Opa

Een prachtig nieuw mensje

Afgelopen dinsdag heeft mijn oudste dochter Els haar eerste kind gekregen. Zij is voorgoed moeder en ik ben voorgoed grootvader.
Woensdag, nadat onze jongste kinderen uit school kwamen, zijn we naar Tilburg gesneld om het wereldwonder te aanschouwen. Wat een beauty! Net zo’n baby als haar moeder, achtentwintig jaar terug.
Els woont met haar vriend in een woongemeenschap. Ze hebben een eigen appartement maar de huisgenoten lopen gemakkelijk bij elkaar naar binnen. Het leek me een beetje druk voor Els. Ze was nog beduusd van het moederschap en het natuurgeweld dat zich in haar lichaam had afgespeeld. Wat je noemt een life event. Gelukkig is er een oudere, ervaren kraamverzorgster die op een ontspannen manier alles in goede banen leidt.
Het babymeisje was heel zoet. Ze sliep of dronk bij haar moeder. Pas bij de badscène werd ze goed wakker en keek met pientere kraaloogjes om zich heen. Alles wat ze ziet is nieuw voor haar, stel je eens voor. Zo lief, kostbaar en kwetsbaar. Vriend Maarten vertelde dat de geboorte grote indruk op hem had gemaakt en dat hij zich machteloos had gevoeld omdat hij  Els niet echt had kunnen steunen in haar moeilijkste, pijnlijkste  momenten. Het deed mij terugdenken aan de geboortes van mijn eigen vier kinderen.
Zo raast het leven voort. Het ene moment ben je nog een zorgeloze losbol, het  volgende moment ben je opa.

Laaglander