Weer een maand niets ingeleverd. Dat komt; ik ben
drie weken met vakantie geweest. Noord Italië, Lombardije. Ik kom daar met mijn
gezin voor de vijfde keer. We hebben daar een eenvoudige, razend goedkope
camping gevonden die ook houten huisjes, opschepperig ‘chalets’ genoemd,
verhuurd. Je kunt er met de auto in een keer naar toe rijden. Zo gaan we ’s
zomers goedkoop met vakantie, dan blijft er voor de winter of het voorjaar nog
een beetje budget beschikbaar, want dan moet je verder weg als je mooi weer
wilt hebben en ik ben een absolute zonaanbidder.
De eerste week heeft mijn oudste dochter Els met
haar gezin, dus met mijn kleindochter erbij, ook een chalet betrokken. Dat was
ontzettend leuk. Mijn dochter en haar vriend zijn heel relaxed en het nieuwe
wonderkleinkind dus ook. Als zo'n kind maar eet, drinkt, slaapt, mooi is en niet huilt, houdt iedereen van
haar en is iedereen tevreden. Stelden ze aan mij ook maar zulke bescheiden
eisen. Maar ja, dat mooie wordt dan een probleem, vrees ik.
De tweede week had mijn jongste dochter Tamar een
vriendin uitgenodigd en de derde week kwamen er vrienden kamperen. Ik voelde
mij daardoor vaak een echte Italiaanse Peetvader. Aan gezelligheid dus geen gebrek.
In de voorbije jaren hebben we al heel wat van de
omgeving gezien maar toch hebben we dit keer een aantal nieuwe dingen gevonden.
Ten eerste natuurlijk Milaan. Daar hebben we eindelijk het hele museum in het Castelló
Sforzesco bezocht. Dat zijn eigenlijk drie musea. Kunst: Michelangelo, Leonardo Da Vinci, ook Hollandse
meesters, oudheden, textiel enz. Je kan er vele uren doorbrengen en het was nog
gratis ook. (Ja, we blijven Hollanders.)
In Varese hebben we de Sacro Monte bezocht. Een in
de 17e eeuw aangelegde weg van keitjes, de berg op, naar de kerk Santa Maria
del Monte. Er waren weinig bezoekers. Daardoor ondergingen we de zeventiende-eeuwse
sfeer intens. De vergezichten waren indrukwekkend. Onderweg staan veertien
kapellen met terracotta, geverfde beeldengroepen. De eerste heeft te maken met
Jacob en de jakobsladder, dan Jezus geboren in het stalletje, Jezus die gedoopt
wordt in de synagoge, Jezus als twaalfjarige wijsneus die onderricht geeft in
de tempel. De volgenden zijn een kruisweg. De laatste is Maria ten
hemelopneming. De beelden zijn levensgroot. Ze zijn zeventiende-eeuws gekleed.
Sommige taferelen bestaan uit tientallen beelden. Op een paard of een hondje
meer of minder wordt niet gekeken. Jammer was wel dat je door tralies naar
binnen moest gluren, met matig licht. je kon zo ook de fraaie muurschilderingen
niet bekijken. Opmerkelijk dat in een tijd waarin de marteldood (Radbraken,
vierendelen), een gebruikelijke straf was, men met zoveel empathie het lijden
van Jezus kon verbeelden. Halverwege de klim begon het oudtestamentisch te
onwederen. Toch hebben we de tocht volbracht. Gelukkig was er een prima
horecabedrijf op de berg.
In Varese zijn we ook naar Villa Panza geweest,
dat is een achttiende-eeuwse villa, zeg maar paleis, waar een grote collectie
moderne, vooral Amerikaanse kunst is te bewonderen. Bijzonder was kunst van
neonbuizen en andere objecten met licht. Daar was een hele vleugel voor
gereserveerd. Per kunstwerk een zaal. Het gebouw zelf is schitterend. Mooi
onderhouden, prachtige natuurstenen vloeren en een enorme, parkachtige tuin. Er
waren maar weinig bezoekers. Dat gaf een bijzondere sfeer. Het koste € 9,- pp,
dat kon je terugkrijgen als je de Villa Panzastichting in je nalatenschap
bedenkt. Daar denk ik nog even over. (We blijven Hollanders)
Laaglander
Geen opmerkingen:
Een reactie posten