Truus en ik

Ik ben een paar uur geleden geboren en moet al aan het werk. Mijn moeder Truus is fotomodel. Dus voor haar is het enigszins logisch dat ze poseert maar wat mij betreft: je reinste kinderarbeid en uitbuiting.

Vanmorgen zat ik nog heerlijk in mijn moeders buik. Het werd een beetje krap dus het was logisch dat ik er uit moest, maar wat een avontuur:de tunnel door naar het licht; het heeft me aangegrepen. Wat een natuurgeweld! En een chaos waarin ik terecht kwam! Ik werd aan mijn nek de wereld ingetrokken door een grote man met een bloederig schort. Een slager, denk ik. Hij legde me bovenop Truus, die huilde en lachte tegelijk. Ik moest vreselijk huilen. Dat had ik nog nooit gedaan maar het ging me goed af. Ik werd lekker in bad gestopt, daarna kreeg ik kleren aan. Allemaal nieuw en onbekend. Toen mocht ik weer bij Truus liggen, die kende ik al. Ze huilde niet meer, ze was blij en moe, net als ik. Ik heb kennis gemaakt met een zekere Gijs, die mijn vader dus wel zal zijn. Hij begon al snel over de foto. 'Ik heb een opdracht aangenomen voor een foto in een medisch boek. Een moeder met pasgeboren zuigeling. Jij dus. Het is voor een leerboek voor vroedvrouwen.'

  'Lekker ben jij zeg, had je me dat niet kunnen vragen. Ik heb nu geen zin hoor, eerst slapen en rusten.'

  'Nee', zei Gijs.’ Ik kon het niet vragen want ik heb die opdracht net gekregen. Het is een buitenkansje. Het moet nu. Het moet lijken of je net bevallen bent. Hè, toe nou. We verdienen er mee, dat is ook in jouw belang.'

  ‘Godsamme, jij bent ook een mooie zeg!… Nou ja, vooruit dan maar', zei Els toen.

Gijs had de eettafel bedekt met een wit laken. Daar op moest Truus naakt op haar rug 

gaan liggen met mij, ook naakt op haar uitgelubberde buik. Gijs frommelde een stuk touw

tussen ons in bij wijze van navelstreng.  Aan mij werd uiteraard helemaal niets gevraagd.

Ik ben maar niet gaan brullen, al was mijn hart er goed voor. Anders had het allemaal

nog langer geduurd.

Het resultaat: mijn eerste professionele naaktfoto.

Laaglander

Meditatief Werken

Ik hou hiervan. Malletje maken en een muntje voor de cirkel. Elke bloem apart tekenen met een markerpen. Lekkere muziek op de achtergrond en heel langzaam wordt de ene bloem vergezeld met velen. Ook omdat zwart/wit zijn eigen charme heeft.

Kopfoto

Wat is dat? Wat? Ja, die tekening boven je stukjes! Waar heb je die vandaan? Heb je die soms via Google opgetrommeld? Ik vind hem mooi of lelijk. Hangt er vanaf met wie ik spreek. Heb ik zelf getekend! Wat! Heb jij dit gemaakt? Dat is moeilijk, ik ben niet zo artistiek. Ik kan niet tekenen. Het valt wel mee, antwoord ik dan. Gewoon lijntjes trekken, dat middenstuk heb ik afgeplakt met verf tape, dat spul dat je gebruikt om dingen af te plakken. Je kiest dan 2 groepen kleur. Voor de achtergrond blauw, groen en paars. Voor de voorgrond rood, oranje en geel. Eerst de achtergrond inkleuren. Dan tape verwijderen en het witte gedeelte met lijnen de voorgrond inkleuren. Daarna met fijne markerpen de lijnen accentueren. Daarna de bovenkant schaduw maken met een breder markerpen. Een kind kan de was doen. De kopfoto hiervan is eigenlijk een doorsnede van de tekening. Oh! Wat heb jij een geduld, dat heb ik niet. Ach, als je iets leuk vind dan komt het geduld vanzelf. 

Creëren

Zo af en toe bekruipt het me. Ik wil creëren, spelen of wat doen. Lekker prutsen met lijn en kleur. Dan pak ik een munt en maak een malletje van een bloemblaadje. Daarna wordt het kringetjes tekenen om de munt heen en het bloemblaadje rondom de cirkel zodat er een bloem ontstaat. Dan wordt de liniaal en fijne markerpen gegrepen en ga ik smalle lijntjes aanbrengen. Daarna wordt er een andere bloem gemaakt enz. enz. Dus ruimte tussen de bloemen wordt blauw gemaakt. Et voilà, een tekening zonder dimensies.

Mijn Meesterwerk

Space Oddity

Een jaar geleden ben ik gestopt bij de SKVR oftewel Stichting Kunst voor Rotterdammers. Ik ben daar 3 jaar geweest en lessen gevolgd bij Nico Kervezee in de groep “Het Experiment”. We werden als cursist  door Talens, een verffabrikant uitgenodigd om mee te doen met een schilder wedstrijd. Het thema was van een boek geschreven door Tommie Wieringa. Blz. zus en zo, het paginanummer ben ik vergeten. Daar werd geschreven over de zee en een nummer van Dave Bowie, Space Oddity.  http://youtu.be/D67kmFzSh_o   Het werk mocht maximaal 1 bij 1 m. zijn.  Dus, zoals gewoonlijk, koos ik de grootste maat. Ik had een klein tekeningetje van zo’n 5 cm omtrek waar je met wat fantasie een astronaut kunt zien. Dus hoe moest ik dat kleine figuur laten opvallen in zo’n groot werk. Wel, ik had een telescoop in gedachte. Wanneer je door de goede kant naar binnen kijkt vergroot je alles en omgekeerd dan wordt alles kleiner. Daar gebruikte ik krantenpapier voor. Ik had nog foto’s die ik gemaakt had door tegen de zon in te schieten. Ik maakte daar een malletjes van en bestelde ook wat foto’s op internet. De foto’s werden gepositioneerd en eerst werden de malletjes er losjes opgelijmd. Ik kladderde overal met verf kleuren blauwtinten en wit. Duwde daar nog een papier op en wreef daar zachtjes overheen, trok het papier daar af en dan krijg je vreemde ribbels, bobbels en lijnen.  De mallen werden verwijderd en daarop werden de foto’s geplakt. Als laatste maakte ik van deze losse componenten één geheel. Boven zien jullie mijn meesterwerk en deze hangt in de hal van ons appartementen complex. Tot nu toe heb ik geen enkele klacht gehoord en dat is heel wat. Alhoewel het mijn meesterwerk is ben ik niet de eerste geworden. Wat een barbaren, die juryleden.

Eigen Werk

Een tijd geleden volgde ik een kader opleiding voor de schone kunsten in Leiden. In 2 jaar tijd leerde ik allerlei technieken gebruiken. Sommige gingen me absoluut niet goed af en de andere waren als het ware geboren voor me. Dit is een foto van een 3d afbeelding gemaakt van "vindmaterialen" of anders gezegd "afvalmaterialen" en leuk dat ik dit vind!! Ik maak ook regelmatig foto's van deze materialen en ik toon jullie een object wat ik toen heb gemaakt. Het is gemaakt van mecano, blik, poppen, aluminiumpapier, printers enz. Ik heb het niet meer in mijn bezit maar gelukkig heb ik foto's gemaakt  bij het makingsproces. Het is wel weird geworden.