Hoewel de
winter deze keer niet is doorgegaan gingen we toch in februari ontwinteren in
Spanje.
Zaterdag, 15
februari 2014 om 04:00 ging de wekker. Op naar Rotterdam the Hague air port,
voorheen Zestienhoven. Het was er best druk. Veel wintersporters die naar
Salzburg gingen. We konden wachten in een lederen zithoek. Daarvoor waren we
nog net op tijd. Voor menig reiziger was dat niet weggelegd, maar wie het eerst
komt, wie het eerst maalt. Een overspannen vader snauwde zijn kinderen af en
maakte ruzie met iemand die zitplaatsen voor haar reisgenoten bezet probeerde
te houden. In Malaga hadden we een auto gehuurd. Zuinig als we zijn, hadden we
onze eigen tomtom meegenomen. Om één of andere reden deed die het niet (Twee
dagen later deed ie het opeens weer wel, zeker een jetlag.) Voor zoeken in den
vreemde hebben wij geen talent, maar na lang heen en weer rijden in Malaga
vonden we de route naar Nerja. We stonden een tijd in de file door een
brandende vrachtwagen. Het hotel hadden we snel gevonden. In het hotel zijn
veel Spanjaarden en Britten, weinig andere nationaliteiten. Vooral ouderen. Het
eten en de consumpties zijn top. Echte Eristoff wodka, Ballantines whisky,
Martini, Fanta en Coca-Cola, geen fantasiemerken zoals in Turkije gebruikelijk
is bij all inclusive. De wijn is voortreffelijk en komt uit gewone flessen,
niet uit plastic containers, zoals elders. Het bier is ook goed, San Miguel,
maar jongste dochter Tamar, sweet sixteen, vond het vreemd smaken en liet de
helft staan. Zeker omdat ze niet elke dag mag drinken; dan telt deze niet. De
maîtresse- en maître d’hôtel zijn niet mals. Je mag per maaltijd maar één keer
binnenkomen. Dat houden ze bij op een lijst. Marjan kreeg geen koffie mee van
het ontbijtbuffet om mee te nemen en de kinderen kregen een reprimande toen ze
voor de tweede keer binnenkwamen voor een maaltijd, want dan moest de bediening
twee maal
een couvert verzorgen en dat gaat
natuurlijk niet. Het was zonnig maar winderig, op het balkon was het prima
toeven.
We zijn een
flink stuk gaan joggen, Nerja in. Het was prachtig weer, vooral om hard te
lopen. De zon scheen uitbundig en de wind was gaan liggen. Nerja is prachtig,
heel netjes aangeharkt, een beetje zoals Noord Italië. Van de crisis is hier niets
te merken. Volle winkelstraten en wandelende mensen. Leuke, volle terrassen. We
zijn op het balkon van Europa geweest; een hoge, steile klif, midden in de stad,
waarop een mooi pleintje is gesitueerd.
De volgende
dag zijn we naar de grot van Nerja gegaan. De grot strekt zich uit over vijf
kilometer, heeft een oppervlakte van 35484 m² en een volume van 64379 m³ Er is een stalactiet bij van 32 meter
hoog.
Enorme
onderaardse hallen, zo
groot en hoog had ik ze nog nooit gezien. Daar worden echte concerten in
gegeven. Er zijn in die grotten ook 321 rotstekeningen gevonden van 43000 jaar
oud, die zijn niet door mensen maar door Neanderthalers gemaakt, die grot is
niet toegankelijk voor publiek. Die is kort geleden ontdekt, daar komen alleen
wetenschappers. Die twee schollen links moeten zeehonden voorstellen. Toen we
de grot uit waren begon de zon uitbundig te schijnen en is daar heel de dag mee
doorgegaan.
In de bar vond
ik een Telegraaf. Daarin stond dat Els Borst gevonden is met ontvelde knokkels
en een weggeslagen neus. Misschien heeft ze haar aanvaller(s) gestompt of
misschien heeft ze slagen afgeweerd. Ik werd woedend en verdrietig van dit
bericht. Wie en waarom slaat nu iemand een vrouw van 81 dood?
De volgende
dag begonnen we met een lange duurloop. De loop voerde over het strand en de
boulevard. Er zijn van de weg naar de boulevard en het strand twee
wandel/fietspaden over een talud, langs de rivier, met aan weerszijde hekken.
Ze zijn nieuw en netjes, Italiaans onderhouden, maar bezaaid met
hondendrolletjes (Spanjaarden zijn dol op kleine hondjes, vooral Chihuahua’s, Yorkies en kleine bastaardjes.) en troep van
de nabijgelegen school. Er waren ook tientallen, terrasvormig aangelegde
jeux-de-boules- parkoersen waar door vele bejaarden gebruik van werd gemaakt.
Vanwege de ochtendsportactiviteiten hadden we een mythische eetlust en aten ’s middags het hotel bankroet. Toen naar
Frigiliana. Dit zou het mooiste dorp van Andalusië zijn. Het is inderdaad mooi
met fraaie, typische bouwstijl, mooi gelegen op een hoge heuvel. Het dorp is
heel oud. Er zijn opgravingen vanuit het bronzen tijdperk.
We zijn ook naar Málaga gegaan en
hebben het kasteel bezocht. Het is enorm groot en goed gerestaureerd, helaas
ook o.a. met badkamertegels op de vloer. In het hotel hebben Tamar en ik de gym
geprobeerd, zoals altijd weggestopt in de bezemkast met twee spiegelwanden om
het nog wat te laten lijken en vlak bij de sauna zodat het er veel te warm, te
benauwd en te laag was. Hotels hebben altijd een gym omdat dat een ster
oplevert.
's Avonds hadden de dames behoefte aan
horeca dus naar de bar. We troffen het want er was live music. Een topper in de
Stef Meder-traditie. De ene evergreen na de andere schudde hij uit z'n mouw,
een orkestband aangevuld met saxofoon, elektrische- en Spaanse gitaar als
begeleiding. Het repertoire: Are you lonesome tonight, Sailing, You look
wonderful tonight enz, teveel om op te noemen. Er werd een oud Brits echtpaar,
waarschijnlijk van een casting bureau, in het zonnetje gezet, omdat ze 26 jaar
getrouwd zijn. Zo schattig. Verder nog meer Britten die helemaal uit hun bol
gingen op die topmuziek. Opvallend was dat alleen de (schaarse) dunne Britten
zich op de dansvloer waagden, gehuld in trevira en terlenka. De dikke bleven
zitten en consumeren.
In de toilet
stootten Marjan de deur tegen het hoofd van een vrouw die daar staand(als een
paard) stond te kakken. Ze kon het lichtknopje kennelijk niet vinden en moest
de deur open laten om te zien waar en wat ze scheet. Geen wonder dat ze kwaad
was.
Al snel was
daar het moment van de waarheid en moesten we naar huis.
Om 06:00 uit
de veren. Britten hebben onder ons balkon de halve nacht zitten lallen en
zuipen, volgens mijn gezin. Ik heb daar niets van gemerkt. De auto terugbrengen
ging vlot dus we waren ruim op tijd. Lang wachten hoefde alleen in de rij bij
de Burger King. Op de terugweg veel gekwetter van oma's en kleinkinderen. Terug
met het vliegtuig hadden we de wind mee, dus waren we een kwartier voor schema
op Zestienhoven en was deze vakantie voorgoed voorbij.
Laaglander
Geen opmerkingen:
Een reactie posten