Waaier

Oud werk
Lapjes en stofjes, hout en breinaalden en een naaimachine
Opleiding te Leiden
Spelen, creatief zijn, hoeft nergens op te slaan
Héérlijk

Levenslessen.

Volgens allerlei filosofen van allerlei richtingen komen we allemaal ter aarde ten einde bepaalde lessen te leren. Vooral door degenen die hartstochtelijk geloven in de reïncarnatie. Dus wat men in het vorige leven naliet. Ik Begin te leren wat de mijne is.

Wanneer ik samen met mijn viervoeter de aarde betreed en kan wachten totdat zij uit gesnuffeld is zonder dat er zwarte rook uit mijn oren komen.

Wanneer ik in een rij sta van de supermarkt en dat altijd in mijn rij de kassière ergens problemen mee krijgt en dus ook die zwarte rook ervaar, terwijl de andere rijen snel geholpen zijn.

Vanmorgen was ik in het ziekenhuis om met een aantal mensen te spreken. De zuster en daarna de anesthesioloog. Die willen dan van alles weten. Ik ga dan naar opname en probeer te achterhalen wanneer die operatie eindelijk gepland is want er zullen toch dan allerlei afspraken gemaakt moeten worden. Ik ben daarna zo’n 6 weken qua kracht en tillen uit de roulatie. De roostermaker van de winkel moet dit weten en de mensen waar Jesse kan logeren vinden het ook prettig om te weten wanneer zij komt. Op zijn vroegst begin juli krijg ik dan te horen. Begin juli! Aaaach!   En zelfs dan is het niet zeker. Ik spreek af dat ik eind juni weer contact met hen opneem om meer te vernemen. Ik nam het rustig op terwijl ik in mijn gedachte die zwarte rook zag stijgen.

Dus, ik heb het door welke levensles de mijne is.

                              GEDULDIGER WORDEN EN BLIJVEN

  

Verwarring

Ik ging tot de meester met de volgende vraag: Het lijkt wel alsof de gebeurtenissen mij, vanuit het donker en vanuit onverwachte plaatsen, steeds overvallen.

Het brengt mij in verwarring, wanneer ik er niet in slaag het verband tussen het ene en de andere vast te stellen; hoe moet ik te werk gaan om hun oorsprong te achterhalen, zodat ik ze mij ten voordele kan aanwenden?

De meester antwoordde mij: Leer te leven zoals in een droom. Het hoe, het waarom, zij zijn niet belangrijk. Bedenk dat wat je overkomt verwerkt moet worden; jouw taak is het de draden te vlechten, je hebt geen toegang tot de spinnerij.

Zo, af en toe pak ik een boekje met wijze spreuken van met en zonder meesters. Ik sla dat boekje open en kwam de volgende tekst tegen waar ik de komende tijd over ga mijmeren. De vraagstellingen, issues blijven door de tijd heen dezelfde. Deze tekst komt uit het boekje: Gesprekken met de meester, geschreven door Carla Krüger en is uit 1947. De taal is dus wat verouderd maar de inhoud niet.

Geschenk

Ik schenk de wereld de door mij in beeld gevangen bloemen

Zaterdagochtend.

Winkeldag

Sta dan samen met mijn partner

Proberen onze spullen aan de binnenkomers te slijten

Heeft hij een verassing voor mij

Verteld vorige week mijn probleempje qua computergeluid aan hem

Roen en ik gebruiken elk onze laptops anders

Hij in stilte, ik met geluid

Mijn partner en ik zijn allebei in april jarig

Hij kreeg een glazen koekjes trommel met inhoud cadeau

Hij houdt van snoepen

En ik kreeg een goede koptelefoon. Probleem opgelost en ik blij!

Bedankt partner.

Gesprek 2

Kijk daar!

Waar?

Daar! Dat vlekje.

Welk vlekje?

Daar! Links boven.

Och, dat vlekje

Lijkt dat niet sprekend onze Jan?

Welke Jan?

Ze leert het nooit!

Jesse woont samen met onze 3 katten. Haar roedel vindt ze. Hoe de katten hierover denken weten we niet maar ze zijn wel de baas in huis. Wanneer zij in Jesse ’s troon bivakkeren is dit een ramp voor haar. Ze durft er dan zelf niet in en heeft stevige aanmoediging onzer kant nodig om haar plek te veroveren. Maar buiten is het een ander verhaal. Daar zijn de katten lopend prooi. Ze intimideert hen en de meeste katten trappen hier in. Ze gebruikt haar alt blaf als schrikwekkend wapen. Niet alle katten trappen hierin. Zo kwamen we het drie potige zwart/wit mormel tegen en toegegeven. Jesse deed haar best. De kat blies heftig terug, zoiets van; ”Pas op! Ik ben eng!” Als Jesse kon lachen deed ze het nu en ging verder met haar neus richting kat. Kat sprong hierin en het blijkt dat Jesse ook een sopraan in haar stemvolume heeft. Ze liet toch wel snel los en bloedend liep ze verder met mij mee. Ik liep toch langs de dierenarts en de assistente was zo vriendelijk de wond even te condoleren. Het viel reuze mee. We liepen verder en warempel, op het eind van de wandeling zagen we dat mormel alweer! Denk je dat Jesse iets geleerd had? Neen dus. Alweer was ze neusje de voorste. Alleen deze keer liet ik het niet toe. Ik heb het wel geleerd.    

Bloemen (Citaat 2)

Wat een eenzame plaats zou de wereld zijn zonder bloemen.

Arthur Balfour

Verwarring

Later als ik groot ben dan...

Gisteren ontsprong een nieuw hoofdstuk voor in dit blog in mijn gedachte. “Vergeten Strips” want ik ben een stripliefhebber pur sang. Dat is al heel vroeg ontstaan tijdens dat ik in de US of A woonde. MAD was het daar en later weer in Nederland: Prins Valliant. Dus ging ik bij You Tube te rade en ik kwam een stukje tegen over een stripfestival. De verslaggever had het ineens dat hier “ranzige vijftigers met lange jassen en grijze haren rondzwierven en blij naar   Donald Ducks zochten. Dit overkomt me vaker dat ik een liefhebber ben van iets waar vrouwen niet naar talen. Zo hou ik ook van een stevig drankje zoals whisky of cognac en JAZZ, heel veel JAZZ. Geen gezongen versie maar instrumentaal. Leerde ik later dat vrouwen worden geacht te wachten totdat de man harer dromen een uitnodiging in haar richting stuurde. Ik ben en was iemand van wil ik iets of iemand dan ga ik er op af. Zag ik een leuke jongen of man dan ging ik er op af met de uitnodiging of die zin had een biertje met me te drinken. Dit was eind 60 begin 70ger jaren en zo kwam ik aan man 1. De volgende was een lekkertje en verleidingsscène nr. 44 kwam goed te pas. Dus: soms zit ik op mijn troon met een lekker glas naast me. Marcus Miller beroert met zijn vingers de basgitaar en ik lees een stripverhaal. http://youtu.be/G7Q8Ual3coM Dan kijk ik naar de tafel en zie daar een lekker jong ding dat achter zijn laptop zijn ding doet. Dus vraag ik me af: Ben ik wel een vrouw die denkt als een man of een man die eruit ziet als een vrouw. Ik kijk dan in mijn bloesje en denk dan: Yep, het laatste anders zie ik er raar uit. Schiet me ineens te binnen.  Sjet, ik rook geen pijp. Jammer, dat zou het plaatje compleet maken. 

Laaglander 34ste (vervolg)

Ik had het mooie stuk dat Laaglander had geschreven n.a.v. zijn  grote prestatie van de 34^ste marathon. Zoals gewoonlijk was ik te snel zodat ik niet goed had gekeken en zag dus de mooie portretfoto’s niet die er bij waren verzonden. Ik kreeg toen een mail van een ietwat teleurgestelde Laaglander die de foto bij zijn blog miste. Vandaar deze rectificatie. Ik ga zijn blog niet herschrijven maar dit portret is dubbel en dwars de moeite waard om goed te bekijken. Hij staat er goed op. 

Zalig Pasen

Mijn paaswensen

Mijn hartelijke oprecht gemeende Paaswensen
aan alle lieve brave en andere mensen
vergeving van uw fouten schulden van het verleden
een nieuw hoopvol begin startend vanaf heden
Ik wens u een schone propere lei
met geluk en Godszegen er nog bij
een nieuwe lente een nieuw seizoen
in navolging van de natuur een herboren leven
een superstart en dan opnieuw alles geven
zoals de jonge verse blaadjes op de bomen
zoals de Paaskuikentjes uit de Paaseieren komer
zoals de Paaslammekes huppelen in de wei
iedereen vrolijk gelukkig voldaan en blij
met nieuwe hoop en vol vertrouwen
zoals de vogeltjes hun nestje bouwen
Zalig vrolijk gelukkig Pasen zoals in de oude tijd
Alles nieuw alles vergeven alles proper zorgen kwijt
dit zijn de wensen van een eenvoudig sterfelijk man
die niet meer dan dit aan U Allen wensen kan

Dit gedicht heb ik dankzij Google gevonden. Helaas was er niet bij vermeld wie de dichter is. Jammer.

Laaglanders 34e

Vorige week was de 34^e marathon van Rotterdam. Als supermarathonmaster -  dat ben je als je tien maal de marathon van Rotterdam gelopen hebt – was ik uitgenodigd voor de pastaparty in het World Trade Centre, voorheen De Beurs. Normaal kost dat € 18,-, dus gierig als ik ben ging ik er heen. Gelukkig trof ik mijn buurman er met zijn atletiekclubgenoten en zijn zoon want verder was het niet echt gezellig. Veelal buitenlandse gasten die zich voor de laatste keer volladen met koolhydraten, om dan naar het hotel te gaan en vroeg onder de wol te kruipen. Voor die mensen is het ideaal want als je pasta eet in een restaurant krijg je één bord maar de pastaparty is een buffet waar je onbeperkt pasta kunt eten voor één prijs. Voor mij dus gratis. Volgend jaar wordt het nog goedkoper want dan loop ik, Deo volente, mijn 20^e Rotterdam marathon, en vanaf de 20^e marathon hoef je niet meer te betalen. Mijn buurman heeft er 21 gelopen maar hij heeft momenteel gezondheidsklachten dus hij deed dit keer alleen de pastaparty met zijn kornuiten en met mij, lopen zat er helaas niet in voor hem.

 Ik heb me flink tegoed gedaan aan de pasta met verschillende sauzen en salades, al had ik heel de dag al veel gegeten. Koolhydraat stapelen voor de wedstrijd, dan houd je het langer vol.

Eerst een eetmarathon, dan de loopmarathon.

De marathon zelf was weer supergezellig. Mooi weer, zoals altijd en een enorme hoeveelheid stimulerend publiek. Voor het eerst liep ik tamelijk ‘vlak’, dus in één tempo. Voorheen liep ik bij de start het snelst en ging ik steeds langzamer lopen, nu dus niet. Zou ik het na 33 marathons eindelijk onder de knie hebben? Mijn tijd: 3 uur 33 minuten en 50 seconden, 15 minuten sneller dan vorig jaar.

Bij de finish trof ik mijn oudste zoon, fotograaf, die portretfoto’s maakte van finishers met ‘een verhaal’ voor een special  in het Algemeen Dagblad. Van mij heeft hij ook foto’s gemaakt, zij het niet voor publicatie. Je kan zien dat ik niet helemaal kapot ben, zeg nou zelf.  Volgend jaar maar weer, als ik nog kan want zoals je aan mijn buurman ziet, je hebt het niet altijd in de hand.

Laaglander

Waarom zijn er geen Paasliederen?

Elke paastijd zet ik de cd’s op die ik van mijn geliefde broer heb gekregen. Het Mattheüs Passion van Bach. Hij is verzot op klassiek en jazz. Jazz heb ik altijd gemakkelijker kunnen leren waarderen dan de klassieke kant van het muziek beleven. Toch komt er deze vraag telkens weer naar boven. Waarom zijn er geen paasliederen zoals met de Kerst? Tja, zeggen ze dan tegen mij, Pasen is een ander verhaal. Daar moet je serieus naar luisteren. Het gebeurt niet dagelijks dat er iemand na zijn dood weer op staat en geboren zijn we allemaal. Dit klopt. Alleen is de geboorte het begin en die opstanding is bijna het einde van dit verhaal. Dat is dan Pinksteren. Maar er bestaan ook geen Pinksterliederen. Waarom maak ik me hier druk om? Nou, we komen allen samen met de Kerst en dan kan je, als je wilt, kerstliederen zingen tijdens de afwas. Altijd leuk. Hoewel, sinds we die afwasmachine hebben komt er hier ook de klad in. Dus bulder ik die liederen wanneer ik er zin in heb. Goed voor mijn humeur. Niet voor mijn lief want hij waardeert mijn zangkunst totaal niet. Cultuurbarbaar! En Bach? Dat bekt niet tijdens de afwas of zoiets. Zal ik hierop ooit een antwoord krijgen? 

Zo blij als een kind was ik.

Guust, mijn held

Een tijdje geleden melde zich, na aandringen mijnerzijds, een nieuwe correspondente aan. Arnhem’s Modemeisje. Wat kan die meid goed schrijven. Dus, weer vers bloed in mijn blog, zogezegd. Alleen zij ging op kot wonen, op z’n Belgisch geschreven en was in haar uppie en daardoor minder drukte om zich heen en dus is ze verder gaan werken aan haar eigen blog. http://arnhemsmodemeisje.wordpress.com Dan komen de oude spreekwoorden naar boven: Zo gewonnen zo geronnen. Het was te mooi om waar te zijn. Parting is such sweet sorrow. Ik weet het. Wat ik schrijf allemaal zo aangedikt, zo overdreven. Dit is de aard van het beestje zogezegd. Neem het met een korreltje zout. Er zou een tijd komen om uit te slapen, met Jesse lange wandelingen langs het strand te maken, Romantisch samen met Roen naar muziek te luisteren. Ik zocht al op You Tube naar muziek en wat dies meer zij. Daar dacht ik een hiervoor een dag van de week vrij te hebben. Ik kwam dit tegen en dacht: Wauw! 1 Nummer en 20 uitvoeringen die ook nog klinken als een klok ook.   http://youtu.be/jus7S5vBJyU Ik heb toch wat extra vrij en ben dus als de wiedeweerga achter mijn pc gaan zitten om dit blog te schrijven .

Grmf!

Ik ben de voorzitter van de VvE. Is grappig en ik doe wat in mijn vrije tijd. Bovendien, het maakt verschil. Zo liet ik laatst de balkondeuren even nakijken want een aantal sloten niet. Zo heb ik een bovenbuurvrouw die een tijd lang depressief was. Daardoor verkommerde het een en ander. Ook haar achterpui. Die is nu in een staat, daar word je niet vrolijk van. Ook haar deur is onder handen genomen want van alle appartementen tochtte het bij haar het meest. Ik trof haar vandaag en vroeg of het niet meer tochtte. Dit klopt maar het lekt nog steeds. Vandaar de titel. Grmf! Zij had alles verwaarloosd! Zij schuift alles af op een ander. Wat zou ik het fijn hebben gevonden als er maar één keertje: Bedankt Els, zou worden gezegd. 

Trots

Het moet maar een gezegd worden. Ik ben trots! Op wie? Op de vrucht mijner schoot, om het Bijbels te verwoorden. Ik kreeg hem laatst aan de lijn en hij vertelde me over zijn promotie. Hij is CAD tekenaar. De meesten van zijn collega’s zijn er niet meer. Hij wel. Dat wil wat zeggen. De rest van zijn bedrijf is naar Tsjechië verhuisd. Nu is hij gepromoveerd. In plaats van alles op de computer uit te werken wordt hij werkvoorbereider of zoiets. Hij gaat naar de klanten toe en bespreekt met hen de mogelijkheden of onmogelijkheden van hun wensen. Dus moet hij als de wiedeweerga zijn rijbewijs halen. Hij gaat nu regelmatig op weg naar Tsjechië en Japan. Grote veranderingen dus. Ik was al zo trots op hem en ook op zijn grote liefde. Ze begonnen zo ongunstig met hun relatie. Amper 20 waren ze toen Lotte zich melde. Ze kenden elkaar erg kort en toch namen ze hun consequenties. Gingen samenwonen en hij ging aan het werk. Met horten en stoten, ups en downs struikelden ze soms over het levenspad. Zeer herkenbaar voor ons allen. Ze rooiden het. Hij gaat weer studeren, Lotte is op zich zelf gaan wonen en zijn lief, die gaat ook toch wel een ander soort leven te gemoet. We praten niet veel. Op de een of andere wijze zou het beter kunnen gaan want hij heeft het getroffen met zijn lief en ik heb dit te weinig gezegd. Ze leest mijn blog regelmatig en ik ga heel goed luisteren naar die knal wanneer ze dit blogje leest en van verbazing van haar stoel valt.

En als het leven een sprookje is kijken we elkaar in de poppetjes van onze ogen, vallen snikkend in onze armen en gaan eindelijk eens bijpraten. Dit zou mooi zijn. 

Optical Illusions

Gebruiksaanwijzingen:

Na het duizelen eventjes wegdromen.

http://youtu.be/CCHe0_MTCTk

Gloomy Sunday

Ik ben op zoek naar een mooi lied over de zondag en struikel steeds over het nummer Gloomy Sunday. De eerste uitvoering vind ik van een 7 jarig meisje in de uitzending van …. got’s talent. Dat meisje heeft een stem als een klok en ik geniet ervan. http://youtu.be/2da7N6ADm9s Maar ik kijk verder en tot mijn verassing vind ik het steeds minder kies dat juist een 7 jarige dit zingt. Dit nummer staat bekend als het suïcide lied. Velen hebben na het luisteren hiervan zelfmoord gepleegd. Tenminste, dat lees ik. Ook zie ik een oud filmpje met zeer aangrijpende beelden en ik wordt bevestigd in mijn gevoelens. http://youtu.be/9dZj7YW5oFQ  Toch kan ik het niet laten om dit stuk te publiceren. Vergeet je je verleden dan maak je telkens dezelfde fout, zo heb ik geleerd. 

Katten

Na tig Jaren samen met katten in huis te wonen weet ik: katten houden van wc papier. Menig maal moest ik in arme tijden alle rollen die waren bebeten, afgerold en wat nog meer verzamelen om nog te kunnen gebruiken. Maar ik wist niet dat de grote katten hier ook liefhebber van zijn.  http://youtu.be/agVnhrFD3ww Luister niet naar de muziek maar geniet er lekker van. 

Beschaving

Knotwilgen in de sneeuw©Andries van der Beek

Beschaving is meestal gegrondvest op lafheid. Het is zo eenvoudig om beschaving te brengen door lafheid te propageren. Je verwatert gewoon de normen die tot moedig gedrag zouden leiden. Je legt de wil aan banden. Je beknot de verlangens. Je begrenst de horizonten. Je maakt een wet voor elke ontwikkeling. Je ontkent het bestaan van wanorde. Je leert zelfs de kinderen om langzaam te ademen. Je temt.

De gestolen Verslagen

Uit: God-Keizer op Duin geschreven door Frank Herbert

Lekker zitten

Ik zit hier lekker achter mijn pc

Naast mijn lief

Vandaag hou ik pauze

Geen moeilijk gedoe

Geen afspraken

Geen verplichtingen

Gemakkelijk menu vandaag

Zappend over You Tube reis ik de wereld rond

Luister naar muziek, bekijk mooie foto’s

Effe relaxen

Lekker nixen

Wachten

Roen is naar het ziekenhuis voor een kleine dag opname. Hij gaat onder een scan. Van te voren moest die wat extra medicijnen nemen om zijn hart rustiger te laten pompen. Dus zat er ook geen koffie of thee in. Hij keek met weemoedige ogen naar mijn kopje koffie want toegegeven, we zijn hieraan verslaafd. Dus is het wachten geblazen en dat bevalt me niet. Hij wilde alleen gaan. Bevalt me ook niet maar hij is een grote jongen. Wel de belofte los gewrongen dat bij twijfel ik gebeld wordt en dan gaat hij in het zonnetje op ons zitten wachten. Ik ben nu dreutelig bezig en kan me nergens op concentreren. Kamer vegen, dat is stiller dan stofzuigen. Je weet maar nooit. Beetje spelletjes spelen en nu schrijf ik deze blog. De dag gaat lang duren, dat weet ik nu al. Wat zal ik blij zijn wanneer ik zijn sleutel hoor terwijl hij de deur opent. 

Vroege drukte

We moesten vroeg op. De glasvezelkabelspecialisten komen. Met wel één km kabel of meer waren ze er. 2 Kasten werden geopend. Gisteravond had ik de eer de ronde te maken om er voor te zorgen dat de meterkasten open zouden zijn. Wisselende reacties. Sommigen kasten stonden open. De ander zei dat ze dit morgenochtend zouden doen. Dan vertel ik hoe vroeg ze zouden komen en dan werd de kast eerder geopend. Maar, er is altijd eentje die tegenstribbelt.

 Zo staat het niet in de papieren die ik heb.

Ja, maar de persoon die dit regelt is ziek geworden en nu gaat het anders.

Nou, dan bel ik morgen of dit wel goed gaat. Had dit niet in de VvE vergadering besproken moeten worden?

Het stelt echt niet zoveel voor. Er wordt gewoon een kabel door getrokken en als jij het niet toestaat dan komen de mensen die boven je wonen niet aan de beurt. Je huis wordt beter verkoopbaar. Je hoeft er geen gebruik van te maken. Vergelijk het met de stroomkabels of zoiets.

Ja maar, ik geef nog geen toestemming. Ik ga toch eerst bellen.

Grrrr.

Vanmorgen is een van de kabelleggers rustig met haar gaan praten en ze heeft haar toestemming gegeven. Er is met dit soort dingen altijd iemand die moeilijk doet. Zucht. De klus is geklaard.

De derde.

© Bing Wright; Broken Mirrors

Gisteren hoorden we het van een buurman. De bovenste buurman van 8 hoog is er niet meer. Ineens. Hij had een aantal sms afspraken en de afspraak 1x naar de buurman te gaan om te weten of het goed ging of niet. Niet dus. Hij is de derde buurman die we niet meer zullen tegenkomen. Niet dat ik vriendjes met hem was. Hij had een giga muur om zich heen gemetseld. Grote bek, alles beter weten en de ander als lulletje behandelen. Maar hij had zijn eigen kruis te dragen waar wij weer niets van wisten. Hij had de gave om zwarte rook uit mijn oren te laten stomen. Zag er altijd pico bello uit en ging er regelmatig uit met zijn Electro fiets want lichamelijk was hij een wrak. Nu wacht ik op wat gaat komen. Hoe hij alles geregeld heeft. Vrijdag wordt hij opgebaard, volgens horen zeggen. Is het een gesloten bijeenkomst of niet? Dan ga ik met de pet rond om een bloemstuk te bestellen. Dat doe ik dan met de VvE bestuurspet op. 

Ik! Een filosoof?

Gisteren, een verlaat verjaardagscadeau

De Zuidelijke Belle kwam bij ons binnen

Met 1 kg verassingen

Asperges uit het verre zuiden

Verslaving gehonoreerd

Zij volgt deze blog elke dag

Vindt deze steeds meer filosofisch

Fijn dat deze maand aan dit thema wordt gewijd

Loop ik eindelijk in de pas

Na de dreun.

We kijken elkaar onwennig aan. We dachten het te weten. Waar we aan toe waren. Alle enge dingen die zouden kunnen gebeuren. We spraken af, daar letten we niet op. Al die muizenissen hoeven echt niet waar te zijn. We hebben een grote fantasie en wanneer de angst spreekt en we luisteren ernaar gaan we waar we echt niet willen zijn. Vaak klopt het ook niet. Leven van dag tot dag of in het hier en nu. Alleen het ‘nu’ is niet wat we dachten. Roen is nu naar het ziekenhuis om zich te laten prikken want alles is nog zichtbaar binnen 5 dagen. Dan gaat die door de molen. Conditietest en weet ik veel. Ik heb hier geen ervaring mee want binnen mijn familie hadden we geen hartklachten behalve dan dat mijn vader die 60 was in 1975 en mijn broer die 35 was in 1982 allebei een hartaanval kregen. Ze werden opgenomen en kregen er nog eentje overheen. Die overleefden ze beiden niet. Dat kwam dus als donderslag bij heldere hemel. We denken dat we alles in handen hebben. Niet dus. Toch hou ik me weer vast aan dat adagio van in het hier en nu te leven. Wat kan ik anders doen? 

Kawehi

Ik had nog nooit van haar gehoord. Ze is een internet artieste en maakt thuis haar muziek met een paar mysterieuze boxjes. Daar heb je niet veel voor nodig om mij in verwarring te brengen. Tenminste wanneer je het over techniek heb. http://youtu.be/jMNIvLiCnw8  Klik hierop en luister naar haar optreden. Die relaxte hondje op de achtergrond. Meesterlijk. Veel luisterplezier. 

Lente

Jesse en ik met mijn Baha liepen vanmorgen de lange wandeling. Het was weer genieten geblazen. De vogeltjes kwiteren en kwelen dat het een lieve lust is. Wat heb ik dit gemist. Wel bulderde allerlei bijgeluiden ook mee. Nu snap ik Roen terwijl we terug kwamen van onze mini vakantie in Zeeland die zei; ‘Dit lawaai heb ik niet gemist’. De bomen staan in bloei. Een maand te vroeg. Vreemd. Ik denk echt dat de seizoenen aan het veranderen zijn. Misschien krijgen we wel een sub tropisch klimaat. Een geheel andere flora en fauna terwijl ik kijk naar de parkieten, die lawaaischoppers, terwijl zij als groep over ons heen vliegen. Alles verandert en blijft hetzelfde. Misschien is deze titel achterhaald. Cést la Vie.

Ik kan weer horen.

Vanmorgen ben ik naar het Maasstadsziekenhuis geweest. Ik werd op de KNO poli verwacht door de BAHA verpleegkundige. Baha? Wat is dat? Ik wist het ook niet. We gingen nar onze huisarts en die dook samen met ons op een site. http://www.hoorzaken.nl/baha.htm maar ja, ondervinding is toch de beste leerschool. Eerst was er de gehoortest. Namelijk de diverse piepjes in diverse toonhoogte. Eerst was het stil voor mij en dus voor de verpleegkundige. Het gaat per kant en dit was voor mij de beste kant. Dus, ai ai, niet best dus. Woordjes horen ging aan beide zijdes niet goed. Tot zij kwam met de Baha. Ze zette hem op en wauw. Ik hoorde zoals ik al lang niet meer heb gedaan. Prachtig. Ik ging even naar de hal. Wat een lawaai. Leuk. Net zoiets als je nieuwe glazen in je bril heb gekregen. Dan is er zoiets van; ik kan weer zien. Toen was het. Ik kan weer horen.