 |
| Dit is ook plasma maar véél mooier. |
Bijna elke
3de week geef ik plasma aan de mensheid. Dit doe ik al jaren. Alleen, eerst was
het elke 6de week. Om de zoveel tijd komen ze erachter dat er minder
tijd tussen kan zonder dat het gevaarlijk wordt voor de donor. Dus tijdens de
lunch drink ik een groot glas vruchtensap. Daarna stap ik op de Metro richting
ziekenhuis. Daar word ik opgevangen door het dienstdoende ontvangstcomité. Alle paperassen worden gepakt, mijn geboorte datum wordt gecheckt. Ik vul de lijst
in en wordt door een medewerkster opgehaald. Er wordt vandaag een stagiaire ingewerkt
dus ze zijn met zijn tweeën. De lijst wordt gezamenlijk nagekeken en de
medicijnen die in de computer staan overgeschreven op het formulier. Ik krijg
een vingerprikje voor het HB gehalte en mijn bloeddruk wordt gemeten. Vandaag
is alles goed. Daarna ga ik naar de stoel en settel me in. Het apparaat staat
al klaar. De assistente pakt alles en verbind me met het apparaat. Het
verwondert me telkens dat ze toch weer een prikplek weten te vinden. Door de
tijd heen is er toch wel lidtekenvorming op een kleine plek. Er worden wat
monsters afgetapt, een knijpzakje in mijn had gestopt en dan gaat het beginnen.
Wanneer het zakje volloopt, is het de bedoeling dat ik hier zachtjes inknijpt
zodat het bloed wat harder gaat stromen. Wanneer een bakje in het apparaat vol
bloed is wordt deze gesplitst in; plasma dat in een zak wordt op gevangen en de
rest dat weer aan mij wordt teruggegeven. Er volgend dan diverse rondes. Is de
zak vol met 650 ml dan word ik losgekoppeld, afgeplakt en ik mag weer naar
huis. Vandaag duurde het één uur en 40 minuten. In de zomer gaat het sneller. Tot
de volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten