Vandaag is het de derde
week dat ik mijn telefoon mis. Hoe zoiets mogelijk is terwijl ik het van mijn
bereikbaarheid en mijn communicatie moet hebben. Mijn leidinggevende zit er ook
stevig achteraan en vandaag komt er een nieuwe accu per interne post naar me
toe. Ben benieuwd of mijn problemen dan uiteindelijk achter de rug zijn.
Verder had ik om half
tien een afspraak, maar ik was er nog geen moment en toen ging het brandalarm.
Het was een oefening maar alle mensen die hier zijn opgenomen, een regiment aan
rollatoren, rolstoelen e.d moesten naar buiten waar het behoorlijk koud was.
Volgens mij is de oefening goed verlopen. Toch is het ritme van de morgen en
mijn reguliere werk behoorlijk van slag.
Ik ben benieuwd hoe deze
dag verder gaat. Ik zie het wel. De telefoontjes van vandaag schorten we op
naar donderdag. Er zit niks anders op.
Nu wat persoonlijks. Ik
had gisteren na mijn operatie aan mijn rug weer eens een afspraak met de fysio,
en daar bleek ook wel dat de operatiewond goed geneest. Ik heb nu nog drie
dagen anti biotica en ben van goede hoop dat de wond dicht blijft en de ontsteking
definitief achter de rug is. Heerlijk.
Verder is ons huis nog
steeds erg stil. Zelfs het ritje naar de fysio toe is niet meer wat het was.
Jesse ging altijd mee en mocht dan ook bij Bert lekker op de vloer liggen tegen
de kachel aan. Ze werd daar ook altijd verwent met aandacht, zowel van Bert als
Jolanda als de meeste medepatiënten. Voor vandaag staat er bijvoorbeeld op de
kalender dat ze haar anti vlooien en tekendruppeltjes moet hebben. Kan je
nagaan hoe vers het verlies en gemis van Jesse eigenlijk nog is.
Desalniettemin gaan onze
gedachten al wel uit naar een nieuw hondje in ons leven want de structuur is
bepaald nog niet terug. Ik ben benieuwd hoe lang we nog kunnen wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten