Elke paastijd
zet ik de cd’s op die ik van mijn geliefde broer heb gekregen. Het Mattheüs
Passion van Bach. Hij is verzot op klassiek en jazz. Jazz heb ik altijd
gemakkelijker kunnen leren waarderen dan de klassieke kant van het muziek
beleven. Toch komt er deze vraag telkens weer naar boven. Waarom zijn er geen
paasliederen zoals met de Kerst? Tja, zeggen ze dan tegen mij, Pasen is een
ander verhaal. Daar moet je serieus naar luisteren. Het gebeurt niet dagelijks
dat er iemand na zijn dood weer op staat en geboren zijn we allemaal. Dit klopt.
Alleen is de geboorte het begin en die opstanding is bijna het einde van dit
verhaal. Dat is dan Pinksteren. Maar er bestaan ook geen Pinksterliederen.
Waarom maak ik me hier druk om? Nou, we komen allen samen met de Kerst en dan
kan je, als je wilt, kerstliederen zingen tijdens de afwas. Altijd leuk. Hoewel,
sinds we die afwasmachine hebben komt er hier ook de klad in. Dus bulder ik die
liederen wanneer ik er zin in heb. Goed voor mijn humeur. Niet voor mijn lief
want hij waardeert mijn zangkunst totaal niet. Cultuurbarbaar! En Bach? Dat
bekt niet tijdens de afwas of zoiets. Zal ik hierop ooit een antwoord krijgen?
1 opmerking:
Het stikt van de paasliederen hoor!
Een reactie posten