Ik kom
vandaag even bij na de spanning van gisteren
Ik wist voor
het eerst dat Jesse in ons leven kwam hoe je aan zo’n meisje kunt hechten.
Was alleen
aan katten gewend.
Zij
sluipvoeten je hart en huis binnen.
Wist echt niet
hoe een hond je leven binnen dendert.
Ik zie haar
nog liggen op de mat, bij de dokter met haar blote buikje omhoog.
De dokter
smeerde er gel op en we zagen een beeld van haar die ik niet wenste te kennen.
Ze kon haar
lever moeilijk vinden.
Ons meisje
heeft een grote brede borstkas met grote longen.
Daarom kan
ze zo snel rennen, wenden en keren.
De dokter
zag haar regelmatig slikken en vertelde ons dat ze continu misselijk is.
Daarom
weigert ze het eten! Ze is misselijk.
We hielden
haar zachtjes in onze armen terwijl de dokter zocht voor een plekje waar ze de
naald in kon steken voor die biopsie.
Ze stak en
het lukte niet.
Maar haar
galblaas was volgens haar de grote boosdoener.
Dus volgde
er geen prik meer en wanneer dit weer gaat gebeuren gaat ze onze zeil.
Ik hoop dat
dat niet nodig is.
Om half 4
hebben we een afspraak met onze dierenarts.
Ze krijgt
dan, zo hoop ik, de goede medicatie.
Dan nemen we
weer een portie vitamine G binnen.
Wordt
vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten