven erg leuk om te lezen en kijken. 

Gesprek

Gaat het goed?

Hoezo?

Nou, ik hoorde dat

Dat!? Dat gaat je niets aan!

Wie heeft het je verteld?

Dat weet ik niet meer

Was het die blonde troela?

Eigenlijk niet. Ik kreeg een mail en daar schreef iemand dit.

Wie

Hij was ondertekend met ‘Roodharige troela!”

Oh.

Gaat dit gesprek ergens over?

Niet echt!

Maandag.

origineel vanuit het blog Ïk kan vliegen" door Marlou

Het zonnetje schijnt.

De was wappert.

Meisje ligt.

Moest onverwachts naar de dokter.

Hinkte met haar linker voorpootje.

Misschien verzwikt.

Pijnstillers gebruiken.

Lopen maar niet te ver.

Ondertussen terwijl de was wappert

Schrijf ik dit stukje.

Sorteerrek

Al jaren slepen we dit ding mee. We zetten het altijd in een plek waar we belangrijke papieren bewaarden, maar niet in het zicht.  Daar bewaarden we papieren om op te bergen, voor de belastingaangifte of andere zaken. Het rek was van de vader van mijn lief. Het was een handig ding en niet wat we toen “mooi” noemde. Nu we onze kamer hebben getransformeerd in wat je “fabriek shabby sjiek” is alles veranderd. In deze setting is het van praktisch ook mooi geworden. We hangen het naast de tv en daarin komen de afstandsbedieningen, e-reader, tv gids en de boeken waar ik mee bezig ben te lezen en gooien we de lelijke ronde rieten mand weg. Ik weet zeker dat dit over zo’n 15 jaar bitter betreurd gaat worden. Maar dat zien we dan wel weer. 

Babystapjes

Gesprekken met de baas en arts

Verteld van de consequenties van het laten

Opbouwschema gemaakt

Om de dag 2 uur werken

Om de dag fysio en zwemmen

Om de conditie langzaam op te bouwen

Dit alles vertelde mijn lief

Tevreden hoorde ik dit aan

Ik had al gezien dat het wat beter gaat

Zijn blikveld is wat verbreed

Zijn handen beginnen wat te jeuken

Dit alles doet me deugd en wanneer hij teveel gaat doen dan vindt hij de strenge, enge Els op zijn pad

Zo hoort het en zo blijft het.

De eerste behandeling

De chiropractor heeft zijn werk verricht

Hij heeft gekraakt, geduwd, getrokken en nog veel meer aan mijn gehavende lijf.

Nu hoef ik alleen nog terug voor zo nu en dan een onderhoudsbeurt.

Maar daar blijft het niet bij.

Hij verwees me naar een sport masseuse

Eentje die mijn spierknopen onder handen neemt

Zal heel erg pijnlijk zijn, vertelde hij me.

Dat klopt. Ze gooit haar hele lijf en leden er in

Werkt met vuist, elleboog en alles daartussen in.

Pakt mijn spieren een voor een.

Laat ze rollen.

Och, wat zitten mijn spieren vast.

Volgende week heb ik de volgende afspraak

Nu zit ik met mijn hot packs op de gevoelige plekken.

Eens zal dit voorbij zijn, verzucht ik dan.

Rugzakje.

Dit zijn handige dingen. Je neemt er van alles in mee. Letterlijk en figuurlijk. Je stopt er de spullen in die je denkt nodig te hebben. Soms bestaat dat rugzakje van leer of stof. Agenda’s, portemonnee, zakdoekjes, sleutels en andere noodzakelijkheden worden erin gepropt. Het wordt over de schouders gehesen en helpt je rechtop door het leven te gaan. Ook heb je een rugzakje dat je meeneemt vanaf je geboorte. Daarin worden er de ervaringen gestopt, ten goede of ten kwade met alles daartussen in. Ook dit rugzakje helpt je vooruit te gaan met rechte schouders. Zo af en toe loont het om dit van de schouders te nemen en na te gaan wat er allemaal inzit. De noodzakelijke en nodeloze dingen worden doorgespit, tegen het licht gehouden en te kiezen wat je echt wil houden. Vanaf de kinderpijntjes tot het nu.  Alles wordt geschift in bruikbaar of niet. Soms wordt dat alles getransformeerd en het rugzakje wordt herschikt. Roen is vandaag naar een fysiotherapeut gegaan die in dit alles is gespecialiseerd. Samen gaan ze kijken waar Roen aan moet werken. Dus werken buitenshuis zit er even niet in. Daar heeft hij de energie niet voor. Die druk kan hij nu niet aan. Tijd voor zichzelf nemen dus want als hij dit niet zelf doet gebeurt het niet. Dit kan hij alleen zelf doen met de ondersteuning van die peut en ook van mij. Daar gaan we de komende tijd aan werken. Kortom hij neemt tijd voor zichzelf!