dinsdag 27 januari 2015

Een paar grijze haren erbij



Wat kan een mens schrikken. Laat ik Meisje even uit, Blijft ze keurig bij me, komt steeds een knuffeltje halen, doet haar ding, en halverwege besluit ze dat ze huiswaarts wil, schiet de hoek om, en rent zo snel dat op het moment dat ik bij de hoek ben zij al onzichtbaar is. Ik in paniek, en zo snel als mogelijk richting ons appartement, Staat ze keurig bij de voordeur te wachten, en vliegt me in de armen zo snel ze me ziet. En omgekeerd natuurlijk. Oh wat waren wij beide blij, Ik ben alleen nog aan het bijkomen van de hartverzakking die het voor mij met zich mee bracht, en volkomen buiten adem. Toch niet boos op haar want daar schieten we niks mee op. Neen, alleen maar blij, en er nog een paar grijze haren bij.

Geen opmerkingen: