 |
| © Claude Monet Westminster |
Door HOT.
Vanmiddag komt Els naar boven nadat ze Jesse heeft uitgelaten. Ik had anderhalf uur op bed gelegen zoals gewoonlijk.
Ze zegt, er lag een uitvaartbericht in de bus. Ik denk, nee, niet alweer. Maar helaas is het wel waar. Ongelooflijk. De Overledene, een oud collega van me waarmee ik nog in Noordwijkerhout rond 1990 heb kennisgemaakt is een van de weinigen waarmee ik sinds die tijd nog contact had.
Het laatste half jaar hebben we meermaals gepoogd een afspraak te maken. Vorige week nog had Els hem aan de lijn en hij zei dat hij herstellende was van hielspoor en een gescheurde spier. Die klachten hadden al eerder voor uitstel van al gemaakte afspraken geleid. Nu was hij weliswaar herstellende maar zat nog niet lekker genoeg in zijn vel.
Al sinds ik in 2001 bij de BAVO op de Poortmolen wegging aten we tenminste twee keer per jaar bij elkaar. Hij was in de tijd dat we samen werkten een collega waarmee ik veelvuldig nachtdiensten draaide. Carine en Eugene waren ook twee vaste collega's toentertijd.
Hij was al iets eerder weggegaan bij de BAVO omdat het werk hem minder beviel en hij een andere richting op wilde. Pas toen ook ik bij de BAVO in Capelle weg was maakten we een eerste afspraak met Els erbij. Dat klikte en groeide uit tot een uiterst warme vriendschap.
Over de meeste onderwerpen dachten we beslist niet hetzelfde, maar we konden heerlijk heftig discussiëren en tegelijkertijd genieten van een lekker meestal door hem of onszelf gemaakt maal, en voor onze volgende afspraak stonden mijn grote wagenwiel pannenkoeken op het menu. Lekker glaasje wijn erbij, een lekkere whiskey na. Kortom we zouden deze keer bij ons in het appartement eten. Hij woonde vlakbij. Gemakkelijk bereikbaar met de tram richting Mathenesserplein. Hij had daar een eenvoudig erg vol maar erg gezellig appartement.
Het was een echt vrijgezellenappartement. Alles stond vol met boeken, muziek, reisverhalen, en er was wel een computer, maar die werd behalve dan op zijn werk zelden gebruikt. Zijn laatste fototoestel welk wij hem geadviseerd hadden en ook samen gekocht, is verder weg gegaan dan wij ooit, en hij had er behoorlijk op los gefotografeerd in Zuid Africa enz. Hij ging dan voor langere tijd en hij kon er ook mooi en warm over vertellen.
Ik kan het gewoon niet geloven. 54 jaar oud en nog zo vol plannen. Hij was weliswaar niet zo gezond. Dat levensgenieter zijn maakte hem bijvoorbeeld veel te zwaar, en dat wist hij ook wel, maar hij had zoiets van, dat hoort er bij, dat ben ik. Ook had hij graag een partner/vriend gehad, maar dat bracht ook volop nadelen met zich mee, en beperkte zijn vrijheid ernstig.
Hij werd echter naast ouder ook kritischer. Hij maakte het zichzelf niet gemakkelijk. Ik vind het zo raar dat onze volgende afspraak nu gewoon niet door gaat en we niet meer heftig woorden kunnen wisselen. Ook Els is er helemaal stil van.
Is het de overvloedige hitte geweest, een hartaanval, vorige week klonk hij in ieder geval nog erg levenslustig. De tranen staan me in de ogen. Vorige week nog een dierbare patiënt, en nu een trouwe echte vriend. Gelukkig kunnen we as. maandag in Gouda even afscheid gaan nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten