Nadat
we hadden vernomen dat mijn lief 100% was afgekeurd zuchtten we
beiden van opluchting.
Eindelijk
zekerheid.
We
verspreidden het woord
Kregen
een telefoontje van de vrucht mijner schoot die de vraag stelde dat
we nu vrij zijn om te gaan wonen waar we maar willen.
Waarom
Arnhem niet?
Daar
woont de rest van ons gezin.
We
gingen praten en praten en nog eens praten en besloten om ons huis in
de verkoop te gaan zetten.
Vertelden
dit aan de diverse vrienden en kennissen.
Ook
de UWV vroegen toch wel na of dit tot de mogelijkheden behoort.
Die
raadde ons aan te wachten totdat alle ontslagprotocollen achter de
rug waren.
Ook
adviseerde een zwemmaatje Jeroen om te wachten totdat de Brexit
achter de rug is.
Is
het een harde dan gaan er vele mensen verhuizen vanuit de UK en
huizen nog meer in prijzen stijgen door de vergrootte vraag.
Dus
wachten we vooralsnog,
Ondertussen
repareren we de kleine klusjes in huis om dit netter te maken.
Windowshoppen
we op Funda en Jaap welke appartementen er te koop staan.
Kijken
we in welke stijl we gaan inrichten.
Wat
er allemaal weg kan.
Geduld
is een schone zaak.
