Ik had
vandaag een gesprek met mijn lief. Over hoe onze gesprekken zo anders zijn
geworden. Vroeger waren die sneller, meer ad rem. Hoe is dit gekomen en er
ontsproot mij weer een theorie. Zou dit komen omdat ons gehoor is veranderd? Bij
de mijne is dit plots gegaan, vandaar dat ik tot de plotsdoven behoor. Ook
omdat ik rechts een gat in mijn trommelvlies heb en de bassen niet meer
doorkomen. Voordat ik dit wist liep ik langs onze muziekboxen in de gedachten
dat ze kapot waren en vervangen zouden moeten worden. Niet dus. Bij Roen gaat
dit anders. Dat is een langzaam, sluipender gebeuren en je went eraan totdat
het heel erg is geworden. Dit begrijp ik want dat geld ook voor de
brillendragers onder ons. Nieuwe glazen en er gaat weer een wereld open. Maar
om een lang verhaal kort te maken. We zullen er aan moeten werken om met
gesprekken naar elkaar te kijken en er niet vanuit te gaan dat je de dingen
goed verstaat. Dat is best lastig omdat de dingen soms sneller gaan en
afgehandeld moeten worden. Enfin, tegen
de tijd dat we hieraan zijn gewend gebeurt er weer iets anders. We zullen wel
zien, zei een wijs mens eens. Oftewel, komt tijd komt raad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten