Warmte, druppels
die langzaam langs de huid hun weg naar beneden zoeken.
Ze vormen hun baan, die
langzamerhand samen een beek vormend naar het diepste van de oceaan.
Knielend op een
matje van sisal, knieën die verschralen, knikken, gloeien en alom aanwezig
zijn.
Een klok die tikt,
tikt en nog eens tikt.
Het tikt zo zacht zodat er naar het geluid gezocht
wordt en soms zo luid dat de rust die wordt verwacht moeilijk vast gehouden
wordt.
De deur piept,
traag zo traag. Hartslag verhoging tot rock melodie. De drummer van binnen
houdt de maat strak en onverbiddelijk. De ademhaling vormt de bas sectie die
het hart begeleidt.
Voetstappen
weerklinken in een holle ruimte. De eiken houten vloer kraakt. De stappen komen
zo langzaam in de richting. Stilte is de solist van dit lied. Zucht je in
vernedering het hoofd gebogen. De
ademhaling verdiept zich sidderend.
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten