Gisteren om half elf zie ik mijn oud collega Br. Langskomen en ik wilde hem al langer iets vragen m.b.t. een oud patiënte die wel al heel lang hielpen, en die hij vanuit zijn andere werk ook in de thuissituatie bekwaam hielp.
Hij had duidelijk haast en bleek nieuws over haar te hebben, en wat ik al dacht bleek juist. Zij bleek 6 dagen terug in het ziekenhuis te zijn overleden en hij zou op dat moment met een aantal vriendinnen van patiënte naar het afscheid gaan. Ik was blij dit te horen en aangezien mijn werkzaamheden voor die dag er op zaten heb ik snel mijn spullen opgeborgen en ben per scoot ook richting de plek van het afscheid gereden.
Ik was blij in de gelegenheid te zijn de over het algemeen blijmoedige zeer taaie maar bovenal zeer vriendelijke Winnie toch van een laatste afscheid te voorzien. Het was een mooie rustige en respectvolle afscheidsbijeenkomst. Waar alle goede en aangename kenmerken evenals de zwakke kanten voorbij kwamen.
Een uitspaak die gedaan werd was: Ze had niet veel, maar was blij met wat ze had, vond ik een mooie en typerende
Ze had ook veel achter de rug, zowel geestelijk als lichamelijk, en wat dat betreft hoeven we nu niet rouwig te zijn voor haar.
Mw. was wel eens lastig of in herhaling vervallend maar was tevens zo blij als je een luisterend oor voor haar was dat ik onmogelijk boos op haar kon worden. Ook haar blijdschap was meer dan voldoende dankzegging hiervoor. Ik kan rustig zeggen blij te zijn haar te hebben leren kennen en haar ga missen.
Ook de eindeloze spelletjes scrabble, of rummikub, een puzzel of woordzoeker. Ik zal ze niet gauw vergeten. Ze had nogal een eigenzinnige woordenschat. Tja.
Ook haar woning met een soort van oerwoud balkon zal ik nooit kunnen passeren zonder aan haar te denken. Het was een eersteklas vechtster. Gegroet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten