Roen is naar
het ziekenhuis voor een kleine dag opname. Hij gaat onder een scan. Van te
voren moest die wat extra medicijnen nemen om zijn hart rustiger te laten
pompen. Dus zat er ook geen koffie of thee in. Hij keek met weemoedige ogen
naar mijn kopje koffie want toegegeven, we zijn hieraan verslaafd. Dus is het
wachten geblazen en dat bevalt me niet. Hij wilde alleen gaan. Bevalt me ook
niet maar hij is een grote jongen. Wel de belofte los gewrongen dat bij twijfel
ik gebeld wordt en dan gaat hij in het zonnetje op ons zitten wachten. Ik ben
nu dreutelig bezig en kan me nergens op concentreren. Kamer vegen, dat is
stiller dan stofzuigen. Je weet maar nooit. Beetje spelletjes spelen en nu
schrijf ik deze blog. De dag gaat lang duren, dat weet ik nu al. Wat zal ik
blij zijn wanneer ik zijn sleutel hoor terwijl hij de deur opent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten