 |
| ©Gerard van der Swaluwe |
Ik onthoud
wat ik wil vergeten en vergeet wat ik wil onthouden. Zo leg ik een komkommer weg en vind hem in de ladekast.
Soms sta ik te strijken en er ontluikt een gedachtegang die ik niet kan
stoppen. Stop! Ik zit te zwammen. Geheugen. Ik herinner me als kind dat ik op
een plein sta die inmens is en voel me dan een stuk kleiner dan ik ben. Later,
jaren later sta ik weer op datzelfde plein en dat plein is gekrompen tot een
postzegel. Ik luisterde vroeger naar een lied dat ik prachtig vond en een tijd
lang neurie ik dat liedje wanneer ik me prettig voel. Later kwam You Tube in
mijn leven en dat prachtige nummer blijkt een zeik lied te zijn. Soms is het
wijzer om die herinneringen met rust te laten, er niets mee te doen en dan is
het voor de rest van mijn leven een prachtig nummer. Zo dacht ik dat ik een
rustig lief meisje was totdat ik hoorde dat ik werd gerefereerd tot “dat kreng
op de step”. Geheugen. Ik ontmoet
regelmatig mensen, hoor hun namen en prompt ben ik die vergeten. Dan verzin ik
ezelsbruggetjes en soms help dat. Soms weet ik een woord en wanneer ik het wil
gebruiken is ‘t weg. Dit is niks nieuws. Ik heb het merendeel van wat ik weet
of denk te weten gelezen in boeken en tijdschriften. Dus weet ik de uitspraak
niet. Ga ik hierover praten dan is de klemtoon niet wat het wezen moet en dan
word ik vreemd aangekeken. Wanneer zulke dingen gebeuren dan zucht ik en zet
een swingend moppie muziek op en ga dansen, lekker swingen en hou op met
denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten