Trots

Het moet maar een gezegd worden. Ik ben trots! Op wie? Op de vrucht mijner schoot, om het Bijbels te verwoorden. Ik kreeg hem laatst aan de lijn en hij vertelde me over zijn promotie. Hij is CAD tekenaar. De meesten van zijn collega’s zijn er niet meer. Hij wel. Dat wil wat zeggen. De rest van zijn bedrijf is naar Tsjechië verhuisd. Nu is hij gepromoveerd. In plaats van alles op de computer uit te werken wordt hij werkvoorbereider of zoiets. Hij gaat naar de klanten toe en bespreekt met hen de mogelijkheden of onmogelijkheden van hun wensen. Dus moet hij als de wiedeweerga zijn rijbewijs halen. Hij gaat nu regelmatig op weg naar Tsjechië en Japan. Grote veranderingen dus. Ik was al zo trots op hem en ook op zijn grote liefde. Ze begonnen zo ongunstig met hun relatie. Amper 20 waren ze toen Lotte zich melde. Ze kenden elkaar erg kort en toch namen ze hun consequenties. Gingen samenwonen en hij ging aan het werk. Met horten en stoten, ups en downs struikelden ze soms over het levenspad. Zeer herkenbaar voor ons allen. Ze rooiden het. Hij gaat weer studeren, Lotte is op zich zelf gaan wonen en zijn lief, die gaat ook toch wel een ander soort leven te gemoet. We praten niet veel. Op de een of andere wijze zou het beter kunnen gaan want hij heeft het getroffen met zijn lief en ik heb dit te weinig gezegd. Ze leest mijn blog regelmatig en ik ga heel goed luisteren naar die knal wanneer ze dit blogje leest en van verbazing van haar stoel valt.

En als het leven een sprookje is kijken we elkaar in de poppetjes van onze ogen, vallen snikkend in onze armen en gaan eindelijk eens bijpraten. Dit zou mooi zijn.