Ik ga verder

Gemaakt met zwart en gekleurd charcoal chunck, schildersafplakband.

Druk, druk en nog eens druk.

Van alles te regelen

Afspraken maken en verzetten.

Proberen mijn 1ste resultaten van de SKVR te verhuizen van mobiel naar pc.

Dat had heel wat voeten in de aarde.

Maar Jeroen heeft het gevonden.

Na zijn slapen laat hij het me zien en dan schrijf ik alles op in mijn instructieboekje.

Nu zien jullie het eerste resultaat.

AS maandag gaat hij naar het Erasmus om een pacemaker in zijn goddelijk lijf te laten planten.

Dus was hij er vandaag al een paar uur voor de voorbereidingen.

Er is hem verteld wat er te wachten staat.

Dan is hij een tijdlang gehandicapt want hij mag een aantal weken zijn linkerarm niet bewegen.

Dus zuster Els staat in de startblokken.

Hij mag dus ook niet op zijn skoot rijden.

Meisje uitlaten

Boodschappen halen.

Douchen, aankleden en uitkleden; hijg, hijg.

Dus dat ook niet.

Zucht

Werkplek

Zo wordt die niet.

Al sinds we verhuisd zijn zoek ik die.

Een werkplek.

Er werd een bureau gezet in het kleine kamertje,

Maar...

Op de een of andere wijze slibt die altijd vol.

Met lege dozen van apparaten die we hebben aangeschaft en die we toch moet uitproberen of die het doen, hoe die werken, enz.

Met spul waar we op dat moment even geen andere plek kunnen verzinnen.

Houden we die, kunnen we er iemand anders mee plezieren?

Iedereen heeft zo'n plek.

Dus, wanneer ik wil tekenen of zoiets moet ik die tafel vrij maken en uitfiegelen waar ik kan zitten.

Op de tafel in de woonkamer is er hetzelfde probleem.

Daar zitten Jeroen en ik zij aan zij achter onze pc's.

Ik werk nu met houtskool en dat stuift.

Dus daar is het ook niet best om ermee aan de gang te gaan.

Wij hebben samen een oude oplossing besproken.

Een klaplessenaar aan de muur in de gang.

Daar kan ik gaan zitten wanneer ik maar wil want ik heb ook al een klaptafeltje binnen handbereik om de materialen op te leggen.

En wanneer ik er mee stop hangt het tegen de muur en dan hebben we er geen last van.

Geen slecht idee vinden we.

Het is begonnen.

Daar zat ik nu in het klaslokaal.

Was een beetje laat en werd gemist.

De opdracht lag al op tafel.

Mijn mede cursusgenoten waren al aan het zoeken.

Het is een klein clubje.

Gelukkig waren de aanmeldingen om aan deze cursus mee te doen groter dan ik ooit heb meegemaakt.

Wij zijn nu met z'n drieën.

De opdracht bevalt me.

Per slot van rekening gaan we er de komende 3 maanden hier mee aan de stoei.

Het is een mooie tekst,

van een zéér beroemde Belg.

Jacques Brel.

De song is: Mijn vlakke land.

Mijn vlakke land