Jesse liet
me uit voor onze lange wandeling. Het voelde goed aan. Prachtige
wolkenpartijen, lange schaduwen en mooie wilde bloemen. De zon speelde
verstoppertje en de wolken spatte me af en toe een beetje nat. Zou het waar
zijn? Is het bijna herfst? Fijn! Voorbij zijn dan die dagen dat ik rond loop in
overlevingsstand. Mijn mantra “ Dit gaat voorbij” wordt weer in de koffer
gestopt en ik ontwaak uit mijn zomerslaap. Ik loop door ons huis en daar zie ik
nu achterstallig onderhoud. Ik ga er wat aan doen dus dan besteed ik de komende
tijd zo’n 2 uur per dag aan en dan? Dan doe ik dingen voor mezelf. Wat? Dat zie
ik dan weer. Ondertussen loop ik fluitend rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten