Ik ben niet
echt wat je noemt een vrouwelijk type. Maak me niet op. Voelt niet lekker op
mijn huid. Geen kokerrokjes. Dat gedribbel bevalt me niet. Draag geen hakjes.
Dan blijf ik zwikken. Bovendien is een van mijn enkels vastgezet dus
insteeklaarzen, forget it baby. Sneakerachtig schoeisel, dat is het. Vorig jaar
had ik eventjes last van schoenenkoorts. Zag ik ergens comfortabele schoenen
met een goede prijs. Van mij! Helemaal van mij. Zo hebberig werd ik totdat mijn
lief er gestoord van werd en een lopend stopsein werd. Tot zijn grote vreugde
luisterde ik. Dus na de winter bekeek ik het paar dat ik tot de laatste draad
had versleten en pakte met groot genoegen een van die nieuwe. Bleek dus dat dit
echt een zomerse variant is dus pakte ik vandaag een ander paar dat er dikker
uitziet. Haalde de zooltjes eruit en verving deze door de steun in bange dagen.
Blijkt dat deze een ronde zool heeft en licht van kleur is. Licht grijs om
precies te zijn. Na de lange wandeling was mijn lief thuis want hij voelt zich
niet lekker. Vol trots liet ik hem ze zien en kreeg te horen; “Prachtige
schoenen. Ben benieuwd hoelang?” Ik keek hem vuil aan want hij heeft de neiging
nogal in de toekomst te kijken en dit sombertjes uit te leggen. Misschien, heel
misschien gaan ze er later wat vervaald en verlopen uitzien MAAR NU NIET!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten