Het is
helaas weer zo ver. De verzuring van de spieren van mijn lief houdt hem fiks
bezig. We zijn naar de dokter gegaan. Ik ging naar de Aldi en hij naar de prikster
van het ziekenhuis. Met de buit kwam ik thuis en samen een heerlijk bakkie
genomen. Het went en toch went het niet dat hij een beetje strompelend rond
loopt. Ik zou het best even willen overnemen, maar tja, dat gaat niet. Hij
slaapt nu. Ik ga met Jesse even een rondje lopen en hem daarna wekken. Je moet
het ermee doen en gelukkig hebben we geleerd dat dit ook weer over gaat. Ik
kijk naar buiten, het zonnetje schijnt en dat is ook niet slecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten