Jesse en ik
met mijn Baha liepen vanmorgen de lange wandeling. Het was weer genieten
geblazen. De vogeltjes kwiteren en kwelen dat het een lieve lust is. Wat heb ik
dit gemist. Wel bulderde allerlei bijgeluiden ook mee. Nu snap ik Roen terwijl
we terug kwamen van onze mini vakantie in Zeeland die zei; ‘Dit lawaai heb ik
niet gemist’. De bomen staan in bloei. Een maand te vroeg. Vreemd. Ik denk echt
dat de seizoenen aan het veranderen zijn. Misschien krijgen we wel een sub
tropisch klimaat. Een geheel andere flora en fauna terwijl ik kijk naar de
parkieten, die lawaaischoppers, terwijl zij als groep over ons heen vliegen.
Alles verandert en blijft hetzelfde. Misschien is deze titel achterhaald. Cést
la Vie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten