‘No sport’ was het antwoord dat
Winston Churchill gaf op de vraag hoe hij zoveel had kunnen doen in zijn leven:
schrijven, minister en minister-presidentschap, journalistiek, kunstschilderen,
noem maar op. Hij bedoelde ongetwijfeld dat hij geen kostbare tijd vermorst had
aan nutteloos tijdverdrijf. Een wijs
man!
Maar zijn goede voorbeeld lijkt
vergeten. In Nederland heeft de hardloopgekte epidemische vormen aangenomen. Je
kan geen park of bos ingaan of je wordt onder de voet gelopen door hordes, in
belachelijke, kakelbonte kleding gestoken ‘hardlopers’, hardlopers tussen
aanhalingstekens want hard gaan ze allerminst, meestentijds versperren zij de
weg door gezamenlijk potsierlijke gymnastiekoefeningen te doen.
In de stad is het al niet veel beter.
Op de dag van de marathon is Rotterdam zowat platgelegd. Andere grote
marathonsteden idem. Hardlopen is een stompzinnig tijdverdrijf. Er is geen
kennis, tactiek of vaardigheid voor vereist zoals bij schaken, tennis of
voetbal; ieder paard, kameel of straathond kan beter hardlopen dan de beste
atleet. Intussen worden hele huishoudens geterroriseerd door een vader of
moeder die de marathon een keer wil uitlopen.
De televisie laat zich niet onbetuigd.
Op 12 oktober liet het programma ’Focus’ een maniak zien - Michael Dorgan - die
in acht dagen van Londen naar Brussel liep. Meer dan een marathon per dag. Na
17 km had hij al een knieblessure maar hij zette door en haalde Londen uiteindelijk,
volkomen uitgeput, met twéé knieblessures. (Als het allemaal echt gebeurd is,
natuurlijk.) En voor zulke waanzin zou je respect moeten hebben…
Op zondag 19 oktober deed het
tv-programma ‘De kennis van nu’ ook een duit in het zakje. In het kader van een
onderzoek deed wetenschapsjournalist Diederik Jekel mee met de marathon van
Amsterdam. Diederik heeft een overgewicht van zo’n dertig kg, rookt, drinkt,
heeft suikerziekte en een ‘schijthekel’ aan hardlopen. Je kan dus rustig
masochisme aan zijn lijstje toevoegen. Het programma liet zien hoe hij zich in
vier maanden voorbereidde op de beproeving. We zien hem, met dat onhandige
lijf, waggelend, hompelend, steunend en kreunend trainen. Ter voorbereiding
loopt hij een aantal kortere wedstrijden. Steeds is hij bij de finish kapot en
uit hij zijn weerzin luid en duidelijk. Wat er in hem gevaren is om door te
gaan op die heilloze weg is een raadsel.
Uiteindelijk loopt hij de marathon van
Amsterdam in 5 uur en 15 minuten, acht km per uur. Bij de finish ziet hij eruit
als een lijk en kan hij niet stilstaan vanwege continue spierkrampen. Al die
moeite om nauwelijks sneller te zijn dan een pittige wandelaar. Misschien dat
hij is afgevallen maar dat was met het blote oog niet waarneembaar. In het veen
kijkt men niet op een turfje.
Te vaak en te veel hardlopen verkort
de levensverwachting. Dat stellen Amerikaanse artsen van het
Cardiovascular Research Institute in Allentown deze week op het jaarlijkse
congres van het American College of Cardiology.
Goeie argumenten zijn kennelijk niet
afdoende om deze collectieve krankzinnigheid te stoppen.
Churchill is negentig jaar geworden,
zonder sport maar met sigaren en whisky.
Laaglander
Geen opmerkingen:
Een reactie posten