The Riddle

Is dit stukje relevant?

Neen.

Is het noodzakelijk?

Neen.

Leer ik hiervan?

Neen.

Kan ik zonder dit verder leven?

Ja.

Is het leuk?

Ja.

Is het vrolijk?

Ja

Word ik hier blij van?

Soms.

Kan ik zonder dit verder leven.

Misschien.

Probeer het maar.

http://youtu.be/6DcfXVL0mh0

Dagje Uit.

Ik werk al Jaren in de Wereldwinkel. Ook heb ik daar al diverse functies bekleedt. Zo ben en blijf ik winkelmedewerker. Ben ik 8 jaar bestuurslid geweest en daarin 4 jaar als notulist. Daarnaast 7 of 8 jaar etaleuse. Veel geleerd in die tijd. Vooral als notulist. Wat moest ik dan notuleren? Van alles. Elke maand was er een bestuursvergadering. Om de 3 maanden een BO (Breed Overleg) waarin het bestuur, foodgoeroe, personeelszaken, inkoper, roostermaakster samen komen. Er gebeurt heel wat achter de schermen wil je de winkel goed laten draaien. Iedereen vertelde dan over zijn/haar wel en wee op zijn/haar gebied. Last but not least is er dan 3 x per jaar de Algemene Ledenvergadering. Daarin komen alle medewerkers samen. Het bestuur vertelt dan wat er in die afgelopen tijd is gebeurd en welke beslissingen er genomen moeten worden.  We zijn een vereniging en iedereen heeft evenveel te vertellen. Normalerwijze komen hier zo’n 21 man, als alles goed gaat. Jeroen is ook een tijd lang voorzitter van de club geweest en mocht de vergaderingen leiden. Dat ging hem goed af en hij had er schik in. Mijn taak was alles te notuleren en er een verhaal van te maken dat iedereen recht doet. Die notulen worden dan weer besproken in de volgende ALV. Ook was het mijn werk om het jaarverslag te maken. De kraam medewerkster maakte haar jaarverslag en de penningmeester deed zijn deel. De voorzitter schreef het voorwoord. Ik verzamelde alle notulen die er gemaakt waren en maakte daar weer een geheel van. Er is een medewerkster die een kei is in het Nederlands. Zij haalde de stofkam door de tekst heen al voor het als boekwerk werd afgewerkt. Ik zocht een foto voor de omslag. Dit moest dan 3 weken voor de vergadering in maart bij de uitnodiging van de vergadering met agenda worden toegevoegd. Alles gaat officieel. Elke WW volgt deze procedure. Het jaarverslag wordt na goedkeuring naar het landelijk bestuur verzonden. Voor hun werk nemen ze 5% van onze bruto omzet het zgn. fee. Kunnen jullie het nog volgen? Het wordt nog ingewikkelder. Alle bestuursleden van winkels in een bepaalde regio komen ook regelmatig samen om de dingen te bespreken. Ook die hebben weer een bestuur en die komen ook 1 x per jaar samen om de grote zaken te beslissen bij het landelijk bestuur. Het is echt geen kleinigheid want voor de crisis echt toesloeg en er grote veranderingen plaats vinden heb je het over 400 winkels in Nederland die jaarlijks een slordige 300 miljoen € omzet hebben. Ik was er ook stil van toen ik dit hoorde.

Als dank voor alle werk zorgt het bestuur een dagje uit voor de medewerkers. Vorig jaar gingen we naar Spijkenisse en stapten in de fluisterboot met daarna lekker eten. Het was heerlijk weer en wie weet wat er dit jaar gebeurt. 

Bye bye Zwarte Piet

Veel mooie tradities zijn ons de laatste tijd ontvallen zoals het aloude ganstrekken, het kat- of konijnknuppelen en papegaaischieten. Ook openbare executies zijn hier in onbruik geraakt. Binnenkort wordt zwarte Piet aan dat lijstje toegevoegd. Veel mensen hebben mooie herinneringen aan zwarte Piet, daardoor is er veel weerstand tegen zijn verdwijnen maar het is onvermijdelijk; zwarte Piet heeft geen toekomst. In sommige gemeenten is een sterke prozwartepietlobby maar dat zijn achterhoedegevechten. Het merendeel van de negroïde Nederlanders vindt het niet fijn. Daar zijn ook de mensen bij die nooit geklaagd hebben omdat ze geen spelbreker wilde zijn en omdat er wel ernstigere dingen zijn om je over op te winden. Maar desgevraagd kan je ook van die mensen horen dat ze een nare smaak in hun mond kregen, toen ze als kind geconfronteerd werden met zwarte Piet. ‘Al ben ik zwart als roet, ‘k meen het toch goed’ is natuurlijk ook een neerbuigende tekst. Als je zelf blank bent heb je dat niet in de gaten, laat staan dat je er last van hebt. Je zou kunnen vinden dat het niet racistisch en niet discriminerend bedoeld is en dat is ook zo maar het gaat er natuurlijk om hoe het aankomt bij de mensen die er wel last van hebben. Als je bij voorbeeld een zere schouder hebt door een ontsteking of iets dergelijks en iemand geeft je een joviale klap op die schouder, dan kan dat heel vriendelijk bedoeld zijn, maar het doet toch zeer. Je kan moeilijk voor een ander bepalen waar hij last van mag hebben, alle goede bedoelingen ten spijt. Nee, binnenkort alleen nog regenboog- en bonte pieten. Let op mijn woorden, wen er maar vast aan..

De rechter doet er begin juli uitspraak over, Van der Laan denkt dat de rechter daar niet over gaat. Kan zijn. Van der Laan is zelf advocaat geweest, maar linksom of rechtsom, zwarte piet kan naar het museum.

Laaglander

Hemelvaartsdag

Vandaag lekker vrij, een uurtje langer gelegen, mijn Chemo uitgezet en genomen, en ik had vanmorgen al gevoeld dat het weer enorm vochtig was buiten, gezien dat de pijn weer op het hoogtepunt was toen ik wakker werd.

Toch is het heerlijk vrij te zijn. Na het ontbijt zijn Els, Jesse en ik naar de Visserijmarkt bij het Marconiplein gegaan. Niet iedere verkoper was er, de Christenen onder hen lieten verstek gaan, maar er was meer dan genoeg om vis, groente, kaas, brood, fruit etc. goedkoop te kunnen aanschaffen. Het miezerde wat, maar aangezien we niet smelten kon dat geen kwaad. Ik vond het leuk  en gezellig om weer eens met zijn drieën te markten. Een half jaar geleden deden we dat nog 1 tot 3 keer p/w, maar sinds ik de morgens werk is dat achter de rug. Ook zoiets, ik merkte dat toen we de Metro namen ik daar al zeker een maand niet meer in gezeten had terwijl dat ook normaliter 3xp/w was gemiddeld.

Nu is het lekker om weer thuis te zijn, het is niet echt aangenaam buiten. Vochtig en benauwd, maar we trekken ons er weinig van aan. Wel zit ik nu met de Electro pleisters op diverse plekken van mijn schouders en nek om te kijken of we de pijn daar wat kunnen dempen. Ideale pleisters zijn dat, waar zowel Els als ik veel plezier van hebben.

Ik heb zowaar morgen ook vrij want ik heb de afgelopen weken op het MAC en op mijn nieuwe werkplek veel te veel uren gemaakt en die neem ik nu op vrijdag even terug. Maandag gaan we weer verder met het leerproces.

Ik heb de afgelopen dagen wel gezien dat Leni ook veel geduld heeft, zowel voor het invullen van de aanvragen, alsook voor het verzamelen van info, het wachten op telefoons die opgenomen moeten worden, het hangen in de wacht, het eindeloos knip en plakwerk waar de snelheid van de computer moeite mee heeft i.v.m. het zwaar verouderde en veel te volle computernetwerk. Al die frustraties zal ik er ook bij krijgen. Gratis en voor niks. Ik heb me voorgenomen  me daar niet te druk over te maken. Kan er toch niks aan veranderen.

Zojuist heeft Els drie crackers voor mijn neus neergezet, als lunch, luxe hoor, zelfs een met verse aardbeien. Kortom reden genoeg om een eind aan dit stukje te brengen.

Fijne dag allemaal en de groetjes

Jeroen

Corto Maltese; Strip 3

Weer een heel andere strip reeks. Deze is geschreven en getekend door Hugo Pratt. De strip speelt zich af in Ethiopië, Argentinië en Stille Oceaan. Hij heeft zijn jeugd in ieder geval in de eerste 2 landen doorgebracht. De geschiedenis die hij beschrijft klopt. Alleen is dit de geschiedenis van mensen uit de schimmige onderwereld en soms de schimmige bovenwereld. Er wordt gepraat, gehandeld, gefilosofeerd. Ik las eens dat Corto Maltese (wat “zeer hoffelijk” betekent). Hij is een man die overal komt en toch nergens echt in betrokken wordt.  De tekenstijl vind ik prachtig. Dik omlijnt en zeer elementair en toch weer niet. De gesprekken zijn om na te lezen want ze bevatten allerlei dubbele bodems. Dit gesprek komt uit het boek: Tango. Hierin wordt o.a. de geschiedenis van de tango verteld.

Corto: Integendeel, wie ben ik om te oordelen? Maar ik heb een ingeboren hekel aan de critici, de dikdoeners….en bovenal aan de verlossers.

Basco: Waarom niet. Misschien heb je wel gelijk. Soms, vallen de prostitutie, de zwendelarijen en de delinquentie in het niet bij het gekonkel van de politici.

Kortom, dit is een reeks die strips een heel andere dimensie geeft.  

Zomercarnaval 2013

Deze map is behandeld

Google+ heft alles door elkaar geklutst

Begin, einde, middel en weer het begin

Het lijk wel een wals.

Ik kan nu wel de slechte foto’s verwijderen

Soms hoor ik naast me gekreun

Roen zijn hartje breekt bij het wegsodemieteren van een prent

Dodelijke blikken mijnerzijds

Wiens foto’s zijn dit?

Van mij of van jou!

De mooiste blijven over

Zoals die van boven

Een fier meisje met vuur in haar ogen

Mijn tweede dag deze week zit er op.

Mijn hoofd loopt over. Het was een leuke dag. Ik begon

Kattenplafond met de 2 wegen naar boven, de boom manier met
de  plankjes, of de snelweg met de vloerbedekking.  Bovenop zit
Knul, onze heilige Birmaan.

vanmorgen al voor achten en toen bleek Lenie er al te zijn vanaf kwart over zevenen.

Els en ik waren ook al vroeg op vanmorgen want we moesten van de Irado onze bank om  07.00u buiten zetten. We wilden ‘m al twee weken kwijt, maar konden pas vandaag een afspraak maken om ‘m op te laten halen. We hadden hulp. Goran was er stipt op 07.00u. Hij had gisterenavond nog gebeld dat hij de afspraak niet vergeten had en had twintig wekkers gezet. Hij vertelde dat ’t vannacht 02.00u was geworden en desondanks zag hij er wakker uit. Ik had al gereedschap klaargelegd want de kattentrap naar hun plafond moest deels verwijderd worden wegens de grote van de bank. Ik was blij dat we hulp hadden want het was een kolos van bijna twee kuub. Eenmaal buiten hebben wij beiden de bekleding er af gesneden en die krijgt weer een nieuw doel. Het geeft me toch een ruimte in de huiskamer. Ons huis lijkt stukken groter.

Direct daarna ben ik naar het werk gegaan, en bij thuiskomst was de bank al weggehaald. Prettig. Op het werk begonnen we met de post, en heb ik eens goed bestudeerd hoe het postvak van mijn voorganger er uit ziet. Dat is een hele goed opgeruimde boel, en toen we vervolgens aan regelwerk en telefoontjes begonnen zag ik ook het nut daarvan. Hele eerder gevoerde conversaties inclusief mailadressen en historie komen te voorschijn en daar zal ik in de toekomst ook veel aan hebben.

Om half 10 hadden we overleg met het team op afd. ouderen en dat kan je maar beter voor bereiden middels bekijken van de dagstaat en gelijk even zien wat de stand van zaken is middels afspraken die we vorige week dinsdag gemaakt hadden. En nu is het 13.00u geweest en voor mij ook echt genoeg. Soms word je geleefd door telefoontjes. Je moet tegelijkertijd zeer geduldig zijn als de antwoordmachine je verteld dat iedere medewerker bezet is, en dan kun je ‘m niet zomaar neerleggen want anders kom je weer achteraan in de rij.

Ik ga me voor de rest van de dag een beetje ontspannen. Els bleek net voor mij thuisgekomen te zijn, die had ook veel gedaan. Er was voor een dikke € 190,- dierenvoer binnengekomen. Dat hebben we ondertussen een plek gegeven. Ook de huiskamer is een beetje heringericht en lekker ruimtelijk geworden. Verder heeft Jesse haar grote ronde gehad, Els is bij de gehoorboer geweest i.v.m. haar hoortoestellen, en is boodschappen wezen doen. Kortom allebei op apegapen. Maar tegelijkertijd tevreden moe.

Ik ga zo eerst minstens een uurtje slapen. Meer nieuws heb ik ook niet.

Gegroet

Jeroen

Verhuizing

Ik kwam vanmorgen na mijn fysiobehandeling op mijn werk, doe de deur van het slot, en warempel er zit iemand te werken op onze kamer. Bleek dat op het planbord bij de receptie stond dat deze kamer vandaag te gebruiken was als flexkamer. Ik ben dus noodzakelijkerwijze maar naar de kamer ernaast gegaan en ben daar wat zaken gaan doen. Post lezen, nieuwe indeling maken in mijn postvak. Lenie mijn voorganger heeft ook met de mensen met wie zij veel contacten heeft ieder een eigen vak gegeven zodat ze de communicatie gemakkelijk in een postvak kan vinden. Verder heeft ze ook een opbergsysteem van alle gemaakte documenten, zowel word documenten als pdf’s. Ik ga dat rechtstreeks overnemen voorlopig, want het lijkt gemakkelijk te werken, en als ik eenmaal helemaal gewend ben zou ik het allemaal nog kunnen veranderen als ik wil, maar ik denk niet dat ik dat wil.

In dit geval kan ik gemakkelijk profiteren van de jaren ervaring die Lenie hier al mee heeft en het wiel is dus al voor mij uitgevonden.

Verder heeft Rose me gevraagd vanaf vandaag geen stukken meer te plaatsen in https://familyhotrose.blogspot.com maar rechtstreeks op haar blog https://elsderoos.blogspot.com . Ergens vind ik het wel zonde want family hotrose doen we nu al een dikke zeven jaar achter elkaar. Eerst op weblog.nl, ook nog een tijdje op wordpress, en ook al weer een tijd op blogspot.com maar je kunt terug tot het moment van mijn diagnose oktober 2006.

Toch heb ik ja gezegd. De eerste tijd doe ik het even allebei, zodat de vaste lezers van family hotrose de mogelijkheid hebben om els haar blog op te zoeken, en er blijft vanzelfsprekend een linkje daar naar het verleden.

Toch vond ik het een leuke naam en heb ik goede herinneringen aan het delen van uitjes, etc. etc.

Qua moment om het te doen komt het wel mooi uit nu ik morgen ook nog naar een ander kantoor verhuis.

Nu ben ik dus van Hot weer Jeroen geworden, en ik groet U allen lezers, nu ik hier gezellig op conceptuele kunst van Els ben.

Gegroet

Alweer

Alweer? Wat alweer, waar alweer.

Sinds mijn computer is gecrashed zij alle foto’s pleite

Dat zijn er veel. Héél veel.

Gelukkig heb ik een back up gemaakt via Google+

Maar: waar is wat?

Hun mappen zijn de mijne niet.

Ik had alles gesorteerd met mappen genaamd:

Onze omgeving, thuis, uitje samen of alleen, familie en vakantie

Dus kon ik alles vinden

Nu is alles gesorteerd op data

Om te weten wanneer er die en die foto is gemaakt?

Onmogelijk.

Dus ga ik langs alle foto’s en naast het bijwerken wordt er ook de locatie vermeld.

Wie weet kan ik foto’s vinden wanneer ik die locatie intoets

Afwachten dus en ondertussen is het

Verwijderen, knippen en plakken, locatie vermelden enz.

Monnikenwerk. Alweer!  

Drumming

Wat houd ik hier van! Zoiets van dik hout zaagt men planken. Bij de eerste slag doet mijn hart mee en drumt onhoorbaar toch voelbaar voor mij alleen. De eerste drummer? Dat was Sandy Nelson. Ik weet niet of hij nog rondloopt op deze aarde maar dank zij You Tube drumt hij voor eeuwig. Zijn drumstel is zeer eenvoudig zonder al dat nieuw soortige  poespas enz. Wat hij eruit haalt is formidabel. http://youtu.be/Uv7JTIKUORY

De volgende is Jakki Liebezeit & Friedam. Uit de Duitse groep Can. Strak en het begin van de elektronische toets. Ze hebben nooit in Nederland opgetreden maar 1x als solist in den Haag waar mijn lief en ik heen zijn gegaan. Een kleine zaal van zo’n 300 á 400 man. Dit vergeet ik nooit meer. http://youtu.be/dnCZwlt-dfc

Maar de beste is ongetwijfeld de roodharige, onbetwistbare meester met zijn stokken op die drums. Het de onvergetelijke “Animal”.  http://youtu.be/UycCK4arxaE

Dit is volgens mij het perfecte stukje om te lezen en te luisteren op een lazy Sunday afternoon.

Alles gaat te snel

Nu al weer zaterdag. Roen zit naast me zijn hersentjes te kraken. Hij speelt mahjong. Ik wilde al een paar dagen schrijven van zijn afscheid van het centrum waar hij een paar maanden mocht werken. Hij werd daar verwelkomd als een oude vriend. Werd daar zeer gewaardeerd. Van dag 1 maakten de koks voor hem de lekkerste maaltijden klaar. Het was weer eventjes zo van: Oei, ik groei. Onverwachts kwam er een vacature waarvan hij wist, dit is een blijvertje. Op het centrum niet. Alles wordt nu wegbezuinigd. Ook al houd het de mensen van de straat. Leren zij: structuur aan hun leven te geven. Een vak en samenwerken. Heel goed voor het zelfvertrouwen wat we allemaal nodig hebben.

 Maar moeten ook de rekeningen kunnen betalen en de rest nog. We hoeven er niet rijk van te worden maar een dak boven je hoofd is fijn. Maar de laatste dag daar. Iedereen nam afscheid en ineens drong het tot hem door hoe hij daar werd gewaardeerd. Overdonderd door een prachtig gedicht dat mooi was ingelijst en nog vele andere verassingen. De tranen, omhelzingen en verdriet dat daar werd vertoond door zijn vertrek. Ze snappen het wel maar leuk is wat anders. Met een brok in zijn keel kwam hij thuis. Helemaal onthutst. Hij was een paar dagen wat stilletjes en weemoedig. De dagen vlieden als een schaduw heen maar deze ervaring draagt hij mee in zijn gedachten en ziel. Een prachtig cadeau dat hem onverwachts toekwam. 

Toch: We hebben gestemd

Ik hoor allerlei argumenten waarom niet te stemmen.

 Zoals: Je kent de persoon niet waarop je stemt. Niks nieuws. De persoon waarop ik stem tijdens de 2^de Kamerverkiezing ken ik ook niet.

Er is door de verschillenden partijen amper een visie te bespeuren. Alleen zoiets van: binnen de EU blijven of vertrekken. Bij de 2^de kamer hoor ik dan, visie zat. Volg ik de verkiezingsdebatten word ik doodgegooid met “one liners” het afzeiken van de tegenstander. Dat is net zoals een vegetariër verweten word dat die leren schoenen draagt. Tijdens de formatie worden de standpunten merendeel in de prullenbak gegooid want er moeten compromiën gesloten worden. Die soevereiniteit waarop zo wordt gehamerd was er al lang niet meer. Onze economie was voor de Euro al lang gekoppeld aan de D mark.   

Waarom er een Euro in leven is geroepen snap ik ook niet. Die Eurodiscipline is boekhoudkundig misschien wel nodig maar ik hoorde een hoog wishfull thinking in de argumentaties, toen. Die operatie was erg duur. Maar nu is die er. Om weer naar de Florijn (voorganger gulden) terug te gaan is ook erg duur en ik denk dat we het kind met het badwater wegkiepen.

Dus zijn we gaan stemmen. We willen dat er toch een blok komt tegen de rechts nationale partijen die goed zijn in haat zaaien. Ze zetten de ene bevolkingsgroep op tegen de ander. Allemaal onderbuik gevoelens worden tot norm gemaakt en het verstand doet niet meer mee. Dood eng vind ik deze mensen en hun visie is beslist die van mij niet. 

Afspraken maken.

Dat is vaak lastiger dan het klinkt. Heb ik een afspraak met ziekenhuis A. voor de test BAHA dan belt een wanhopige ass. op met het verzoek of alles later mag worden gepland. In principe ben ik een aardig mens, dus doe ik niet moeilijk. Dan belt opname van ziekenhuis B dat de operatie eerder is dan zij sombertjes hadden vermeld. Ik blij. Maar dan moet ik alles plannen of voor de operatie of 2 weken daarna. Het is voor mij minstens 2 weken heel rustig aan doen, daarna wordt het rustig aan doen. Ook moet ik vervangers voor 3 winkeldiensten vinden. Dat wordt veel bellen. Daar begin ik morgen mee. Vandaag ben ik eventjes vrij en is het genieten geblazen. Ik ben een geboren chaoot dus kijk ik mijn lief aan of hij alles nog wil controleren. Hierin is hij goed. 

De eerste inwerkdag.

Hij verliet ons huis: een beetje bibberig, nieuwsgierig en onzeker

Vragen zoemden om hem heen als bijtjes rond een bloem

Onzeker! Nee, dat niet

Maar toch: die vragen

Kan ik het?

Moet ik nog bijleren?

Ga ik het interessant vinden?

Of leuk?

En nog veel meer vragen dan ik kan invullen.

Ik weet wel, dit is niet de eerste keer.

Tot nu toe lukt het hem altijd om die transformatie te ondergaan

En zo als ze het in deze clip zingen, zo is het niet.

http://youtu.be/smC4BTsl5F8

Ik ben trots op hem.

Best Idea ever.

Hebben jullie ongeveer 2 minuten de tijd. Deze “wat als” animatie film ons toont Newton niet zó slim was. Wat dan? http://youtu.be/jwPc0kK9VHU

Luie dag

Zondag

Vandaag ben ik lui

Volgende week staat van alles op het programma

Een proef BAHA halen

Cleanen en boodschappen

Roen opvangen

Oude afspraken zijn uit de kast gehaald

Gestoft en schoongepoetst

15 minuten per dag mag hij:

Praten, klagen, schreeuwen, vloeken, huilen, zeuren, vertellen over

Zijn nieuwe werk

Dan luister ik alleen, geen weerwoord, geen troost, geen aanbeveling.

Ik luister

Na die 15 minuten is het afgelopen hiermee

Dan gaan we verder met ons leven in het hier en nu

Laten we de dag/nachtmerries in de stal. 

Zaterdag; half 4

Roen slaapt

Ik heb een film bekeken.

Deel 1 van Dune

Geschreven door Frank Herbert

Goede boeken, in de film wordt weer de helft overgeslagen

De hoofdrolspelers zien er toch anders uit dan ik heb bedacht

Toch wel mooi verfilmd

Ik ben nog steeds gek op SF

Ga de film later verder bekijken

Roen is wakker en loopt geeuwend rond

Ik kijk naar buiten en zie

De molen van Nolet

Al mijn foto’s zijn weg !

Zelf verzonnen bloemen maakt me blij.

Ze zijn helemaal weg! Behalve van het blogje wat ik gisteren schreef. Balen! Roen, mijn held in bange dagen, is gelijk op het www gedoken om antwoorden te vinden. Nu heeft hij contact gehad met Spanje die weer iemand kent uit Canada.  Misschien heeft die antwoorden. Ik snap er niets van. Ik jat niet van het web. Zet er altijd de naam bij van de maker. Foto’s zijn vaak uit mijn eigen bibliotheek. Ik hoop zo dat het hem lukt want het is nu geen gezicht. Maar ondertussen is er hier een leuk filmpje en misschien vind je de muziek iets hebben. http://youtu.be/jyTMAk2rhfo Het gaat echt nergens over, gewoon tijdverdrijf. Dat is soms iets wat we nodig hebben. Een soort antidepressiva. 

Citaat 4

Degene die de boom plant, is niet degene die van de schaduw geniet.

Bette Davis Eyes

Zo af en toe slenter ik door Blijdorp. Daar treed ik het dierenrijk binnen. Alle continenten zijn vertegenwoordigd. Bij het maken van deze foto keken een kleine krokodil en ik elkander aan. De foto was nog leuker dan ik dacht. Ook toen had ik een perfect archief systeem en na het verwerken van de foto’s waren ze miraculeus verdwenen. Ik heb hem weer gevonden want elke keer wanneer ik aan deze foto dacht begon ik het nummer “Bette Davis Eyes” te neuriën. http://youtu.be/Ceu0iXe6FXM Vandaar dit stukje. 

Alles verandert

Uitzicht van ons huis

Terwijl alles verandert om me heen probeer ik soms het bekende te vinden. Zo bekijk ik mijn foto’s op Google+. Er zitten er mooie bij. Alleen is het nu uitzoeken hoe ik die mislukte kan verwijderen. Niet zo gemakkelijk als het klinkt. Als het lukt dan zijn de series mooier. Mijn lief slaapt nu. Later gaan we dit uitzoeken.

 Soms wil ik er niet aan. Aan die veranderingen. Er sluiten dan van die bekende deuren. Wat dan? Waar gaat die andere deur heen? Op dit moment zijn er meer vragen dan antwoorden. Dus loop ik door de foto’s heen en probeer niet te denken aan alle foto’s die nog in de toestellen gevangen zitten. 

Wat ben ik een oen!

Vorige week zette ik alles op scannen om te kijken of er allerlei tuig of te wel: de eventuele virussen, op mijn pc is zijn gezet en om deze te laten verwijderen. Alleen had ik mijn externe harde schijf niet verwijderd. Mijn arme pc raakte helemaal in de war en sloeg volkomen op hol of verstijfde zoals een pc kan doen. Mijn held, naast me zag het gebeuren, sloeg groen uit en zette zich aan het werk. De herstel schijven werden gepakt en alles was weer maagdelijk leeg.  Dus: zucht, alles weg. Mijn documenten? Weg! Mijn afbeeldingen? Ook weg! Alles moest weer worden geïnstalleerd. Mijn pc is niet meer wat die was. Het is een labyrint geworden waarin alles een plekje moet krijgen. Een geluk bij een ongeluk was dat ik een aantal maanden geleden Google+ de gelegenheid gaf om alle afbeeldingen te backuppen. Deze zijn weer op mijn pc geïnstalleerd. Ook heb ik mijn word programma gevonden en kan ik weer blogjes schrijven.  

Spanning en Sensatie

Afgelopen vrijdagmorgen had ik mijn tweewekelijkse evaluatie met mijn baas. Dat is heel gewoon geworden want dat hebben we sinds het begin van mijn ziektewet periode eind september vorig jaar. We bepraten dan hoe het gaat, wat goed gaat, wat slecht, of er uitbreiding van uren mogelijk is, hoe het bevalt op de plek waar ik ben, zoals eerst op het Secretariaat en nu op het dagactiviteiten centrum. Soms is er nog iemand bij bijvoorbeeld mijn direct leidinggevende aldaar of zoals op vrijdagmorgen iemand van Personeelszaken die vanaf nu mijn contactpersoon is omdat mijn oude contactpersoon ander werk is gaan doen. Ik heb haar eerst op verzoek verteld waarom ik in de ziektewet zit, en in welke fase, hoe het zit met de rapportage, de verslaglegging, de onderzoeken, welke keuzes er gemaakt zijn en in welke fase van mijn re-integratie ik me bevind. Vervolgens begon mijn leidinggevende over het feit dat het werk bij het activiteitencentrum natuurlijk maar tijdelijk was. Ik wist dat ergens van binnen wel maar dat was niet eerder hard op gezegd en inderdaad ergens wist ik het wel. Ik ben ook vrijwel aan het einde van het werk wat ik op me genomen heb, het in de computer stoppen van iedereen die op het activiteitencentrum komt, zodat voor de verzekeringsmaatschappijen aan de eisen voldaan is en er voor iedereen geld binnenkomt. Ik heb zelfs al dagen bewust wat anders gedaan als dat uit kwam omdat ik anders mogelijk werk te kort zou komen. Nu vertelde mijn leidinggevende dat er iemand weg gaat die de afgelopen jaren verantwoordelijk was voor het aanvragen van CIZ verklaringen en de contacten tussen diverse plaatsingsinstituten. De medewerker Patiënten Logistiek. En of ik interesse had voor die open gekomen positie die precies is voor het aantal uren wat ik nu werk, nl. 18 tot twintig uur per week.

Ik heb zonder twijfel ja gezegd, zelfs zonder overleg met Rose, omdat het werken in deze functie veiligheid met zich mee brengt, en helaas het werk op het activiteiten centrum niet, en ik natuurlijk officieel nog 13 jaren door moet tot mijn pensioen. Dit werk is heel belangrijk voor de financiering van de patiënt en dus ook voor het ziekenhuis, waar inmiddels alles om geld draait.

Nu ondertussen zondag is mijn onzekerheid naast het eerste enthousiasme ook tevoorschijn gekomen, plus het idee, dat het werk met de fijne collega’s en cliënten op het activiteiten centrum op zijn eindje komt/is, en ik daar afscheid moet nemen.

Verder is de vraag opgekomen of ik dit werk wel aan kan? Eigenlijk denk ik van wel, er komt eerst nog een inwerk en naast werk periode en ik ken al veel van de mensen met wie ik zal gaan werken. Het aantrekkelijke is ook dat het op of bij mijn oude werkplek is en dat het dus ook vlak bij is en dat het een zelfstandige functie is. Wanneer heb ik deze bijbehorende onzekerheid niet gehad is eerder de vraag.

Kortom er ligt alweer een nieuwe fase van mijn / ons leven voor de deur. Ik ben heel benieuwd, en ook dit zal voors en tegens hebben.

Ik hou jullie allen op de hoogte.

Groetjes

Hot.

Ode aan leerkracht

Hij zegt het beter, gepassioneerder dan ik ooit kan doen. Kijk en geniet hiervan http://twistedsifter.com/videos/what-teachers-make-by-taylor-mali/

Train de Vie

Soms gaat mijn stukje nergens over. Een vrolijk muziekje in een omgeving dat het woord nostalgie uitbrult. http://youtu.be/k4bI8U9SxHc

Kraaienhove strip 02

Misschien herinneren zich enkelen onder on een oude serie “The Addams Family”  Hier is de theme song om in goed Nederlands te schrijven. http://youtu.be/_YFk4b6yeX4  Kun je een beetje de sfeer proeven. De strip waarover ik het heb past hier naadloos bij. Ook deze is in het zwart/wit getekend. Ook hier is sprake van een vreemde familie. Het is wat meer occultischer  dan de familie Adams. De sfeer is hetzelfde. Toen ik deze strip kocht was met ik ook andere boeken bezig. Edgar Allen Poe, Lovekraft, Robert E. Howard zijn de bekende schrijvers hiervan. Ook keek ik graag naar: Godzilla of Frankenstein enz. Ik was wat je noem in een wat lugubere fase beland. Toch herlees ik deze strip zo eens in de zoveel tijd want ze zijn zo mooi getekend. 

Guust Flater Strip 01

Ik had het al eerder beloofd. Een nieuw topic: Strips, een van mijn liefhebberijen. Het is Guust Flater geworden. Getekend door Franquin, een meester in zijn genre. Die humor waarin zijn dagelijks leven (die van Guust) uitvergroot word verteld. Roen heeft de hele serie uit de kast voor mij gehaald. Ik had al enkelen van deze serie al in bezit. Gekocht op de 2^de handsmarkt. Roen zag en nam het inkoopbeleid over en zo ontstonden er series waarvan deze er een is. Dus in mijn troon gezeten met een groot bak thee naast me hoort hij nu regelmatig gegiechel of een schaterlachende Els en dan geniet hij mee.

Citaat 3

Vrijheid is geen middel om een hoger politiek doel te bereiken.

 Vrijheid is gewoon het hoogste politiek doel.

Lord Acton

Bevrijdingsdag

Molen in feestand

Zo kun je het ook zien. http://youtu.be/vmfC7VY5Ods

Sunday

Genomen op een zondagmiddag.

Zondagochtend

Spreeuwen kwetteren dat het lente is
de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald
en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren
die een autostrada aanleggen op ons terras

Later, binnen, het strijklicht over de anemonen
rose en paars gloeiend in de lenteavond
ik dacht: God is een natuurkundige formule
die het licht over de bloemen breken laat

Nog later gedachten over liefde
hoe men ook met een ander had kunnen zijn
met geregelde bewassing en een kopje koffie

Maar deze gedachten als defaitistisch verworpen
en samen met Judy gekeken naar Venus
die in conjunctie stond met de maan

Uit: Gedichten, 1972.

schrijver Kees Winkler

Met deze link kun je Rachael Yamagata horen terwijl zij het lied: “Sunday Afternoon” ten gehore brengt. Prachtig. Zo kunnen we genieten van een lange luie Zondagmiddag. http://youtu.be/j0peHeJvBq4

Opportunistisch racisme bestrijden

Donald Sterling is door de Amerikaanse basketbalbond voor het leven geschorst en hij moet 1,8 miljoen euro boete betalen omdat hij zich racistisch heeft uitgelaten in een privételefoongesprek.

Wat denken ze daar mee te bereiken? Dat hij geen racist meer zal zijn, dat hij zijn leven, na tachtig jaar, zal beteren? Gaan ze nu zijn gedachten controleren? De vriendin met wie hij het telefoongesprek had, heeft een opname hiervan laten lekken. Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig. Ze heeft er vast een lieve duit aan verdiend, aan dat 'lekken'. Mij lijkt dit 'onrechtmatig verkregen bewijsmateriaal', maar dat zal wel niet, want miljardair Donald kan wel een advocaat betalen.

Ik vind het lijken op bij iemand het toilet binnendringen en dan klagen dat het stinkt.

Die Donald Sterling is ongetwijfeld heel zijn leven al een racist, dat is ook niet zo gek als je bedenkt dat er tot in de jaren zeventig in Amerika apartheid – racial segregation - bestond. Toen was racisme volkomen geaccepteerd, althans, door de blanke Amerikanen. Nu weten ze van politieke correctheid niet meer waar ze het zoeken moeten, maar zo’n oude redneck doet daar natuurlijk niet aan.

De financiële steun van de oude racist was intussen wel welkom. Nu hij bijna dood is, kunnen ze het erop wagen en gaan ze heldhaftig de strijd tegen racisme aan.

Laaglander

Doorzetten

Ik ben geabonneerd op Twisted Sifter en zo regelmatig kom ik dan een indrukwekkend filmpje tegen. Zo’n eentje dat herkenning oproept. Deze ook. We lopen, zwemmen, rennen, zitten, fietsen of rijden om maar ergens te komen, te blijven. Een lineair bestaan zoals soms word beschreven in een sf wereld. Je wordt geboren en je sterft en tussen deze 2 feiten leef je. Hoe lang? Gelukkig? Samen of alleen? In een rijk of arm gezin/land? Niets staat vast. Iemand zei een tegen me: wanneer je geen keus hebt dan ben je echt arm. Zo zie ik dit berenwelpje naar boven klimmen zijn moeder volgend. Is dit geen mooi symbool? http://youtu.be/xAB9-VGIkzM Kijk en misschien begrijp je wat ik bedoel. 

Column van Luuk Koelman uit de Metro

Mevrouw Klijnsma! Hier nogmaals Koelman. Helaas geen antwoord van u mogen ontvangen op mijn open brief van vorige week. Over hoe onrechtvaardig het is dat u als PvdA-staatssecretaris ("sterk & sociaal") hulpbehoevende ouderen gaat korten op hun AOW als zij bij een kind inwonen. Elke maand 300 euro.
Kort samengevat: eerst sluit u achthonderd verzorgingshuizen omdat bejaarden langer thuis moeten blijven wonen. Daarna ontmantelt u de thuiszorg, om vervolgens - wanneer hulpbehoevende ouderen noodgedwongen bij een kind intrekken - deze te korten op hun AOW: De mantelzorgboete.
Mag ik u voorstellen aan de 60-jarige Mieke van Os uit Waalwijk? Zij nam half februari haar 89-jarige hulpbehoevende moeder in huis, die op de wachtlijst staat voor een plek in een kleine woon-zorgcentrum. Mieke is ZZP'er. Ze woont in een appartement met één slaapkamer die ook haar werkkamer is. Het bed van haar moeder staat in de woonkamer. Toen moeder nog zelfstandig woonde, kreeg ze vijf maal daags thuiszorg en twee keer per week huishoudelijke hulp.
Nu doet Mieke dat allemaal zelf. Elke ochtend helpt ze haar moeder met douchen en steunkousen aantrekken. Daarna maakt ze ontbijt, geeft haar moeder op tijd haar medicijnen, bereidt de lunch, gaat met haar wandelen, haalt boeken uit de bibliotheek en kookt voor haar. 's Avonds rond een uur of half acht, wanneer moeder doodop is, stopt Mieke haar in bed. De rest van de avond brengt ze door op haar slaapwerkkamer. Zomaar de deur uit kan ze niet, want moeder is vaak in de war.
Ja mevrouw Klijnsma, ik zie u al glunderen. Wat een besparing! Enfin, Miekes moeder wilde iets terugdoen voor haar dochter en vroeg een mantelzorgcompliment aan. Een bedrag van 200 euro, bedoeld voor een 'mega bos bloemen.' Maar die aanvraag werd geweigerd omdat moeder op de wachtlijst staat voor een verzorgingshuis.
Intussen had Mieke haar moeder netjes ingeschreven op haar adres. Dat had ze beter niet kunnen doen. Prompt gingen de gemeentelijke belastingen omhoog én werd ze gekort op haar huursubsidie. Inmiddels staat het water Mieke na aan de lippen, want door de intensieve zorg voor haar moeder is haar omzet als ZZP'er met 50 procent gedaald. En daar komt vanaf volgend jaar dus nóg een straf bovenop. Een extra korting van 300 euro per maand op de AOW van hulpbehoevende ouderen.
Mevrouw Klijnsma, niet om het één of ander, maar kunt u Mieke uit Waalwijk misschien uitleggen wat er nu zo 'sterk en sociaal' is aan dit .PvdA-beleid? En waarom naastenliefde zo duur wordt betaald? Mailt u me maar. Geef ik u haar nummer.

Geen eigen stuk maar een column. Deze man zegt wat ik denk. Hij verwoordt het stukken beter dan ik kan doen.