 |
| De weg naar? |
Ik was vanmorgen naar een crematie.
Het afscheid van een oud patiënte die ik al lang kende. Zij was een van de
eerste patiënten toen onze detoxafdeling opende. Ze was ontzettend geel toen ze
binnenkwam en gezien die kleur, ook van haar oogwit, gaf niemand een stuiver
voor een goede afloop. Toch knapte ze in de loop van enkele maanden goed op. Zo
kwam ze nog drie keer terug de afgelopen jaren en heb ik haar veel beter leren
kennen als een spontane hartelijke, felle, duidelijke, humorvolle en koppige
tante van weinig woorden en heldere standpunten en heb in en buiten het
ziekenhuis de nodige avonturen met haar beleefd.
Bij haar afscheid bleek dat ook haar
buren, en haar familie haar ook als gangmaakster enorm waarderen en respecteren
en gaan missen. Dat zal ik ook, en ben blij dat ik bij haar afscheid was.
Van de week moet ik nogmaals.
Gisteren kregen we bij de overdracht te horen dat onze poliverpleegkundige bij
een huis bezoek een van de patiënten thuis dood had aangetroffen. Het sloeg in
als een bom en gisterenavond ben ik de hele avond bezig geweest alle emoties op
de afdeling en via de telefoon in zo goed mogelijke banen te lijden.
Door Hot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten