Storm

zelfportret op het strand.

Ik kijk naar buiten.

Alles is en blijft nat.

Storm, wind en grijs.

Hoor de mensen mopperen en klagen.

Ze missen de zon, de warmte en het zwoele.

Ik niet.

Kom weer tot leven.

Ga weer verder met leven.

De wind waait de muizenissen uit mijn hoofd.

Maak weer plannen.

Heerlijk die storm.

Franse vakantie juni 2005.

Onderweg naar French Sister

Zoekend naar een hotelletje.

Had toen nog lang haar, waar anderen nog steeds naar terug verlangen.

Vrouwen en lang haar maakt romantische gevoelens los.

Zo lijkt het.

Langzaamaan

Sta ik weer een beetje open voor de wereld

Zie ik de mensen om me heen

Beginnen de woorden zich aaneen te rijgen tot..

Zijn mijn tenen niet meer zó lang.

Word ik wat aardiger

Ben aan het bijkomen van een ernstige depri-aanval

Dat is lang geleden dat ik met mezelf aan het worstelen ben

Logisch, wordt mij verteld door mensen die ook het een en ander achter de kiezen hebben

Die ook geen ongeschreven blaadje zijn.

Wees wat lief voor jezelf.

Kijk wat je de laatste jaren hebt meegemaakt samen met je lief.

Dus verhoogde ik mijn medicatie onder begeleiding van de huisarts en wachtte tot het ging werken.

Zette alles stil.

Behalve de Wereldwinkel en de SKVR

Ging letten om mijn ademhaling, kijken langs de voorbij vliegende vogels en vroeg héél veel knuffels van mijn lief

Langzaamaan word ik van mens tot Els.

Gisteren

Ik ben al jaren heftig aan het hoesten.

Het komt in buien.

Dan kijkt mijn lief ernstig zorgelijk en begint in gedachte al de kaarten te schrijven.

Als gevolg daarvan zijn we naar diverse KNO artsen geweest die het eigenlijk niet wisten en dus diverse theorieën verkondigden, waarvan wij al dachten van ??

Tot de laatst bezochte KNO arts mij een lijstje gaf dat ik invulde.

Na het lezen concludeerde hij “zuur”.

De huisarts schreef een verwijsbrief om een gastroskopie te laten verrichten.

Dat gebeurde dus gisteren.

Slangetje door mijn keel en degene die het hebben ondergaan weten dus wat ik bedoel en degene voor wie dit alles een schone theorie is laat ik het zo.

Hoop dat dit hen niet zal overkomen.

Conclusie: Een hernia diafragma of een middenrif breuk en dit gaat nu behandeld worden met o.a. zuurremmers want mijn slokdarm is ontstoken.

Voor de rest zal ik mijn life style moeten veranderen.

Dat gaat lukken.

Alleen schijn ik een spatader in mijn slokdarm te hebben die nader onderzocht moet worden.

Dus: wordt vervolgd.

Jesse en ik.

Tenen.

Vandaag naar de pedicure gegaan.

Na herhaalde malen die vermaledijde schoppen onder mijn hol ontvangen te hebben.

Soms krom lopend, zo lastig waren mijn grote tenen, ben ik gegaan.

Ik loop al jaren bij haar naar binnen.

Terwijl zij met mesjes, schaafapparaatjes, zalfjes en schuur pinnetjes mijn voetjes weer aan het verjongen is

Praten we bij, over onze verwikkelingen van het leven.

We hebben allebei het een en ander achter de kiezen, dus is er stof genoeg.

Na de laatste invetbeurt sta ik weer met gerevitaliseerde voeten op de vloer

Ik reken af en na alle goede wensen ga ik weer naar huis.

Tot de volgende keer.

De Zuiderkruis

De Zuiderkruis was het schip waarmee Els in 1959 met haar Ouders en gezin naar Amerika vertrok. 3 jaar later kwam ze met de Maasdam terug naar Nederland.

SS Zuiderkruis in 1962

Zuiderkruis (schip, 1944) 

Het SS Zuiderkruis was een passagiersschip dat als vergroot Victory troepentransportschip met de naam SS Cranston Victory (VC2-S-AP3) werd gebouwd en één van de drie schepen die na de Tweede Wereldoorlog werd aangekocht door de Staat der Nederlanden van de US War Shipping Administration. Voor oorlogsomstandigheden was de romp versterkt en het schip was geschikt voor het vervoer van zo'n 1600 man. In tegenstelling tot de Liberty schepen konden alle accommodaties geventileerd en verwarmd worden.

Het schip werd korte tijd onder Amerikaanse vlag geëxploiteerd door de South Atlantic Steamship Co. uit Savannah, maar opgelegd en te koop gezet in 1946. De Staat kocht het schip in 1947, gaf het onder de naam Zuiderkruis in beheer bij de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd te Rotterdam om het te kunnen inzetten als troepentransportschip voor het vervoer naar Nederlands-Indië en later naar Nieuw-Guinea. In haar militaire functie verzorgde de Zuiderkruis ook een van de transporten van Molukse militairen en hun gezinnen naar Nederland.

In 1951 werd het schip omgebouwd tot emigrantenschip bij de Nederlandsche Dok en Scheepsbouw Maatschappij in Amsterdam. Het kreeg een extra dek, de brug werd bovenop gezet en naar voren verplaatst, de accommodaties werden geschikt gemaakt voor 841 passagiers. Achterop kwamen een sport- en een zonnedek. De tonnage ging naar 9.126 brt. In juni 1951 werd het schip opgeleverd.

In 1961 werd het schip overgedragen aan Scheepvaartmij. Trans-Ocean te 's-Gravenhage.

In 1962 werd het omgebouwd tot logementsschip voor de Koninklijke Marine in Den Helder, in september 1963 overgedragen en kreeg het pennantnummer A853

Op 29 oktober 1969 werd het schip voor de sloop verkocht aan Intershitra, Rotterdam, maar doorverkocht aan een Spaanse scheepssloperij in Bilbao. Gesloopt vanaf 27 november 1969.

http://bouillabaiseworkinprogress.blogspot.nl/2013/08/ndsm-emigrantenschepen-ss-groote-beer.html

http://www.sloep.org/index.php/zeesloep-historie/171-oude-roem-ss-zuiderkruis

http://www.stoomvaartmaatschappijnederland.nl/zet-boot/

http://www.ssmaritime.com/DutchVictoryTrio-1.htm

http://members.ozemail.com.au/~dutch/beer.html

Zuiderkruis
Zusterschip Groote Beer
Geschiedenis
Werf	Oregon Shipbuilding Corp. Portland, USA
Kiellegging	13 maart 1944
Tewaterlating	5 mei 1944
Gedoopt	1944
In de vaart genomen	25 mei 1944
Uit dienst	29 oktober 1969
Status	Gesloopt in Bilbao
Thuishaven	Rotterdam, maar geregistreerd in 's-Gravenhage
Eigenaren
Vlag	Nederland
Algemene kenmerken
Type	Passagiersschip
Lengte	138,76 m
Breedte	18,94 m
Diepgang	11,50 m
Deplacement	9.126 t
Tonnenmaat	7.623 brt
Passagiers	841
Voortstuwing en vermogen	2 General Electric Cross-compound stoomturbines - 8.500 apk - 17 kn
Roepletters	PIYW
Bemanning	87

Venlo

Ik ben gisteren naar Venlo geweest.

Een Nederlandse stad in Noord Limburg.
Samen met mijn vriendin verkenden wij die stad.

Alle Menu borden van de restaurants begonnen in het Duits en daarna het Nederlands.

Behalve het bord “Hier geen fietsen plaatsten”.

Dat stond er alleen in onze moedertaal.

We aten wat soep maar konden niet pinnen want de Duitsers pinnen niet.

De menu’s bestonden louter uit schnitzels, braadworst en frieten met een beetje sla.

Wij waanden ons in Duistland

Ik denk dat dit de eerste en laatste keer dat ik daar vertoef

Alweer wat geleerd.