Nu introduceer
ik “Knul” onze Heilige Birmaan. Hij is de jongste van het stel en komt uit de
dezelfde flat als Loekie, onze vloervlinder. Het was een raar adres en daardoor
zijn de katten die daarvandaan komen ook een beetje raar. Moet je nagaan. Een
slaapkamer hielden ze de Maine Coones en de andere de Heilige Birmanen. Alles
gebeurde daar dus en daar waren ook de ongecastreerde katers. Stinken dat het
deed. Ik ben weliswaar gek op katten maar daar! Nooit van z’n leven. Loekie had
een autistische inslag. Zij hechtte moeilijk. Knul daarentegen kan het goed met
ons vinden. Mensengek dus. Alleen andere katten. Dat is een ander verhaal. Onze
katten zullen dit beamen als ze konden lezen. Hij woont dus nu bijna 5 jaar bij
ons en vrienden zijn ze nooit geworden. Ze tolereren elkaar. Hij hangt dus aan
ons en wij zijn dikke vriendjes. We helpen hem soms met het groomen want die
lange haren zijn soms een crime. Van hem leer ik om wanneer het kan lekker te
relaxen en te genieten van het nu is. Dat is heel wat waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten