 |
| Guust, mijn held |
Een tijdje
geleden melde zich, na aandringen mijnerzijds, een nieuwe correspondente aan.
Arnhem’s Modemeisje. Wat kan die meid goed schrijven. Dus, weer vers bloed in
mijn blog, zogezegd. Alleen zij ging op kot wonen, op z’n Belgisch geschreven
en was in haar uppie en daardoor minder drukte om zich heen en dus is ze verder
gaan werken aan haar eigen blog. http://arnhemsmodemeisje.wordpress.com
Dan komen de oude spreekwoorden naar boven: Zo gewonnen zo geronnen. Het was te
mooi om waar te zijn. Parting is such sweet sorrow. Ik weet het. Wat ik schrijf
allemaal zo aangedikt, zo overdreven. Dit is de aard van het beestje zogezegd. Neem
het met een korreltje zout. Er zou een tijd komen om uit te slapen, met Jesse
lange wandelingen langs het strand te maken, Romantisch samen met Roen naar
muziek te luisteren. Ik zocht al op You Tube naar muziek en wat dies meer zij.
Daar dacht ik een hiervoor een dag van de week vrij te hebben. Ik kwam dit
tegen en dacht: Wauw! 1 Nummer en 20 uitvoeringen die ook nog klinken als een
klok ook. http://youtu.be/jus7S5vBJyU Ik heb toch wat extra vrij en ben
dus als de wiedeweerga achter mijn pc gaan zitten om dit blog te schrijven .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten