Ruimen,

Met spiedend oog loop ik rond.

Vraagstellingen!

Wat moet nog gerepareerd worden?

Waardoor wordt ons appartement nog aantrekkelijker?

De vloer in de keuken heeft Roen al onder handen genomen.

Van de week worden de palen helemaal afgewerkt.

We waren er al aan gewend dat ze niet af waren.

Ook, wat kan er allemaal weg?

Stukjes leer en behangstalen gaan in de vuilniszakken en papierbakken.

Ga daar straks mee verder.

Ook van wat kunnen we in de verkoop zetten.

Apparaten die we gekocht hebben en voor de rest werkeloos in de kast staan.

Wat hebben we veel troep gespaard!

Zo van; dat kunnen we later misschien nog gebruiken.

We hebben het gevoel dat ons huisje snel verkocht gaat worden en wat we nu ruimen hoeft later niet mee.

cocoonen

Wie kent dit woord nog?

Ikke!

Dit staat erover in Google en CO;

cocoonen

cocoonen werkw.Afbreekpatroon:   co - 'coo - nen Herkomst:   «Engels Verbuigingen:   cocoonde (verl.tijd ) Verbuigingen:   gecocoond (volt.deelw.) je terugtrekken binnenshuis om te ontspannen Voorbeeld:   `cocoonen bij de open haard als ... 
Gevonden op http://www.woorden.org/woord/cocoonen

Door een fout van de KNO arts duurde de prednison kuur langer dan hij eigenlijk had willen voorschrijven.
3 Weken i.p.v. 5 dagen.
Bonkend van enthousiasme stuiterde ik zijn spreekkamer binnen samen met mijn lief.
Oei, dat was niet de bedoeling.
Er werd een afbouwschema in elkaar gezet en even word er een beroep gedaan op de oude hoedanigheid van mijn lief.
Dus nu?
Druk kopje en lijf, herbeleven van de overgang. Ga zo maar door.
Ik besluit dan niet naar het midden des land te gaan want zo ken ik mezelf niet.
Wel raar. Niets van in de boezem van mijn familie.
Het werd bellen.
Niets van de tafel staat krom van alle lekkers.
Het werd kleine hapjes dag.
Probeer mijn dag/nacht ritme te handhaven.
Het werd vroeg wakker worden en in slaap vallen voor de bak.

Dus schoot me het woordje cocoonen te binnen en dit is allemaal gebeurd.

Zondag

Zitten beiden achter onze pc

Kijkend naar buiten

Daken belegd met sneeuw

Zien welk dak geïsoleerd is of niet

Mensen glibberend naar het metrostation

Auto's glijden door

Philip Glass zijn muziek neuriet door de kamer

Katjes mediteren

Wij drinken onze thee

Meisje slaapt door dit alles heen.

Elastiekje.

Ik deel mijn huis al zo'n 46 jaar met een aantal katten.

De populatie verandert door de tijd heen.

Zo af en toe verlaat er eentje ons huis.

Dat is het nadeel van huisdieren.

Ze brengen Gezelligheid en Warmte.

Soms leven ze tussen oorlog en vrede met elkaar.

Vooral Knul spant de kroon.

Hij is in een vreemde huishouding geboren

In een flat met aan de ene kant Main Coons en aan de andere kant Heilige Birmanen.

Er liepen daar dus ongecastreerde katten rond dus stinken dat het daar deed!

Kan goed opschieten met mensen maar niet met katten.

Hij volgt me dus overal waar ik heen ga.

Naar de slaapkamer, naar de wc en naar de andere kamer.

Overal waar ik ga of sta wil Knul met me mee en het lijkt dus dat we samen verbonden zijn met een elastiekje.

Soms is dat knap vermoeiend.

Soms

Soms, zijn er van die dagen dan worden we geleefd.

Dan weet ik niet wat te schrijven en mijn plekje achter de pc is bezet.

Dan denk ik, ik ben te beleefd.

Was ik maar wat assertiever en gaf de desbetreffende persoon een trap onder haar holletje.

Zij had een figuurtje en was zo klein dat het leek alsof er een stelletje reuzen hier wonen.

Maar eerlijk gezegd was ik bijna aan het einde van een spannend boek en de finale scene kwam in zicht.

En tijdens het lezen hoor ik geroezemoes aan de tafel en werd Roen daarna gefotografeerd.

Ik ook, maar toch incognito.

Ik heb niet altijd zin om herkenbaar getoond te worden.

Het was echter geen slechte dag en het boek liep goed af.

Op naar deel 3.

Vloeibare tafel.

2 Jaar geleden hadden we een grote verbouwing in onze huiskamer.

Bijna alle meubilair behalve de eettafel en stoelen gingen of naar vrienden of naar de kringloopwinkel.

Zo hadden we een vitrine kast en later vonden we een grote salontafel met veel glaswerk die hiervoor in de plaats kon komen.

Het is en blijft een mooie tafel alleen bleek hij een grote sta in de weg te zijn.

Dus deden we weer en rigoureus gebaar en deze tafel gaat worden verkocht of naar de kringloopwinkel. We zien wel.

In plaats daarvan  hebben we een aantal krukken gekocht. 4 van een groot warenhuis en 3 online.

Nu kunnen we dus wanneer we dat willen een grote tafel bijeen schuiven of allerlei bijzettafeltje plaatsen.

De tafel is dus bij wijze van spreken vloeibaar geworden.

2016-05-33 Zesde dag opname Erasmus MC afd. Interne Geneeskunde

2016-05-33 Zesde dag opname Erasmus MC afd. Interne Geneeskunde

Zoals het er nu uitziet, en het is 09.05u, ga ik na het inlopen van de laatste twee flesjes Privigen dan toch echt met ontslag. Ik heb Els er al over gebeld, en die klonk al net zo blij als ik. Ik vind het ook wel weer voldoende hoor. Mijn kaliumwaarde is gezakt naar veilige waarden, alleen mijn HB is nog erg laag. Er lijkt alleen daarbij nog steeds aarzeling te zijn om daar wat aan te doen.

Afgelopen nacht was een redelijke nacht. Na het beluisteren van het Oog op Morgen ben ik gaan slapen, en werd pas wakker toen de nachtzuster om 06.00 mijn Thyrax kwam brengen. Toen er vervolgens om halfacht gevraagd werd of ik eerst wilde douchen of maar gelijk beginnen met het infuus, was dat een gemakkelijke keuze. Thuis kan ik me eindeloos douchen, met een fatsoenlijke druk op het water. Dus dat doe ik dan thuis wel. Inmiddels ook mijn ontbijtje op, en mijn mega portie medicatie, en nu schrijf ik even in mijn dagboek. Misschien de volgende bijdrage vanuit huis.

Jeroen

Toch niet dus. Ik heb tijdens het indruppelen van de tweede infuusfles de gelegenheid om te schrijven dat ok inderdaad vanmiddag met ontslag mag. Sterker nog Els is al gebeld, en de taxi ook al. Die laatste komt ons om 13.30 alhier halen. Ik ben mijn spullen aan het bij elkaar zoeken en de voorbereidingen aan het treffen voor mijn vertrek. 

Ik heb het lijstje met vragen voor de afdelingsarts wat ik van het WE nog had gemaakt met Els ondertussen kunnen vragen. Ik kreeg bevredigende antwoorden, en ik blijf dus ook onder controle. De verdere onderzoeken die bijvoorbeeld de cardioloog wil doen gaan poliklinisch gebeuren. Het merendeel van wat ze hier in een keer wilden doen is warempel ook echt afgehandeld. Daar ben ik blij mee.

Ik heb helaas de douche moeten overslaan vanmorgen omdat ik al vroeg met aan het infuus vast zat, maar dat heeft me er niet van weerhouden om me lekker op te frissen, mijn tanden te poetsen, en me weer veel schoner en frisser te voelen.

Nu ga ik echt afsluiten en zal mijn volgende blog weer vanuit huis komen.

Groetjes Jeroen

Ruimen

Ik ruim en wij ruimen.

Onze handdoeken, tja, wat kan ik hierover zeggen.

Ze zijn zo versleten dat terwijl ik ze omhoog houd en er naar kijk en er een krantje achter houd, ik deze nog kan lezen.

We hebben nieuwe gekocht en de oude worden gebruikt om de bank op te knappen en tegelijkertijd de nieuwe zijn voorgewassen.

We hebben het oude hout en nog meer troep gesorteerd in bruikbaar en weggooibaar.

Zo kan ik vandaag een stukje hierover schrijven want eigenlijk heb ik vandaag niets te melden.

Tot morgen.

Kille dag.

Vandaag vind ik het een kille dag.

De regen klettert tegen de ramen.

Meisje en ik zijn gelukkig al buiten geweest voor onze dagelijkse wandeling.

Wanneer ik naar buiten kijk zie ik de grauwe lucht.

Het is dus tijd om de warmte thuis te maken.

De kachel snort

Ik ga na het schrijven van dit stukje mijn e-reader pakken

Stort me weer in een nieuw avontuur in een wereld die door de schrijver is gecreëerd en volg mijn helden in hun avonturen.

Straks zet ik een kop thee en maak deze dag toch nog tot een fijne tijd.

Tot morgen.

Een oud gezegde.

Een tijdje geleden, tijdens het verbouwen, begaf onze oude, trouwe stofzuiger het. Bouwstof schijnt vergif te zijn voor deze werkpaarden in onze huishoudingen. We kochten dus een nieuwe. Eentje zonder stofzakken. Alweer een besparing. Dat klopt. Edoch, nog nooit zo’n kreng  mee gemaakt, lui dat die was. Na het zuigen werd er nog steeds overal stof gevonden. Jullie hebben dus de goedkope versie gekocht, werd ons gevraagd tijdens de klaagzang onzerzijds. Klopt, antwoordden we. Er werd dan een begrijpende blik naar ons geworpen.

Toen op een dag zagen we een aanbieding van Samsung wasmachines. Die boden een A+++ wasmachine aan met een nieuw soort technologie, eentje die bubbeltjes produceert. Dus door die bubbeltjes komt er meer zuurstof in het apparaat. De was wordt nu schoner met minder wasmiddel en lagere temperaturen. Ook was de onze ernstig op leeftijd en wat ons over de streep hielp was dat er een, jawel,  gratis stofzuiger bij geleverd wordt.

Nu zijn beiden in ons huis. Alleen de stofzuiger is niet zo energie zuinig zoals de wasmachine. Maar dan denk ik aan het oude gezegde: “ Bij een gegeven stofzuiger kijkt men niet in de slang.”  

Exodus

Er zijn grote veranderingen op komst in ons appartementencomplex. In totaal 6 van de 16 stuks staan te koop. De redenen verschillen. Van sterfgeval, last van een engerd, uit hun appartement gegroeid tot in onmin leven van de buren. Ik ben benieuwd of ze verkocht worden want als potentieel koper zou ik toch achter mijn oren krabben in de vraagstelling waarom er zoveel te koop staan. En wanneer ze verkocht zijn wie zijn dan de volgende bewoners en is er weer een exodus naar de rest van de wereld.  Wordt vervolgd. 

Maandag.

origineel vanuit het blog Ïk kan vliegen" door Marlou

Het zonnetje schijnt.

De was wappert.

Meisje ligt.

Moest onverwachts naar de dokter.

Hinkte met haar linker voorpootje.

Misschien verzwikt.

Pijnstillers gebruiken.

Lopen maar niet te ver.

Ondertussen terwijl de was wappert

Schrijf ik dit stukje.

Sorteerrek

Al jaren slepen we dit ding mee. We zetten het altijd in een plek waar we belangrijke papieren bewaarden, maar niet in het zicht.  Daar bewaarden we papieren om op te bergen, voor de belastingaangifte of andere zaken. Het rek was van de vader van mijn lief. Het was een handig ding en niet wat we toen “mooi” noemde. Nu we onze kamer hebben getransformeerd in wat je “fabriek shabby sjiek” is alles veranderd. In deze setting is het van praktisch ook mooi geworden. We hangen het naast de tv en daarin komen de afstandsbedieningen, e-reader, tv gids en de boeken waar ik mee bezig ben te lezen en gooien we de lelijke ronde rieten mand weg. Ik weet zeker dat dit over zo’n 15 jaar bitter betreurd gaat worden. Maar dat zien we dan wel weer. 

We genieten!

We zijn ons huis aan het herinrichten en genieten

Alles wordt met een kritisch oog betast en bekeken.

Houden we het wel of niet

Misschien moet die een ander plekje krijgen

Waar hangen we de verlichting en schilderijen op.

Het schilderij van de plee komt in de woonkamer en het houten paneel op de plee

Wauw, het ziet er anders uit!

De metalen kast gaan we niet behandelen met commandant.

Vochtig lapje erover en dat is het.

Ik krijg allerlei nieuwsgierige vragen en waarom is er nog geen foto op FB?

Dat komt nog!

Maar eerst is het genietingstijd voor ons tweeën.

Wij doen allemaal ons ding

Roen slaapt

Kees past en meet, snijdt en plakt

Meisje slaapt

Katjes stressen

Wanneer ik er bij kan ruim ik op

Ondertussen schrijf ik.

Allemaal luisteren we naar de blues.

Inruimen

Zo zou het kunnen uitzien maar doet het niet.

Morgen worden de laatste puntjes op de i gezet

Het inruimen is al begonnen.

Dat schilderij gaat daar, voor die stopcontacten.

De geborduurde mandala’s komen op hun oude plek

We gaan kartonnen mallen snijden om de ronde kast af te werken

Deze worden met leer of skai afgewerkt tegen het holle geluid.

De tv e.d. zijn geïnstalleerd

We praten, discussiëren en beargumenteren van het hoe en waarom

Voeren de druk een beetje op en krijgen dan te horen

‘Je chanteert me!’

Terwijl hij vergeet dat ik dit alles van hem heb geleerd.

Kortom, we genieten elke avond wanneer we rond ons heen kijken.

Ik begrijp mijn grootouders nu beter.

Wij wonen aan de ‘warme kant’ van onze flat zoals dit wordt aangeduid. Het is nu maandag dus cleaning dag en het zonnetje schijnt helder door ons raam. Ik kijk eens goed en zie het nodige wat ik eigenlijk niet wil zien. We hebben ook een open keuken dus de ervarene onder ons weten wat ik bedoel. Ik begrijp dus mijn grootouders nu beter want zij hadden geen gas verwarming en fornuis. Alles werd met kolen verhit. Ik zie mijn moeder nog die een specialist was om de kachel aan te houden. Kolen erbij, vlammen verspreiden, soms toedekken voor de nacht zodat je ’s morgen alles moet opporren om de kachel weer aan te jagen. Het was een hele kunst. Maar een groot nadeel had het wel; roetvorming en wel overal in de kamer. Ook toen hadden we geen dubbele beglazing dus hadden we de vitrage en dikke overgordijnen. Denk nu nog aan dat roet. Ook werden de ramen, behalve bij het doorluchten, dicht gehouden. Dus zodra dat zonnetje kwam zo rond Pasen kregen ze de kolder in de kop, zoals mijn opa zei en daar begon het. De Grote Schoonmaak! Alles werd gesopt, gewassen, geklopt en geveegd. Alles werd overhoop gehaald om de zomer weer in huis te verwelkomen. Dan snap ik iets van de ‘goede kamer’ waar hoogwaardig bezoek werd binnengelaten zoals mijnheer de pastoor. Daar brandde de kachel zelden en was het dus kou, behalve als het bezoek er was. Die kamer was dus brandschoon. Daar werd goed opgelet. Maar de persoonlijke hygiëne, tja. Een keer week in de tobbe. Allemaal er om de beurt in die tobbe. Ik zie het voor me, al dat vieze water waar weer een volgende in ging want de gezinnen waren groot in die tijd. 12 Kinderen waren normaal. Dan kregen ze schoon ondergoed en kleren aan. Het was toch veel werk. Water koken, op de kolenkachel dus voor de was of bad. Met de emmers sjouwen. Heen en weer. We kunnen ons dat niet meer voorstellen. Wat hebben we het nu toch wel een stuk gemakkelijker. Alleen nu stellen we hogere eisen dan onze grootouders vroeger. 

Nog 10 nachtjes slapen

de voorpret plaatjes zoeken

Dit jaar komt mijn familie bij ons om het feest gezamenlijk te vieren. Dus zijn we met de voorbereidingen begonnen.

·       Kerstkaarten per papier en mail verzenden
·       Kamertje achter leegmaken
·       Kijken in de provisiekast wat we nog hebben
·       Menu’s maken
·       Boodschappenlijst per dag maken

Dit is nog maar het begin want het duurt nog 10 nachtjes slapen totdat het zover is. Ik kook dan meestal voor een weeshuis, dus dan hebben we een aantal kliekjesdagen. Niet slecht want eigenlijk ben ik nogal lui. Ik  ontving een mooi filmpje vanuit het verre zuiden en ik kom er niet achter hoe ik deze kan bevestigen bij mijn email kerst wensen. Dus, morgenochtend heb ik geen winkeldienst en dan zit mijn lief naast me en dan doen we dat even samen. Af en toe is dat een crime voor Roen en een zegen voor mij.

Skyline Rotterdam

Rotterdam versus Schiedam

Soms, heel soms, staat de zon op een bepaalde manier aan de horizon. Daardoor krijgt de wereld een vreemde, prachtige, onrealistische kleur. Ik zat lekker thuis me met m’n eigen te bemoeien, keek naar buiten en zag HET. Ik rende naar buiten. Terwijl ik rende duwde ik de dieren opzij want deze kant van mij zien ze zelden. Het was zo vreemd dat ze pardoes voor mijn voeten liepen. Terwijl ik me haastte greep ik mijn toestel en begon als een razende Roeland in het ronde te schieten. Het interesseerde me niet dat een groot aantal foto’s direct onder de delete knop verdween. Het werd een vreemde reportage waarop de skyline van Rotterdam te zien was maar dan toch heel anders.   

Eventjes tijd voor mezelf

Vandaag heb ik het nogal druk. Normaliter maak ik ons huis clean. Ik hou pas van huishoudelijk werk als het af is. Dan geniet ik van ons schone huis. Vanmiddag komen er mensen van een installatie bureau van onze cv ketel en deze is ingewikkeld. Er zit ook een warmte terugwinunit boven de cv. Het is een Agpo Ferroli een ouderwetse fiat 500  onder de cv,s. Als ze het doen is het ideaal systeem, maar deze cv’s zijn al 15 jaar oud en dat beginnen we te merken. Het probleem is om in ieder geval alle neuzen naar een kant te krijgen voor de vervanging. Toen we hier kwamen wonen was het al duidelijk voor ons dat de vervanging er aan zat te komen en legde het geld hiervoor opzij.  Maar een tijd geleden hadden de bewoners afgesproken dat het een individuele verantwoordelijkheid is. Ieder voor zich, dus. Dit kan niet, we hebben een gezamenlijke aan en afvoer van de rook en water. Iedereen die begint mee gaat doen vraagt dezelfde vragen en ik geef dus antwoord, maar ze vinden het zo gek dat elke keer er weer een expert wordt gevraagd om dit te bekijken. Dus vanmiddag komt er weer eentje kijken. Over 4 weken komt er een vergadering en ik heb gevraagd of die expert erbij is om alles uit te leggen. Wij zijn geen kenners en er komen weer dezelfde vragen. Ik hoop dat er eindelijk een eenduidig antwoord komt dan kunnen we eindelijk beginnen. Men zegt dat we de lessen krijgen die we nodig hebben. Ik leer steeds meer om geduldiger te worden. Niet dat ik hier op zit te wachten maar voor de medemens is dit wel zo prettig. De tijd zal het leren.