 |
| Bob Dylan |
Vroeger was ik anti-mp3speler. Vooral bij hardlopen. Ik vond dat je je volledige aandacht bij de beweging moest hebben. Er in opgaan: meditatie. Totdat ik een mp3speler probeerde.Muziek die midden in je hoofd klinkt. Fantastisch. Eerst gebruikte ik hem alleen op de fiets maar al snel viel ik van mijn geloof. Joggen met muziek: double fun. Mijn mp3speler is natuurlijk opgeladen met oudere-jongeren muziek zoals daar zijn: Tom Waits, Robert Palmer, David Bowie, Bryan Ferry, Willy Deville, Amy Winehouse enz. maar vooral Bob Dylan. All along the watchtower, Wheels on fire, Blowing in the wind, Mr Tambourine man, noem maar op. Vanaf mijn zestiende ben ik liefhebber. Eerst was hij folk singer, toen de hipste rocker van de wereld, nu een zingende opa. Er zijn perioden geweest dat ik hem niet zo interessant vond maar toen wàs hij ook niet zo goed. Zijn laatste vijf cd’s zijn in elk geval prima te pruimen.
Hij is oud, dun en krom geworden, 71 jaar. Een oude knotwilg die vol in de wind heeft moeten groeien en leven. Zijn stem is gelooid, gerookt en gepekeld.
Door de jaren groeide ik met hem mee, werd gelijkertijd ouder. Hij zingt de soundtrack van m’n leven. Hij zingt anders dan vroeger. Hij was nooit een groot zanger maar nu denk je dat hij na elk liedje een tijdje aan het zuurstof moet. Zou hij nog steeds zoveel roken?
Zijn agressie en verontwaardiging is niet meer expliciet. Het zit verborgen in raadselachtige teksten, symboliek. Maar je voelt dreiging, spanning. Het gonst er doorheen maar je kan het niet pakken.
http://youtu.be/diFH3cDQCXE
Sommige nummers lijken opgehangen aan één goeie regel:
-Beyond here lays nothing, but de mountains of the past.
-You’re like a time bomb in my heart.
-When you think that you’ve lost everything, you’ll find out you can always lose a little more.
Ik hoop nog lang van hem te genieten.
Laaglander
r
Geen opmerkingen:
Een reactie posten