Varen

Ik hou van varen hoewel ik geen bootje heb. Wel heb ik de herinneringen van mooie lange zeereizen die ik heb gemaakt in mijn jeugdjaren. Op mijn 9^de voer ik over de Atlantische oceaan naar de USA New York. Daar werden we opgevangen door de immigratiedienst en verder was er allerlei administratiegedoe. Ook werden onze vingerafdrukken gemaakt. Ik vond dat toen raar en spannend. Daarna gingen we met de bus dwars door Amerika. De weg ging via Chicago. Onze bestemming van de bus was LA. Daarna woonden we in Bellflower. Daar woonden we 3 jaar totdat we weer teruggingen naar Nederland. De droom die mijn ouders voor ogen stond bestond niet. Ze hadden 3 jaar kei hard gewerkt voor de terugreis en een andere slagerij. Die bleek later in Arnhem te staan. We gingen niet met de bus terug maar met de trein en weer over Chicago. We zagen een ander soort Amerikanen die we niet in California waren tegengekomen. Ook was daar een wagon met een glazen dak waar we ver over de prairie heen konden kijken.  We gingen ook weer met de boot terug naar hotel New York. Toendertijd was varen goedkoper dan vliegen. Moet je nagaan. Nu is het andersom en is varen een luxe geworden en zo af en toe heb ik hier heimwee naar en het gemis van het verre uitzicht over alleen water. Dat was prachtig!