Woede en Razernij.

Woede en razernij zijn een verslaving. Klinkt wel vreemd om dat zo neer te schrijven. Maar toch. Ik heb dat zelf een aantal malen mee gemaakt en zien gebeuren. Het is een apart fenomeen. Wanneer dat zelf gebeurt word ik eerst kalm, héél kalm. Dan gaat mijn hart bonzen, mijn spieren trillen en mijn ademhaling een stuk oppervlakkiger. Ook zie ik dan ineens een waas voor mijn ogen. Dan explodeer ik. Het leuke ervan is dat ik dit de ander de schuld geef. Het is de ander die dit aandoet aan mij. Slachtofferschap is dan oké want de ander kan het nooit goed doen. Ik zag dit eens gebeuren lang, lang geleden. Het was mijn ex. die eraan verslaafd raakte. Wanneer hij iets niet kreeg was hij het slachtoffer en wanneer hij het wel kreeg was hij wederom het slachtoffer. Het wroette in hem, hij wentelde erin, hij verzwolg in dit gevoel totdat zijn gezonde verstand, empathie weg was. Hij hoorde alleen wat hij wilde horen en zag wat hij wilde zien. Nu, wanneer ik rond kijk en luister dan merk ik dat hij een voorloper was van dit gedrag. Het wordt nu als normaal beschouwd wanneer je met een tragedie in je leven hierin verzandt en blijft verzanden tot wat? Ik weet het niet. Maar het wordt je kwalijk genomen als een slachtoffer dit gedrag niet toont en nu wordt het als vreemd ervaren wanneer je jezelf niet gaan rondwentelen in de haat, wraak en genoegdoening want de dader had nooit genoeg spijt en berouw om hem te vergeven wat hij deed en verder te gaan in je eigen leven en niet meer je leven te bepalen door die creep.