Contact

Zwervend door mijn archief

Zoek ik naar portretten

Waar ik contact heb met mijn model.

Hele gesprekken heb ik gehad met Jos, die me de kunst van het fotograferen probeerde te leren.

Wat is een portret en wat niet.

Liet haar foto's zien van mijn geliefd fotomodel.

Telkens weer dat onverbeterlijke “Neen!”

Dit is géén portret.

Ik heb het nu door dat contact essentieel is.

Hier is er dus eentje.

Jos kan tevreden zijn, eindelijk heb ik het door.

De buit is binnen

2 mango’s uit Zuid Afrika

Zak perssinaasappelen

3 dozen druiven

Sla uitjes

1 doos aardbeien

Verse biet en snijbiet

Tros tomaatjes

5 kleine avocado’s

10 broodjes en 1 gesneden brood

Zoals ik al schreef

De buit is binnen.

Het ruimen gaat verder.

Gisteren werd het opgehaald.

Het servies van Roen zijn ouders, gekregen in 1941 voor hun huwelijk.

Het kristallen glasservies van mijn moeder.

Ze gaan naar een zaak, die hier in gespecialiseerd is.

Roen heeft alle administratie ordners geruimd.

De administratiekast van Roen zijn vader is vandaag onder handen genomen.

Heel veel overtollig papier, enveloppen en kerstkaarten.

De laatste houden we de rest is in het papierbak verdwenen.

We vonden vergeten schatten nl. Dia viewers. Een van bakeliet en een van plastic uit de jaren 60 denken we. Hier gaan we nog iets mee doen.

Fotoalbums en foto’s van Roen zijn ouders. Heel veel foto’s uit de 70ger jaren. Dat zie ik aan de kleuren. Die gaan de deur uit en de zwart/wit houden we, die zijn helderder.
En is een stuk uit de jeugdjaren van mijn lief.

Het kastje staat nu in de kamer.

Morgen gaan we verder.

Straatfotografie

Deze foto is gemaakt op de markt in Delft. Ik volgde toen een fotocursus en we gingen ook op diverse hoogtes fotograferen. Nu kun je zien wat de kikkerstand inhoudt. 

Portretfoto

Ik heb eens een lang verleden een fotografiecursus gevolgd bij Jos Poeder te Delft. Zij is goed, om het kort door de bocht te vertellen. Zo probeerde ze me te leren hoe een portret foto te maken. Dat ging nogal moeizaam voordat ik het begreep. Zo zette ik dan regelmatig mijn lief op de gevoelige plaat en ze zei dan kordaat van: neen, dat is het niet. Ik dan maar tegenwerpen van: hij staat er toch op! Neen dus. Later heb ik mooie foto’s van deze knapperd gemaakt. Zo ga ik dan tijdens alle soort feestdagen met mijn toestel in de hand zwerven door de stad. Deze heb ik gemaakt op het Eendrachts plein in Rotterdam. Terwijl ik hem toestemming vroeg om hem te mogen fotograferen nam ik al de eerste. Hij was het hier niet mee eens. Eerst moest ik een lekker hapje van hem kopen want dit is genomen op het eerste koningsfeest en dan staan de verkopers op straat. Of ik iets heb gekocht? Voor jullie de vraag en voor mij de weet. 

Lijnenspel

 Wanneer ik een thema te pakken heb zie ik het overal.

Lijnenspel

Een van mijn lievelingsonderwerpen. Deze heb ik genomen bij een sloophouthandelaar. Ik volgde toen nog de fotocursus bij Joes Poeder te Delft.

De Markt.

Lekker ouderwets zwart/wit

Donderdag. Dan is de markt op het Visserijplein (geloof ik). Het is een buitenlandse markt. Ik voel me hier opperbest. Lopende tussen de kramen door, links kleding en rechts groente, fruit en kaas. Wanneer je de bocht om gaat is het andersom. Wanneer ik iets begerenswaardigs zie mag ik het in mijn handen nemen en kijkend naar de kleur, voelend naar de hard- en zachtheid en door de geur beslis ik tot aankoop of niet. Bij de Blaak kan dit vaak ook maar de Vrijdagse markt hier in Schiedam die de duurste is, daar is dit strikt verboden en wat je krijgt kan je niet zien. De groente en fruit wordt onderaan de kisten vandaan gehaald en zie ik niet. De prijzen hier zijn de laagste van de markten die we bezoeken. We kunnen nu al 2x kaasfondue eten voor zo’n € 2,- euro. Wel moet er dan nog stokbrood en andere bijvulling worden gekocht. Het is het toch voor een prikkie. Dus is het goed voor onze portemonnee en ons humeur. 

Straatfotografie

Wauw!

Alweer dit thema. Kun je niet binnen fotograferen. Nee dus. Alhoewel ik in dit huis met de vele ramen gaat het goed. Voor de rest? Nada, niets dus. Ik heb altijd ruzie met de belichting. Het is te donker, het is te licht, werken met flits! Dat wordt niks. Ik zou het kunnen leren maar ik heb of neem daar eigenlijk de tijd niet voor. Misschien ga ik de cursus Fotografie doorneuzen die Roen en ik in ons bezit hebben. Ik heb het al geprobeerd en werkelijk de eerste 3 hoofdstukken begreep ik maar toen werd het technisch en wreekt het zich dat technisch lezen niet mijn ding is. Maar wie weet krijg ik Roen zover dat we dit hoofdstuk gezamenlijk doornemen en dan, als het goed gaat, krijgen mijn foto’s een andere dimensie. Deze foto is genomen op de rommelmarkt te Delft. Het is de trompet van een hele oude grammofoon waar je 45 toeren platen op kan draaien. Ik dook er letterlijk met mijn camera naar binnen na eerst de kraamhouder om toestemming te hebben gevraagd. Dat is netjes, vind ik.  

Een kwestie van perceptie

De markt in Delft

We ontvingen een leuke foto van een trotse opa van zijn 1^ste kleinkind in de armen van zijn overgrootvader. Erg leuk maar er was een veel leukere foto van te maken. Hij had en heeft er de hand in om alle foto’s van kleine kinderen staande te maken. Je krijgt hierdoor een vertekende perceptie. Wanneer hij bij het maken van deze foto op zijn hurken had gaan zitten om ‘m te nemen was de opa ook beter in beeld. Wat we zagen was de achterkant van zijn hoofd. Bij mijn fotocursus liepen we op de markt rond en ik ging ook op mijn hurken zitten (toen kon ik dat nog)  en nam de foto op  kikvorsperceptie. Dit is wat een klein kind ziet aan de hand van een van de ouders. Je staat er vaak niet bij stil hoe anders een kind de wereld beziet en alles veel groter vindt.

Straatfotografie

Soms neem ik het woord “straatfotografie” wel heel erg letterlijk. Hier zijn we op de markt in Delft.

Dit lied



Warmte, druppels die langzaam langs de huid hun weg naar beneden zoeken.
Ze vormen hun baan, die langzamerhand samen een beek vormend naar het diepste van de oceaan.

Knielend op een matje van sisal, knieën die verschralen, knikken, gloeien en alom aanwezig zijn.

Een klok die tikt, tikt en nog eens tikt.
Het tikt zo zacht zodat er naar het geluid gezocht wordt en soms zo luid dat de rust die wordt verwacht moeilijk vast gehouden wordt.

De deur piept, traag zo traag. Hartslag verhoging tot rock melodie. De drummer van binnen houdt de maat strak en onverbiddelijk. De ademhaling vormt de bas sectie die het hart begeleidt.

Voetstappen weerklinken in een holle ruimte. De eiken houten vloer kraakt. De stappen komen zo langzaam in de richting. Stilte is de solist van dit lied. Zucht je in vernedering het hoofd gebogen.  De ademhaling verdiept zich sidderend.