Lastig

 

Het weekend is weer voorbij.

Ik merk dat ik toch veel aan het tobben ben.

Ik heb een gezwel op mijn rug dat ze vanmiddag gaan wegsnijden. Blijkt een grote verstopte en ontstoken talgklier te zijn.

Verder blijkt de schroef waar de BoneAnchoredHearingAid aan vast zit los te zitten. Dit zorgt voor storingen in haar gehoor, en na een bezoekje aan de BAHA verpleegkundige in het Maasstad zkh blijkt dat de nieuw gebruikte schroeven van Cochlear voor veel problemen zorgen. Of ze groeien er uit, of de huid groeit er overheen, of ze gaan loszitten. Ik merk dat ik er veel mee bezig ben. Mijn verwachting is dat deze schroef er uit zal moeten en zal worden vervangen door een oud model schroef. Mijn fantasie slaat dan misschien op hol, en ik heb natuurlijk in mijn leven al heel veel met schroeven pluggen en dergelijke gewerkt. Mijn gedachten zeggen dat als een schroef gaat lubberen dan kan je niet zomaar een nieuwe schroef op dezelfde plek plaatsen, tenzij je het uitgelubberde gat eerst vult, met gips of cement. Hoe gaat dat in bot en door hoofdhuid heen?

Ik ben natuurlijk geen dr. Maar het lijkt me een lastig probleem, en Els (en ik) zijn nu natuurlijk juist zo blij dat haar gehoor weer fatsoenlijk werkt. Ik ben er kennelijk ook gedurende mijn slaap mee bezig.

Verder merk ik dat het verlies van onze lieve langpootmug uit Amorgos nog steeds veel verdriet doet. Wandelen daar komt het nauwelijks van en vooral op vrije dagen is het moeilijk om de structuur weer aan te brengen. Als ik werk dan gaat het wel, dan is er afleiding en is er voldoende te doen.

Daarnaast is het lastiger.

Verder ben ik nu alweer bijna vier weken zonder mijn eigen scootmobiel. Die van mij maakte een geluidje en had een afwijking, en die staat in de garage in Katwijk. Maar kennelijk is het moeilijk om ‘m te repareren, terwijl het notabene om een nieuw apparaat gaat. Ik ben ‘m in totaal al langer kwijt dan dat ik er op heb kunnen rijden. Het leenapparaat wat ik heb laad slecht op want ik heb de bijpassende lader niet erbij gekregen en ik kan er dus nauwelijks twintig km. Op rijden. Daar komt nog bij dat het een hotsenbotsend apparaat is wat lijkt geen vering te hebben.

Ik heb al nagevraagd waar de mijne blijft maar heb nog geen antwoord ontvangen. Ik hoop toch dat ik ‘m deze week gerepareerd terug krijg.

Verder heeft de verzekering van Jesse veel minder kosten vergoed dan ze volgens de polis moeten doen, dus ook daar moet ik nog achteraan.

Kortom er spelen weer allerlei zaken.

Tot zover, even lekker van me afgeschreven. Soms doet dat goed. Nu gaan we gauw weer verder met de dagelijkse zaken hier op het werk.

Geroet                                                   Jeroen

De dag voor mijn vakantie

Zo, de binnenkomst is behoorlijk veranderd sinds gisteren. De drie nachtdiensten die er sinds de verhuizing vanuit Delft van 21 extra patiënten zijn i.p.v. de gebruikelijke twee, maken gebruik van mijn kantoortje ‘s nachts, en dus kom ik binnen in een hele muffe en warme ruimte. Het eerste wat ik vandaag heb gedaan is mijn ramen open en mijn ventilator uit de kast gehaald, en nu een uur later ruikt het nog muf.

Verder zit ik me te verheugen op nog vier uur later, want dan hebben Els en ik een hele week vrij. Dat vooruitzicht + het feit dat de misselijkheid van gisteren voorbij is en ik redelijk geslapen heb, doet wonderen.

Gisteren is volgens afspraak ook PractiComfort langs geweest om te kijken naar wat kleine dingetjes m.b.t. mijn nieuwe scootmobiel. De monteur die langskwam met een bus vol apparatuur, waar de ANWB jaloers op zou zijn, heeft de motor eraf gehaald, en de aandrijving gecheckt en kon niet direct de aanleiding van de geluidjes vinden. Hij heeft na veel oefenen en dergelijke, dus ik voelde me ter dege serieus genomen want hij herkende de klachten wel, de motor terug gezet en nu komen ze ‘m binnenkort vanuit Katwijk halen en gaan ze ‘m binnenste buiten keren om te achterhalen waar het inhouden en het geluidje vandaan komt terwijl ze mij een leenscoot achterlaten. Ik vind het prima. Ik vond het overigens hartstikke interessant want ik had geen flauw idee hoe dat ding werkt en nu wel. Leuk.

Ik heb mijn koffie op en ga weer beginnen. Gegroet.

Trots op Jessebes

Vlietlanden Vlaardingen Broekpolder Midden Delfland

Avonturen met Jesse.

Ik had eerder deze week twee maal een half uur overgewerkt en was vandaag dus al om 12.00u thuis. Ik was doodmoe en ben eerst twee uur gaan slapen. Daarna had ik een idee. Het leek me leuk om via de Poldervaart naar Vlaardingen te gaan en daar richting Broekpolder te gaan op zoek naar de Vlietlanden.

Zo gezegd zo gedaan, maar ik ben volkomen onbekend daar, dus een paar maal gevraagd. Op een gegeven moment, zag ik bordjes Broekpolder en Dave een collega had me verteld hoe mooi het daar is, en eerlijk is eerlijk, dat is het er ook.

Ik merkte aan Jesse dat ondanks dat ik de snelheid op 12km p/u had gezet, dat ze behoorlijk aan het hijgen ging.

Ik dacht tijd om even Els te bellen om te zeggen dat dit een wat langer uitje aan het worden is. Vervolgens Jesse op de scootmobiel getrokken en tussen mijn benen laten zitten. Dat was erg vreemd voor haar dus een tijdje erg voorzichtig moeten doen en moeten corrigeren. Het fietspad was asfalt dus dat werkte mee.

Op een gegeven moment zouden we naar mijn gevoel naar rechts moeten, en daar hield nu juist het asfalt op en werd gravel. Ik hield Jesse goed vast, maar ze zag van alles, onder andere haasjes, konijntjes en een paar eekhoorntjes. Ondertussen reden we ongeveer twintig km p/u over het gravel en het schelpenpad, wat redelijk reed, al dacht ik oh wee als ik nu een lekke band krijg. Het was prachtig om langs de Vliet te rijden en ik dacht op een gegeven moment Vlietzicht of i.d. te zien en ik zocht een plekje om Jesse te laten drinken. Ze had het overigens zittend op de scoot en links en rechts kijkend wel echt naar de zin. Bleek dat ik aan de verkeerde kant van de Vliet zat, en daar ging de kans op een plaatsje waar gedronken kon worden.

Uiteindelijk kwamen we bij de molen in Vlaardingen. Gelukkig iets bekends en van daaraf wist ik de weg naar huis.

Uiteindelijk zijn we dik twee uur weg geweest, en we zien het allebei als een uiterst geslaagd experiment. Ik neem volgende keer alleen een flesje water mee. Mijn nieuwe scoot deed het overigens prima.

Jesse ligt nu uitgevloerd aan mijn voeten en Els en ik hebben net een lekkere hutspot met worst achter de kiezen.