 |
| Meisje |
Dinsdag de 23ste
alweer. Goh wat gaat de tijd snel. Soms kan ik het nauwelijks bijhouden.
Gisteren was onze nieuwe
Meisje er alweer een hele week. Wat een lieverd is het, onze schoonheid uit
Athene. En wat een veranderingen maakt zo’n hond mee in zo’n week.
Een badderpartij
voorafgaand aan de adoptie, vervolgens in een mand of kooi, onderin een groot
vliegtuig, dan drie uur vliegen, een warme gastvrije opvang door Petemoei. De middag
erop een autorit naar Schiedam.
Wat moet zo’n hond veel
leren in een week:
Leren te wandelen aan de
riem, het rechts blijven lopen, anders vallen de personen die Meisje uitlaten.
De conclusie trekken dat uitgaan betekent moeten plassen en poepen.
Verder allerlei indrukken
met nieuwe mensen, katten, ander eten, andere lucht, andere temperatuur, andere
gewoontes, de scootmobiel, meegaan naar de fysiotherapie met de een, meegaan
met boodschappen doen met de ander, rennen, aan spieropbouw en conditie werken,
even kennismaken met onze dierenarts, het meemaken van verwarming in huis.
Kortom een enorme drukte.
Meisje reageert over het
algemeen cool, is soms nog wel wat schrikachtig, maar begint al aardig te
luisteren, en hyperventileert ook al veel minder dan tijdens de eerste dagen.
Wij zijn dan ook al erg
veel van haar gaan houden. Het is een totaal andere hond dan Jesse. Ze heeft
ook wat Afghaanse trekjes. Ze heeft de oren en de heupen van een Afghaanse
windhond, en ze ziet heel erg veel, haar ogen hebben een heel brede blik. Ze is
heel dankbaar voor alles. Komt je bedanken voor eten, gaat daar trouwens
heerlijk op haar gemak bij liggen en proeft wat ze eet terwijl ze kauwt,
terwijl Jesse alles naar binnen schrokte, en dan was het op voordat ze het
wist.
Het heeft dus intussen
echt geklikt tussen ons.
Ook met de katten gaat
het steeds beter. Eerst hield Meisje ze volcontinue in de gaten en wilde er
constant op af, maar nu zoekt ze rustig een plekje en reageert meestentijds
rustig op de aanwezigheid in de huiskamer.
De katten beginnen dat
ook door te krijgen, en langzamerhand komen ze voorzichtig wat vaker stilletjes
binnen. Ze doen het wel op hun tenen, want vertrouwen Meisje nog niet helemaal,
en ja Meisje is verhoudingsgewijs toch knap groot.
Ik ben wel heel blij dat
we Meisje nu al dik een week hebben voordat we as. Donderdag afreizen voor de
Kerst. We gaan dan met de trein, en het is fijn dat Meisje dan al vertrouwen in
ons heeft en veiligheid bij ons kan vinden. Kortom de ontdekkingsreis van een
Griekse schoone gaat gedurig verder.
Verslag volgt. Groetjes en allemaal fijne Feestdagen
toegewenst!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten