Ik ben ff druk bezig.

Bezig met het schrijven van het jaarverslag 2016.
Alle gebeurtenissen van vorig jaar in de WW
Notulen lezen en herlezen
Onderwerpen sorteren
Soms de mensen bellen die van een bepaald onderwerp meer weten
Beginnen met schrijven, schrappen en herschrijven.
Er zijn nu 2 lastige onderwerpen
Bestuur en 40 jarig bestaans feest
Een logische volgorde vinden.
De vorige keren was het toch gemakkelijker
Toen zat ik in het bestuur en was er elke vergadering bij.
Lastig en toch spannend om er iets leesbaars van te maken.
Dus zoek ik zo af en toe in mijn foto archief voor de kopfoto
En schrijf een korte stukje
En die foto. Wat is dat of waar is die.
Dit is metro station Blijdorp
Het ligt op een ongelofelijke diepte met heel veel bling bling en spiegelbeelden.

Experimentje

Vorig jaar waren we op een zonnige dag in Hoek van Holland te vinden. We gingen even een bakkie halen bij een van de weinige strandpaviljoens. Dat is een van de weinige voordelen van de ziekte van mijn lief. Er wordt dan wat vaker een rusttijd ingelast. Meestal ben ik er zelf ook aan toe. Ik had, zoals gewoonlijk, mijn fototoestel bij me. Kijkend door de raampjes van de omheining en het viel me op dat het eigenlijk op kleine schilderijtjes leek. Ik maakte hier een aantal foto’s van. Gisteren heb ik deze reeks verwerkt en ze zijn grappiger geworden dan ik dacht. Roen mocht de beste, volgens hem, uitzoeken. Hier is die dan. 

Corto Maltese; Strip 3

Weer een heel andere strip reeks. Deze is geschreven en getekend door Hugo Pratt. De strip speelt zich af in Ethiopië, Argentinië en Stille Oceaan. Hij heeft zijn jeugd in ieder geval in de eerste 2 landen doorgebracht. De geschiedenis die hij beschrijft klopt. Alleen is dit de geschiedenis van mensen uit de schimmige onderwereld en soms de schimmige bovenwereld. Er wordt gepraat, gehandeld, gefilosofeerd. Ik las eens dat Corto Maltese (wat “zeer hoffelijk” betekent). Hij is een man die overal komt en toch nergens echt in betrokken wordt.  De tekenstijl vind ik prachtig. Dik omlijnt en zeer elementair en toch weer niet. De gesprekken zijn om na te lezen want ze bevatten allerlei dubbele bodems. Dit gesprek komt uit het boek: Tango. Hierin wordt o.a. de geschiedenis van de tango verteld.

Corto: Integendeel, wie ben ik om te oordelen? Maar ik heb een ingeboren hekel aan de critici, de dikdoeners….en bovenal aan de verlossers.

Basco: Waarom niet. Misschien heb je wel gelijk. Soms, vallen de prostitutie, de zwendelarijen en de delinquentie in het niet bij het gekonkel van de politici.

Kortom, dit is een reeks die strips een heel andere dimensie geeft.  

Waaier

Oud werk
Lapjes en stofjes, hout en breinaalden en een naaimachine
Opleiding te Leiden
Spelen, creatief zijn, hoeft nergens op te slaan
Héérlijk

Lijnenspel.

Een vast thema wanneer ik samen met mijn camera naar buiten ga is; ‘Lijnenspel’. Deze foto heb ik genomen van de etalage van Engering, een winkel met 1000 en 1 laatjes zoals mijn lief zegt. Ze verkopen hier spul wat ze ook in de Gamma, Praxis verkopen. Alleen naast het gewone ook specialistisch spul. Bovendien weten de verkopers waar ze waar ze het over hebben in tegendeel met het Personeel van bovengenoemde zaken. Ze zijn wat duurder maar je hebt wat. Ik zag hier in hun etalage een aantal lijnen en dit is een van die foto’s.  

Wandelen

Tijdens het wandelen met onze viervoetig vriendinnetje viel het me op dat de nazomer is gekomen. Het groen wordt wat valer en de bloemen drogen uit. Dat maakt me blij want de herfst kom nabij! Wij houden hiervan Jesse en ik. Ik kijk naar de bomen, paddenstoelen en mistige vergezichten. Jesse is met haar neus in de afgewaaide bladeren. Ze houdt van die geuren die hieruit ontstijgen en ze kan zich zelve niet van losrukken. Samen horen we het geritsel van bladeren die boven hangen en bewogen worden door de wind.  Beneden worden ze bewogen met onze voeten. We kunnen niet wachten. Ik kijk mijn fototoestel weer na en Jesse is druk met haar spieren te rekken en strekken. 

Lijnenspel (vervolg)

Men neme een landkaart van je omgeving sluit je ogen  en prik met je vinger op een plek in de stad. In dit geval was het Wilhelminapark mijn doel. Mijn motto was dat ik mijn stad als toerist wilde bekijken. Met mijn camera ter hand ging ik er met de benenwagen heen. Het was toen winter. De bomen waren kaal en dus bekeek ik de bast van de bomen en zocht  naar zijn lijnenspel en nam de foto’s. Thuis verwerkte deze met de filterknopjes en voilà, kijk naar de foto in dit blogje. Niet slecht al zeg ik het zelf.  

Meditatief Werken

Ik hou hiervan. Malletje maken en een muntje voor de cirkel. Elke bloem apart tekenen met een markerpen. Lekkere muziek op de achtergrond en heel langzaam wordt de ene bloem vergezeld met velen. Ook omdat zwart/wit zijn eigen charme heeft.

Lijnenspel

 Wanneer ik een thema te pakken heb zie ik het overal.

Lijnenspel

Een van mijn lievelingsonderwerpen. Deze heb ik genomen bij een sloophouthandelaar. Ik volgde toen nog de fotocursus bij Joes Poeder te Delft.