Dreutelige Els

Dreutelen, een werkstuk van Els zelf wat ik erg mooi vind en wat goed weergeeft wat de titel aangeeft.

Even een update,

Er is alweer een week voorbijgegaan op mijn nieuwe werkplek, ik heb ook zojuist weer mijn gebruikelijke donderdagse chemokuur ingenomen, Jesse een kort blokje gegeven, ontbijt tot me genomen, en een briefje naar het MAC geschreven. Ze zullen daar wel denken: Die zegt dat ie langskomt en dan zien we ‘m helemaal niet, die is ons vast al vergeten. Neen dus, maar alles is de laatste tijd wel weer heel erg veranderd en druk geworden.

Daarnaast heb ik al dagen een erg dreutelige Els in huis. Die duidelijk zenuwachtig en onzeker is over de operatie van morgen. Ze heeft/had een kort lontje en bij navraag had ze het plan om ons huis ook nog even een grote schoonmaakbeurt te geven, omdat ze zo meteen tenminste 6 weken is uitgeschakeld.

Ik heb haar toen ze dat opbiechtte gezegd dat ze dat moet laten, en dat het huis het in huidige toestand ook perfect is, en dat ze zeker met dit benauwde, vochtige warme weer dat gewoon moet laten, en dat ontspannen in het ziekenhuis aankomen veel beter is dan opgefokt. Ik moet zeggen daarmee was de dreuteligheid niet weg, maar het gaf wel duidelijkheid en ze zit lekker weer aan de strips, Corto Maltese, is foto’s aan het bewerken, schrijft stukjes, en dergelijke en is toch redelijk ontspannen aan het dreutelen nu.

Nu gaat ze overigens de deur uit naar het Maasstad ziekenhuis. Ze gaat de BAHA na opnieuw een probeerweek terugbrengen naar het ziekenhuis. Wat zullen we dat ding weer gaan missen. Het was heerlijk weer een weekje kunnen fluisteren naar elkaar, en voor Els ook extra genieten van volwaardige muziek e.d. Ik hoop maar dat er uiteindelijk besloten zal worden definitief zo’n schroef in haar hoofd te plaatsen en dat het communiceren daarna ook weer volwaardig zal zijn. Nu gaan we voorlopig maar door met extra goed articuleren, mekaar veel aankijken en onze stem lichtelijk te forceren. Het is niet anders.

Als ze daarna weer op de trein stapt in Lombardijen dan krijg ik een telefoontje en zal dan met Jesse per metro vertrekken naar het Marconiplein, om daarna met zijn drieën even te gaan markten op het Visserijplein. Nog even een dagje samen doorbrengen voordat de operatie daar is. Ik heb overigens gisteren gewerkt i.p.v. vandaag omdat mijn voorgangster ook werkte en ik daar nog graag van profiteer om zoveel mogelijk op te steken.

Volgens mij zijn jullie weer op de hoogte. Gelukkig overleef ik deze benauwdheid ook nog redelijk. Verder is mijn Chemo samen met het ontbijt goed gevallen en heb ik er niet teveel last van.

Tot een volgend stukje.

Groetjes

Hot of Jeroen.

Hemelvaartsdag

Vandaag lekker vrij, een uurtje langer gelegen, mijn Chemo uitgezet en genomen, en ik had vanmorgen al gevoeld dat het weer enorm vochtig was buiten, gezien dat de pijn weer op het hoogtepunt was toen ik wakker werd.

Toch is het heerlijk vrij te zijn. Na het ontbijt zijn Els, Jesse en ik naar de Visserijmarkt bij het Marconiplein gegaan. Niet iedere verkoper was er, de Christenen onder hen lieten verstek gaan, maar er was meer dan genoeg om vis, groente, kaas, brood, fruit etc. goedkoop te kunnen aanschaffen. Het miezerde wat, maar aangezien we niet smelten kon dat geen kwaad. Ik vond het leuk  en gezellig om weer eens met zijn drieën te markten. Een half jaar geleden deden we dat nog 1 tot 3 keer p/w, maar sinds ik de morgens werk is dat achter de rug. Ook zoiets, ik merkte dat toen we de Metro namen ik daar al zeker een maand niet meer in gezeten had terwijl dat ook normaliter 3xp/w was gemiddeld.

Nu is het lekker om weer thuis te zijn, het is niet echt aangenaam buiten. Vochtig en benauwd, maar we trekken ons er weinig van aan. Wel zit ik nu met de Electro pleisters op diverse plekken van mijn schouders en nek om te kijken of we de pijn daar wat kunnen dempen. Ideale pleisters zijn dat, waar zowel Els als ik veel plezier van hebben.

Ik heb zowaar morgen ook vrij want ik heb de afgelopen weken op het MAC en op mijn nieuwe werkplek veel te veel uren gemaakt en die neem ik nu op vrijdag even terug. Maandag gaan we weer verder met het leerproces.

Ik heb de afgelopen dagen wel gezien dat Leni ook veel geduld heeft, zowel voor het invullen van de aanvragen, alsook voor het verzamelen van info, het wachten op telefoons die opgenomen moeten worden, het hangen in de wacht, het eindeloos knip en plakwerk waar de snelheid van de computer moeite mee heeft i.v.m. het zwaar verouderde en veel te volle computernetwerk. Al die frustraties zal ik er ook bij krijgen. Gratis en voor niks. Ik heb me voorgenomen  me daar niet te druk over te maken. Kan er toch niks aan veranderen.

Zojuist heeft Els drie crackers voor mijn neus neergezet, als lunch, luxe hoor, zelfs een met verse aardbeien. Kortom reden genoeg om een eind aan dit stukje te brengen.

Fijne dag allemaal en de groetjes

Jeroen