maandag 3 maart 2014

Eén uur en 40 minuten.

Dit is ook plasma maar véél mooier.
Bijna elke 3de week geef ik plasma aan de mensheid. Dit doe ik al jaren. Alleen, eerst was het elke 6de week. Om de zoveel tijd komen ze erachter dat er minder tijd tussen kan zonder dat het gevaarlijk wordt voor de donor. Dus tijdens de lunch drink ik een groot glas vruchtensap. Daarna stap ik op de Metro richting ziekenhuis. Daar word ik opgevangen door het dienstdoende ontvangstcomité. Alle paperassen worden gepakt, mijn geboorte datum wordt gecheckt. Ik vul de lijst in en wordt door een medewerkster opgehaald. Er wordt vandaag een stagiaire ingewerkt dus ze zijn met zijn tweeën. De lijst wordt gezamenlijk nagekeken en de medicijnen die in de computer staan overgeschreven op het formulier. Ik krijg een vingerprikje voor het HB gehalte en mijn bloeddruk wordt gemeten. Vandaag is alles goed. Daarna ga ik naar de stoel en settel me in. Het apparaat staat al klaar. De assistente pakt alles en verbind me met het apparaat. Het verwondert me telkens dat ze toch weer een prikplek weten te vinden. Door de tijd heen is er toch wel lidtekenvorming op een kleine plek. Er worden wat monsters afgetapt, een knijpzakje in mijn had gestopt en dan gaat het beginnen. Wanneer het zakje volloopt, is het de bedoeling dat ik hier zachtjes inknijpt zodat het bloed wat harder gaat stromen. Wanneer een bakje in het apparaat vol bloed is wordt deze gesplitst in; plasma dat in een zak wordt op gevangen en de rest dat weer aan mij wordt teruggegeven. Er volgend dan diverse rondes. Is de zak vol met 650 ml dan word ik losgekoppeld, afgeplakt en ik mag weer naar huis. Vandaag duurde het één uur en 40 minuten. In de zomer gaat het sneller. Tot de volgende keer!

Geen opmerkingen: