woensdag 17 oktober 2012

Moeilijker dan ik dacht.

De enigste geslaagde.

Ik ging dus de 10de naar de dierentuin met mijn vriend de spiegelreflexcamera met telelens en dacht; Makkie. Niet dus. Moeilijk, niet te beschrijven. Ze vertikten het om mooi te poseren, om naar me te kijken en me de tijd te geven om alles in te stellen. Ik bestond niet voor ze! De onverlaten. Ik stond me in allerlei bochten te wringen, om op mijn hurken te staan en standje hopeloos te oefenen om ze maar goed in beeld te zien en te zetten. Opgewonden blij liep ik naar huis want er zouden toch minstens 20 onvergetelijke meesterwerken bij zitten. Dus laadde ik de foto’s op mijn laptop en het sorteren begon. Alle bewegende beelden werden verwijderd. Daarna knippen, pixels sorteren. Hier begin ik goed in te worden. Ik ben gek op straatfotografie en het wachten op mooie beelden. Helaas, de meeste dieren hadden geen poten of halve, of nog erger. Dan stond er eentje deels voor mijn model, of ze keken als een halve zool. Er is er slecht één waarvan ik zelf zeg “Niet slecht”. Het is maar goed dat we tegenwoordig een abonnement hebben. Ik kan dus veel gaan oefenen en moet veel meer geduld betrachten.

Geen opmerkingen: