zaterdag 25 oktober 2014

Doodlopers


‘No sport’ was het antwoord dat Winston Churchill gaf op de vraag hoe hij zoveel had kunnen doen in zijn leven: schrijven, minister en minister-presidentschap, journalistiek, kunstschilderen, noem maar op. Hij bedoelde ongetwijfeld dat hij geen kostbare tijd vermorst had aan nutteloos tijdverdrijf. Een wijs man!
Maar zijn goede voorbeeld lijkt vergeten. In Nederland heeft de hardloopgekte epidemische vormen aangenomen. Je kan geen park of bos ingaan of je wordt onder de voet gelopen door hordes, in belachelijke, kakelbonte kleding gestoken ‘hardlopers’, hardlopers tussen aanhalingstekens want hard gaan ze allerminst, meestentijds versperren zij de weg door gezamenlijk potsierlijke gymnastiekoefeningen te doen.
In de stad is het al niet veel beter. Op de dag van de marathon is Rotterdam zowat platgelegd. Andere grote marathonsteden idem. Hardlopen is een stompzinnig tijdverdrijf. Er is geen kennis, tactiek of vaardigheid voor vereist zoals bij schaken, tennis of voetbal; ieder paard, kameel of straathond kan beter hardlopen dan de beste atleet. Intussen worden hele huishoudens geterroriseerd door een vader of moeder die de marathon een keer wil uitlopen.
De televisie laat zich niet onbetuigd. Op 12 oktober liet het programma ’Focus’ een maniak zien - Michael Dorgan - die in acht dagen van Londen naar Brussel liep. Meer dan een marathon per dag. Na 17 km had hij al een knieblessure maar hij zette door en haalde Londen uiteindelijk, volkomen uitgeput, met twéé knieblessures. (Als het allemaal echt gebeurd is, natuurlijk.) En voor zulke waanzin zou je respect moeten hebben…
Op zondag 19 oktober deed het tv-programma ‘De kennis van nu’ ook een duit in het zakje. In het kader van een onderzoek deed wetenschapsjournalist Diederik Jekel mee met de marathon van Amsterdam. Diederik heeft een overgewicht van zo’n dertig kg, rookt, drinkt, heeft suikerziekte en een ‘schijthekel’ aan hardlopen. Je kan dus rustig masochisme aan zijn lijstje toevoegen. Het programma liet zien hoe hij zich in vier maanden voorbereidde op de beproeving. We zien hem, met dat onhandige lijf, waggelend, hompelend, steunend en kreunend trainen. Ter voorbereiding loopt hij een aantal kortere wedstrijden. Steeds is hij bij de finish kapot en uit hij zijn weerzin luid en duidelijk. Wat er in hem gevaren is om door te gaan op die heilloze weg is een raadsel.
Uiteindelijk loopt hij de marathon van Amsterdam in 5 uur en 15 minuten, acht km per uur. Bij de finish ziet hij eruit als een lijk en kan hij niet stilstaan vanwege continue spierkrampen. Al die moeite om nauwelijks sneller te zijn dan een pittige wandelaar. Misschien dat hij is afgevallen maar dat was met het blote oog niet waarneembaar. In het veen kijkt men niet op een turfje. 

Te vaak en te veel hardlopen verkort de levensverwachting. Dat stellen Amerikaanse artsen van het Cardiovascular Research Institute in Allentown deze week op het jaarlijkse congres van het American College of Cardiology.
Goeie argumenten zijn kennelijk niet afdoende om deze collectieve krankzinnigheid te stoppen.
Churchill is negentig jaar geworden, zonder sport maar met sigaren en whisky.

Laaglander





Geen opmerkingen: