zondag 16 maart 2014

Laaglander’s vakantie

Hoewel de winter deze keer niet is doorgegaan gingen we toch in februari ontwinteren in Spanje.
Zaterdag, 15 februari 2014 om 04:00 ging de wekker. Op naar Rotterdam the Hague air port, voorheen Zestienhoven. Het was er best druk. Veel wintersporters die naar Salzburg gingen. We konden wachten in een lederen zithoek. Daarvoor waren we nog net op tijd. Voor menig reiziger was dat niet weggelegd, maar wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Een overspannen vader snauwde zijn kinderen af en maakte ruzie met iemand die zitplaatsen voor haar reisgenoten bezet probeerde te houden. In Malaga hadden we een auto gehuurd. Zuinig als we zijn, hadden we onze eigen tomtom meegenomen. Om één of andere reden deed die het niet (Twee dagen later deed ie het opeens weer wel, zeker een jetlag.) Voor zoeken in den vreemde hebben wij geen talent, maar na lang heen en weer rijden in Malaga vonden we de route naar Nerja. We stonden een tijd in de file door een brandende vrachtwagen. Het hotel hadden we snel gevonden. In het hotel zijn veel Spanjaarden en Britten, weinig andere nationaliteiten. Vooral ouderen. Het eten en de consumpties zijn top. Echte Eristoff wodka, Ballantines whisky, Martini, Fanta en Coca-Cola, geen fantasiemerken zoals in Turkije gebruikelijk is bij all inclusive. De wijn is voortreffelijk en komt uit gewone flessen, niet uit plastic containers, zoals elders. Het bier is ook goed, San Miguel, maar jongste dochter Tamar, sweet sixteen, vond het vreemd smaken en liet de helft staan. Zeker omdat ze niet elke dag mag drinken; dan telt deze niet. De maîtresse- en maître d’hôtel zijn niet mals. Je mag per maaltijd maar één keer binnenkomen. Dat houden ze bij op een lijst. Marjan kreeg geen koffie mee van het ontbijtbuffet om mee te nemen en de kinderen kregen een reprimande toen ze voor de tweede keer binnenkwamen voor een maaltijd, want dan moest de bediening twee maal
 een couvert verzorgen en dat gaat natuurlijk niet. Het was zonnig maar winderig, op het balkon was het prima toeven.
We zijn een flink stuk gaan joggen, Nerja in. Het was prachtig weer, vooral om hard te lopen. De zon scheen uitbundig en de wind was gaan liggen. Nerja is prachtig, heel netjes aangeharkt, een beetje zoals Noord Italië. Van de crisis is hier niets te merken. Volle winkelstraten en wandelende mensen. Leuke, volle terrassen. We zijn op het balkon van Europa geweest; een hoge, steile klif, midden in de stad, waarop een mooi pleintje is gesitueerd.



De volgende dag zijn we naar de grot van Nerja gegaan. De grot strekt zich uit over vijf kilometer, heeft een oppervlakte van 35484 m² en een volume van 64379 Er is een stalactiet bij van 32 meter hoog.


Enorme onderaardse hallen, zo groot en hoog had ik ze nog nooit gezien. Daar worden echte concerten in gegeven. Er zijn in die grotten ook 321 rotstekeningen gevonden van 43000 jaar oud, die zijn niet door mensen maar door Neanderthalers gemaakt, die grot is niet toegankelijk voor publiek. Die is kort geleden ontdekt, daar komen alleen wetenschappers. Die twee schollen links moeten zeehonden voorstellen. Toen we de grot uit waren begon de zon uitbundig te schijnen en is daar heel de dag mee doorgegaan.
In de bar vond ik een Telegraaf. Daarin stond dat Els Borst gevonden is met ontvelde knokkels en een weggeslagen neus. Misschien heeft ze haar aanvaller(s) gestompt of misschien heeft ze slagen afgeweerd. Ik werd woedend en verdrietig van dit bericht. Wie en waarom slaat nu iemand een vrouw van 81 dood?

De volgende dag begonnen we met een lange duurloop. De loop voerde over het strand en de boulevard. Er zijn van de weg naar de boulevard en het strand twee wandel/fietspaden over een talud, langs de rivier, met aan weerszijde hekken. Ze zijn nieuw en netjes, Italiaans onderhouden, maar bezaaid met hondendrolletjes (Spanjaarden zijn dol op kleine hondjes, vooral Chihuahua’s,  Yorkies en kleine bastaardjes.) en troep van de nabijgelegen school. Er waren ook tientallen, terrasvormig aangelegde jeux-de-boules- parkoersen waar door vele bejaarden gebruik van werd gemaakt. Vanwege de ochtendsportactiviteiten hadden we een mythische eetlust en aten ’s middags het hotel bankroet. Toen naar Frigiliana. Dit zou het mooiste dorp van Andalusië zijn. Het is inderdaad mooi met fraaie, typische bouwstijl, mooi gelegen op een hoge heuvel. Het dorp is heel oud. Er zijn opgravingen vanuit het bronzen tijdperk.



We zijn ook naar Málaga gegaan en hebben het kasteel bezocht. Het is enorm groot en goed gerestaureerd, helaas ook o.a. met badkamertegels op de vloer. In het hotel hebben Tamar en ik de gym geprobeerd, zoals altijd weggestopt in de bezemkast met twee spiegelwanden om het nog wat te laten lijken en vlak bij de sauna zodat het er veel te warm, te benauwd en te laag was. Hotels hebben altijd een gym omdat dat een ster oplevert.

's Avonds hadden de dames behoefte aan horeca dus naar de bar. We troffen het want er was live music. Een topper in de Stef Meder-traditie. De ene evergreen na de andere schudde hij uit z'n mouw, een orkestband aangevuld met saxofoon, elektrische- en Spaanse gitaar als begeleiding. Het repertoire: Are you lonesome tonight, Sailing, You look wonderful tonight enz, teveel om op te noemen. Er werd een oud Brits echtpaar, waarschijnlijk van een casting bureau, in het zonnetje gezet, omdat ze 26 jaar getrouwd zijn. Zo schattig. Verder nog meer Britten die helemaal uit hun bol gingen op die topmuziek. Opvallend was dat alleen de (schaarse) dunne Britten zich op de dansvloer waagden, gehuld in trevira en terlenka. De dikke bleven zitten en consumeren.
In de toilet stootten Marjan de deur tegen het hoofd van een vrouw die daar staand(als een paard) stond te kakken. Ze kon het lichtknopje kennelijk niet vinden en moest de deur open laten om te zien waar en wat ze scheet. Geen wonder dat ze kwaad was.

Al snel was daar het moment van de waarheid en moesten we naar huis.
Om 06:00 uit de veren. Britten hebben onder ons balkon de halve nacht zitten lallen en zuipen, volgens mijn gezin. Ik heb daar niets van gemerkt. De auto terugbrengen ging vlot dus we waren ruim op tijd. Lang wachten hoefde alleen in de rij bij de Burger King. Op de terugweg veel gekwetter van oma's en kleinkinderen. Terug met het vliegtuig hadden we de wind mee, dus waren we een kwartier voor schema op Zestienhoven en was deze vakantie voorgoed voorbij.


Laaglander

Geen opmerkingen: