Alles verandert en blijft hetzelfde.

Een oud werkstuk van me.

Kwam thuis na de wandeling met Meisje en zag mijn geliefde worstelen met antennes, scartkabels en later Router verbindingen om alles weer als vanouds te krijgen. We zijn van provider veranderd en weer teruggeworpen in de tijd waarin er bijna niets draadloos was. Toch kunnen we nog steeds bellen, internetten en tv kijken.  

We zijn ook dit jaar een dierbaar hondenmeisje verloren en missen haar nog steeds. Toch is er een ander maatje gekomen die de taken van Jesse met haar eigenheid op zich heeft genomen en zich in een ander deel van mijn hart aan het nestelen is.

Sprak laatst met mijn zoon die dit jaar alweer in een ander decennium leeft. De gesprekken tussen ons blijven als vanouds en toch veranderen de nuances.

Ook kijk ik naast me en zie mijn lief en mijn maatje. Weliswaar een maatje groter en grijzer. Hoe lang hij hier is weten we niet dus blijf ik genieten van het hier en nu. We zijn een beetje ouder geworden en hopelijk een beetje wijzer.

Terug in de tijd.

Er is een appartement in Parijs ontsloten nadat deze 70 jaar op slot is geweest. De eigenaar is tijdens de 2^de Wereldoorlog vertrokken en in deze film gaan we even terug in de tijd.

 http://youtu.be/E9BKq327BQI

30 December 2014

 

30 december 2014,

Mijn laatste werkdag in 2014. Een bewogen jaar. Definitief weg van de werkvloer van afdeling Detox, tegenwoordig Dubbel Diagnose, en de collegae van die plek. Een officieel afscheid is er (nog) niet geweest, en bij de laatste etentjes was ik ook niet uitgenodigd, dus ik denk dat het gewoon een stilzwijgend verscheiden van toch wel heel lang mijn afdeling was.

Dan natuurlijk sinds mei/juni nieuw werk. Er zitten wel uitdagingen in en dat is goed voor me, want die ga ik met plezier aan. Het werk zelf is betrekkelijk saai. Vaak dezelfde formulieren invullen, maar zelfs daarin word wel creativiteit gevraagd en vooral ook er goed bij blijven want de vraagstelling is vaak erg ingewikkeld. En een fout is zo gemaakt en dan toch ook wel van heel veel belang voor de individuele patiënt.

Kortom, er is wel wat van te maken, en dat geld natuurlijk ook voor andere baantjes. Ook mijn oude baan was niet meer zoals ik het graag zie, want ook daar hebben de bezuinigingen heftig toegeslagen en kon je niet meer doen waar het mij om te doen was. Ik mis het dan ook nauwelijks.

En eerlijk is eerlijk, de conclusie dat twintig uur beter te verhappen is voor mij dan 36uur, is een goede conclusie. Ik ben na vijf uur werk achtereen dusdanig uitgeput dat ik daarna met gemak twee uur slaap alvorens de rest van de dag aan te kunnen. Ook die vier dagen werk is echt het maximum, soms nog steeds teveel.

Het werken met mijn dagelijkse portie medicatie, mijn pijn en mijn weinige energie blijft een worsteling. Toch is het blijven werken altijd nog beter dan thuiszitten.

Komend jaar zijn er ook wel weer spannende zaken in het vooruitzicht. Wat gaat het UWV via de WIA aanvullen als eind september mijn tweede ziektejaar er op zit, en wanneer krijgt Els precies haar AOW, en hoeveel is dat.

Verder gaat de gezondheid niet achteruit, maar ook niet vooruit. Ik heb vervoer in en rond het huis. Er gloort een vakantie als het goed blijft gaan, in september. Alleen de invulling daarvan al is zo leuk en spannend dat alleen de voorbereiding al een genot is.

Idem onze nieuwe hond Meisje, is zo’n genot wat mijn, ons leven leuk maakt. Het is zo’n schat om een nieuw thuis aan te bieden. Ze geniet van zaken zoals warm eten, en dan echt iets proeven. Waar Jesse at als van hap, slik weg, eet Meisje hap voor hap, en kauwt, er lekker bij liggend.

Verder hebben we gisteren, dus al na veertien dagen, haar bench weggehaald en teruggebracht naar onze bovenburen. Zo goed doet ze het.

Ik ga weer aan het werk. Deze keer houd dat in dat ik de telefoon in klim en veel plaatsen ga bellen om plekken te vinden voor dagbehandeling/dagbesteding en Reactiverende/Structurerende ondersteuning. In alle gevallen met het doel een plek om op een vaste tijd op regelmatige momenten naar toe te gaan om uit huis te kunnen zijn, mensen te ontmoeten, en daardoor minder eenzaam en dus minder depressief te hoeven zijn. Ik ben benieuwd of ik medewerking krijg op de een na laatste dag van dit jaar.

Voor iedere lezer overigens een heerlijke jaarwisseling en heel veel gezondheid, kracht en liefde voor het komende jaar.

Warme groet en spreekwoordelijke knuffel.    Jeroen

Foto uit de oude doos.

Ik heb vandaag niet zoveel te vertellen dus hierbij een "" foto uit de oude doos". Deze is genomen tijdens een dagje uit met de ANBO groep in Elburg. 

INBELIEVEBLE

 

Ongelooflijk

Meisje, ons waanzinnige Griekse hondje is vanmiddag half vier twee weken bij ons. Ik ga niet wederom opschrijven hoe ongelooflijk veel ze geleerd heeft de afgelopen twee weken, al is het een feit.

Wel heeft ze afgelopen nacht na eerst drie dagen en nachten met een open deur van de bench geslapen heeft nu voor het eerst in haar grote hondenbed van 1,20 bij 80cm. Ze twijfelde eerst nog wat, en wist wat te kiezen, maar ook hierin is ze leergierig en nu ze wat te kiezen heeft koos ze toch voor de mand. Het is zo leuk.

Tevens ligt ze zo nu en dan zich met buik naar boven lekker te rekken en te strekken. Een prachtig gezicht.

Kortom meisje is binnen veertien dagen compleet ingeburgerd, alleen de sneeuw. Ze is er niet weg van. Vooral toen de sneeuw ijs geworden was vond ze het net als ik overigens walgelijk.

Zo was ik afgelopen zaterdag ook met haar op stap naast de scootmobiel. Wat een rampenplan, en wat een bagger. Ik vond het ook wel spannend, want de scoot is natuurlijk toch een volledig elektrisch apparaat. We zijn uiteindelijk wel thuisgekomen na wat glibber en schuifpartijen, maar zonder schade. Ik liet ‘m bij thuiskomst maar in de hal staan, want daar kwam er in drie uur nog zo’n halve emmer water, zout en zwart vanaf. En aangezien het in de hal betegeld is en bij onze voordeur vloerbedekking is dat wat gemakkelijker schoonmaakbaar. Ik zal blij zijn als het allemaal weer verdwenen is. Nog afgezien van alle ongelukken en botbrekerij gedurende dit soort dagen.

Ik ben nu weer aan het werk. Deze week twee dagen, net als vorige week, want ik heb komende vrijdag vrijgevraagd en tevens de vrijdag daarop, in verband met de operatie van Els die dan haar tweede schroef aangemeten krijgt voor haar BoneAnchoredHearingAid.

Ik zal blij zijn als ze uiteindelijk weer dat apparaat aan de schroef kan klikken want de band die ze nu tijdelijk gebruikt is niet de gehele dag draagbaar, omdat deze knelt, en irriteert.

Ik ga nu weer aan de slag.  Fijne dag allemaal.

Grenzen

Daar loop ik altijd tegenaan.

Grenzen stellen of gesteld worden.

Wat mijn mogelijkheden zijn of niet.

Mijn grenzen accepteren en dan er lichtjes tegen aan te schuren.

Zelfbegrenzing door te laten wat in een impuls in me opkomt.

Respect te hebben voor de grenzen van de ander

Acceptatie wat ik wel of niet kan zonder verbittering

Glimlachen om dit alles

Waar ik wel naar streef is grenzeloze verbeelding van mijn creaties

Zoals dit wordt verbeeld in deze animatie

Die ik geplukt heb uit het bosje van “You Tube”

Deze heet Origami  en is weergaloos.

Gemaakt door het team van Joan van Smithies by Esma.

 http://youtu.be/Q5I3tTxV5h8

Merry XMAS evrybody

Els en Jeroen en ook Meisje, Zbeest, Wijffie en Knul.

Iznogoedh (strip)

Soms hoor ik iemand aan die klaagde dat er geen Oosterse held te vinden is in Strippenland. Dit klopt niet. Er is één strip held of eigenlijk antiheld. Iznogoedh is de grootvizier van de Kalief. Zijn doel is kalief te worden in plaats van kalief. Door allerlei trucs, magisch of  niet magisch probeert hij het doel te bereiken. De kalief zelf is een niet al te intelligent iemand die ontsnapt telkens weer door een of ander toeval. Dit alles is getekend door Joan Tabar en de tekenaar is René Goscinny. Het is een pretentieloze serie waar ik met plezier zo af en toe induik.     

Cadeau van Google+

Warempel. Ik heb een cadeautje via de mail gekregen van Google+. Een compilatie van een aantal foto’s waarbij ik gebruik heb gemaakt van de back up service van dit bedrijf.

https://plus.google.com/photos/103616005660063519180/yearinphotos2014?authkey=CMOe1veIgK7Y8wE

MEISJE

Meisje

 

Dinsdag de 23^ste alweer. Goh wat gaat de tijd snel. Soms kan ik het nauwelijks bijhouden.

Gisteren was onze nieuwe Meisje er alweer een hele week. Wat een lieverd is het, onze schoonheid uit Athene. En wat een veranderingen maakt zo’n hond mee in zo’n week.

Een badderpartij voorafgaand aan de adoptie, vervolgens in een mand of kooi, onderin een groot vliegtuig, dan drie uur vliegen, een warme gastvrije opvang door Petemoei. De middag erop een autorit naar Schiedam.

Wat moet zo’n hond veel leren in een week:

Leren te wandelen aan de riem, het rechts blijven lopen, anders vallen de personen die Meisje uitlaten. De conclusie trekken dat uitgaan betekent moeten plassen en poepen.

Verder allerlei indrukken met nieuwe mensen, katten, ander eten, andere lucht, andere temperatuur, andere gewoontes, de scootmobiel, meegaan naar de fysiotherapie met de een, meegaan met boodschappen doen met de ander, rennen, aan spieropbouw en conditie werken, even kennismaken met onze dierenarts, het meemaken van verwarming in huis.

Kortom een enorme drukte.

Meisje reageert over het algemeen cool, is soms nog wel wat schrikachtig, maar begint al aardig te luisteren, en hyperventileert ook al veel minder dan tijdens de eerste dagen.

Wij zijn dan ook al erg veel van haar gaan houden. Het is een totaal andere hond dan Jesse. Ze heeft ook wat Afghaanse trekjes. Ze heeft de oren en de heupen van een Afghaanse windhond, en ze ziet heel erg veel, haar ogen hebben een heel brede blik. Ze is heel dankbaar voor alles. Komt je bedanken voor eten, gaat daar trouwens heerlijk op haar gemak bij liggen en proeft wat ze eet terwijl ze kauwt, terwijl Jesse alles naar binnen schrokte, en dan was het op voordat ze het wist.

Het heeft dus intussen echt geklikt tussen ons.

Ook met de katten gaat het steeds beter. Eerst hield Meisje ze volcontinue in de gaten en wilde er constant op af, maar nu zoekt ze rustig een plekje en reageert meestentijds rustig op de aanwezigheid in de huiskamer.

De katten beginnen dat ook door te krijgen, en langzamerhand komen ze voorzichtig wat vaker stilletjes binnen. Ze doen het wel op hun tenen, want vertrouwen Meisje nog niet helemaal, en ja Meisje is verhoudingsgewijs toch knap groot.

Ik ben wel heel blij dat we Meisje nu al dik een week hebben voordat we as. Donderdag afreizen voor de Kerst. We gaan dan met de trein, en het is fijn dat Meisje dan al vertrouwen in ons heeft en veiligheid bij ons kan vinden. Kortom de ontdekkingsreis van een Griekse schoone gaat gedurig verder.

Verslag volgt.  Groetjes en allemaal fijne Feestdagen toegewenst!!

Balance

http://youtu.be/7wJj58aLvdQ

Mooie Oscar winnend animatie filmpje.

En dat allemaal zonder woorden

Ik begrijp het helemaal.

De knoop is doorgehakt.

Gisteren filosofeerde we verder

Wat doen we met Facebook?

Doorgaan of stoppen we ermee?

Wat ze de mensen nu fixen

Daar lusten de honden geen brood van.

Ongevraagd de regels veranderen waar niets tegen te doen valt.

We hebben 2 alternatieven.

ELLO of SEEN.IS

We kijken welke we de mooiste vinden

Laten dan ons adres achter bij Facebook voor oude/nieuwe vrienden

Op deze sites geen reclame of zoiets.

Op 30 december zeggen we tabé en nooit meer tot ziens. 

PC Dingen

Zittend achter mijn pc zie en hoor ik

Mijn Kerstwensen die over de wereld verspreid worden.

Diverse uitvoeringen van J.S. Bach, lievelingscomponist van mijn broer.

Donker Jazz

Snoepend van de mandarijnen en noten

Animatiefilmpjes kijken

http://youtu.be/j6PbonHsqW0

Mijn lievelings uitvoering van:

Harp muziek gecomponeerd door Philip Glass.
https://www.youtube.com/watch?v=LP66T4UBHHQ  
 Zo glijdt de wereld aan me voorbij. 

We blijven leren.

Zbeest en Wijffie op het kattenplafond.

Dat is maar goed ook. Meisje is zó anders. Geen schrokop, dominantje. Is wennen voor ons allemaal. Zo is ze geen katten gewend en gaat er met een sprong achterna. Katten die helemaal in de stress schieten en vluchten op het kattenplafond. Eerst probeerde we het met een gesloten deur voor Meisje maar wel open voor de katten. De deur werd gebarricadeerd en leverde dus niet de rust op die we beogen. Dus is het nu open deur politiek. Ze moet alleen in de bench zodra ze achter de katten gaat. Dit is al veel rustiger. Bij aankomst werd er gewaarschuwd dat we niet op zindelijkheid hoefde te rekenen. Gelukkig, viel het kwartje op de volgende morgen. Dus dat is geen probleem. We reizen met het ov, ook dus met de metro. Eerst keken we alles op het metrostation, ging goed. Bij het perron terwijl de metro’s langs komen. Ook geen probleem. Kennisgemaakt met de dierenarts en de assistente. We dachten eerst dat meisje mager was. Dus niet. Ze heeft te weinig bewogen en haar spiermassa is niet wat je noemt je van het. Jeroen gaat zich hier over buigen want hij is sneller dan ik op zijn scootmobiel. Dit komt dus allemaal goed. 

Soms denk ik wel eens

Had het beloofd aan Roen

Nadat hij alle kaarten had geschreven aan de speciale mensen

Dat ik de andere zou schrijven via de mail

Had een link naar een mooie kerst lied gevonden en opgeslagen

Wilde dit bijvoegen

Maar hoe zonder dat ik er bij moet schrijven dat

De ctrl ingedrukt houden en de pijl op de link een handje wordt en dan deze aan te klikken

Dan denk ik er moet toch een eenvoudiger manier zijn?

Wachten op Roen, mijn gids in pc land

Dan ga ik ondertussen foto’s verwerken

Vond deze vlinder uit Blijdorp Zoo

En tijdens dit alles denk ik wel eens

Meisje, meisje toch.

Eens weet ik het allemaal. 

Voor de 1ste x alleen met zijn tweeën.

Roen werkt en dus zijn we nu met z’n tweeën. We zijn allebei nog onwennig en moeten nog het een en ander van elkaar leren. Zo was ze het niet gewend om naar buiten meegenomen om en te wandelen en te plassen enz. Dus staat er een emmer klaar met vochtige lap om ongelukjes verwijderen en geef ik lekkere hapjes om haar te belonen als het goed gaat. Gisteren heeft ze nog niets gedaan, binnen of buiten. Dus toen Roen haar van morgenvroeg een heel klein rondje te maken was hij blij verrast dat er een watervalletje naast hem zat te klateren. Hoera! Wat betreft de “grote boodschap” is alles in orde. Ook moet ze leren om rechts te lopen want anders word ik weer een gevallen vrouw. We zijn vanmorgen de omgeving aan het verkennen. Het metrostation binnengegaan en boven naar de komende en vertrekkende metro’s staan kijken. Ook tijdens het wandelen telkens wanneer naar ze naar links ging rustig naar rechts te “duwen of trekken” begeleidt met het woord NEEN met nadrukkelijke stem. De katten? Tja, dat is ze duidelijk nog niet gewend. Wat wil je. Twee jaar aan de zwerf in Athene en 2 jaar in het buitenverblijf bij Vicky, haar pleegmoeder. Ze zag de katten en zoef ging ze er achter aan. Haar wegtrekkend met nog meer NEEN’s merkte ik dat het een sterk meisje is. Nu staat de deur op een kier tussen een deurstopper en een blok hout dat normaliter door de katten als krabhout wordt gebruikt. De katten kunnen naar binnen komen en hebben een snelle aftocht plekje wanneer Meisje er met een rot vaart achter gaat. Een troost, ze blaft noch gromt tegen de katten en haar bovenlip laat geen tanden zien. Het zal een tijdje duren en we gaan een consult aanvragen bij onze hondengoeroe hoe we dit moeten en kunnen aanpakken. Maar het is een lief en vriendelijk hondje dat duidelijk van aandacht houdt en ze deed ook niet lelijk tegen de honden die we buiten tegen zijn gekomen. Alles komt goed. 

Wachten

Vandaag komt ze.

Alles staat klaar

Contact gehad met Petemoei

Haar auto doet het weer en ze wordt gebracht

Tussen 3 en half 4 vanmiddag

Ondertussen dood ik de tijd met:

http://youtu.be/aUN6RPMIoeo

Meewiegen

Mee wiegend met de muziek schrijft Roen de kerstkaarten. Hij doet dit zo goed. Ieder krijgt een persoonlijke groet en wensen. Hij is hiermee toch wel geoefender dan ik. Moest hij ook bv doen toen hij Voorzitter van het bestuur van de Wereldwinkel was. Dat hoorde bij het takenpakket om elke medewerker een persoonlijke groet te brengen. Ik bestelde de kaarten bij een van de vrijwilligsters die ook UNICEF medewerkster was. Na gezucht en gekreun was dit ook leuk om te doen. Dit werd dan ook samen met het kerstpakket overhandigd.

We luisteren naar de Pointer Sisters toen ze nog met z’n vieren waren. Ook hebben we de bench klaargezet na het telefoontje van  petemoei uit Delft dat ons Meisje midden in de nacht aankomt in ons koude kikkerland. Morgenmiddag gaan we samen naar Delft waar ze op het station aan ons zal worden overhandigd. We kijken nu regelmatig naar elkaar met een glimlach van hier tot Tokio. Onze dag kan niet meer stuk. 

Bruggenloop

Vorige week was het zo ver. De bruggenloop. Start voor de trainingsperiode naar de marathon toe. Kerst en oud & nieuw moeten er weliswaar nog aankomen en dat kan nog wel een kilootje schelen maar je krijgt zo wel een idee hoe je er conditioneel voorstaat en waar aan gewerkt moet worden.

Zaterdag was het prachtig weer. Ideaal voor een wedstrijd over 15 km. Maar zondag regen, koude en wind. Het kan niet altijd meezitten. De organisatie doet er alles aan met een olijke spreekstalmeester, dweilorkesten en een bekende Nederlander (Nelli Cooman) voor het startschot, maar met zulk takkeweer wordt het nooit echt gezellig.  Wat wel gezellig was, dat mijn zusje meedeed. Ze is 58 jaar maar de jongste blijft altijd je zusje. Haar man bracht ons naar de start, dat was handig want dan hoefden we niet te parkeren. Hij zou ons ook ophalen. Dat leek handiger dan het bleek te zijn.  Maar daar over later meer.  Het was enorm druk. Er deden 12.000 mensen mee. Je begrijpt dat wij niet achteraan aansloten. Wij stapten bij de start over het hek. Bram Bakker stond er ook. Een paar minuten wachten op het startschot was voldoende om tot op het bot te verkleumen in de regen en de wind. De tocht ging prima, als vanouds, hoewel ik zeven minuten later finishte dan vorig jaar. Ik ben een paar kilo aangekomen maar daar staat tegenover dat ik nu geen enkele blessure heb, terwijl ik vorig jaar pijnlijke achillespezen en hamstrings had.

Na de finish wilde ik op mijn zusje wachten en regende ik opnieuw helemaal nat, nu ja, dat was ik al maar nu werd ik er ook koud van. Onder het wachten werd ik geïnterviewd door twee medewerkers die een sfeerimpressie wilden maken. (Als je bij de site van de bruggenloop op sfeerimpressie klikt, hoor je mij even voorbij komen, kakelend dat ik zo graag tussen dames loop.  Ja de seksistische humor gaat nooit verloren.) Intussen had ik mijn zus over het hoofd gezien, want die finishte 3 minuten later maar ik heb daar 20 minuten staan kleumen voor ik het opgaf. Het is wel even inzichtgevend over hoe veel 12000 mensen zijn. Het bleef maar stromen en stromen. De achtersten konden niet goed finishen omdat ze vastliepen in de massa. Ja het was een wijze beslissing van ons geweest om vooraan te starten. Mijn zusje was best tevreden met haar tijd van 1.16 en dan ben ik het ook.

Toen begon het wachten om mijn zwager. Door drukte en wat misverstanden stonden we nog een halfuur is de zeikregen te wachten. Dat lopen zelf viel wel mee maar ik was uitgeput door de honger en de kou. Eindelijk thuisgekomen maakte en warm bad, een warme maaltijd en een hartverwarmend glas daar snel een einde aan.

Laaglander 

Oude muziek

Muziek behoudt je verleden

De teksten grijpen je bij je strot of niet

Het verwoordt:  blijdschap, verdriet, woede en nog van alles ertussen.

Dit nummer maakt vrolijk en blij

Terwijl ik door de kamer loop voel ik dan een huppeltje in me opkomen.

Dit is the making off

http://youtu.be/d8rd53WuojE

Maandag de 15de.

Vandaag werden we gebeld. Het was de petemoei uit Delft met een  grootse verassing. We verwachtten ons nieuwe meisje op de 22^ste of 23^ste dezer maand. Maar, zo werden we verteld, ging er een kennis onverwachts naar Athene op en neer en die kon zowaar (Dafni) Meisje met zich mee nemen.  Ze gaan zondag de 14^de op het vliegtuig waar ze om 3 uur in de nacht op Schiphol gaan landen. Daar staat haar petemoei op hun te wachten. Meisje wordt dan naar Delft gebracht en de volgende dag sta ik popelend aan de deur om haar te verwelkomen. Ondertussen hebben we haar voer al besteld, mogen een bench lenen van de bovenburen, die staat dan ingericht in de kamer. Een veilig plekje voor haar en we zien wel hoe lang ze die nodig heeft. We zijn zo dankbaar dat J. dit allemaal doet en we plannen een heerlijke maaltijd voor haar als dank voor het vele geregel. Daarna begint het gewone leven weer waarin we regelmatig door de hond worden uitgelaten. Zo hoort het.

Veranderingen

Veranderingen

 

VERANDERINGEN

Zoals het er nu uitziet heb ik ophttp://myntransportblog.com

Alle bussen waarover ik zou kunnen schrijven gehad.

Ik ben gisteren dan ook begonnen aan een nieuwe categorie transportmiddelen, en wel de auto’s. Toch zal ik niet alleen auto’s of merken als onderwerp nemen, er kunnen ook ambulances, trucks, lijkwagens, motoren, hulpvoertuigen etc. voorbij komen.

Werp rustig eens een blik. Gisteren heb ik een prachtig blog over Porsche geschreven en vandaag over het Canadese merk Acadian, wat velen van u vast nog wel kennen.

Gegroet Uw Transportmiddelenspecialist Jeroen

Draadjesvlees.

Een van onze lievelingsrecepten. Het staat nu op het vuur. Hoorde van een vriendin dat zij dit lekker vindt maar er geen recept voor heeft. Vandaar.

We hebben hiervoor doorregen runderlappen nodig (dooraderd met vet. Dit moet want anders droogt het helemaal uit.

500 gr. Rundvlees

4 á 5 grote uien en 3 teentjes knoflook

Goulash kruiden van Dirk v.d. Heyden

Wijn of bier of water en een scheutje goede azijn.

Roomboter.

Roomboter smelten en het vlees er in doen. Wanneer deze bruin is uit de pan halen en de grof gesneden ui en knoflook toevoegen. De vloeistof met kruiden mixen met de garde. Wanneer de uien geslonken zijn vlees weer terug leggen en de vloeistof toevoegen. Op een heel klein pitje zetten of anders een onderlegger gebruiken en het gerecht uren laten staan. Liefst tegen de kook aan houden. Regelmatig kijken of er genoeg vloeistof in zit, anders vloeistof bij vullen. Alles uitzetten afkoelen en in de koeling bewaren. De volgende dag alles langzaam opwarmen want het smaakt de volgende dag het beste. Succes en eet smakelijk.

Ons Meisje

Wat was ze mooi en wijs. We missen haar nog steeds. Ons meisje. 

Ik geef de wereld

 De mooiste bloem met een kus geplukt van internet.

Sobertjes

 

Els en ik hebben gezamenlijk besloten deze keer ons huis voor de Kerst niet al te veel te gaan versieren. We houden het sober. We doen er dus wel wat aan, bijvoorbeeld een moderne kerstboom gekocht in de Wereldwinkel van schijven schelp, en die is heel leuk en staat al wel. Maar we hebben en geen zin om dit keer veel te doen en mede doordat we met de Kerst onze nieuwe hond verwachten en met de Kerst weggaan, en ik net geopereerd ben aan mijn rug waardoor rek en strek(oefeningen) uit den boze zijn.

Zo zetten we deze keer dus ook onze prachtige Kevelaerse Kerststal niet op. Dan is het volgend jaar weer leuk. En dat voelt eigenlijk gewoon goed. Mede met het afscheid van Jesse nog vers in het hoofd is dat eigenlijk wel eens goed.

Tot zover

Het laatste deel

Joëlle Supersaxo.

Vandaag hebben we de trilogie uitgekeken.

Het laatste deel van de uitgebreide versie van

In de ban van de Ring.

Ook al hebben we deze vaker gezien

Zitten we steeds weer met een brok in de keel.

Het is op vandaag.

Maar over een paar jaar begint de pret opnieuw, wanneer we de DVD hoezen openen.

Ook hebben we bericht gekregen van de petemoei van Jesse

Dat mocht het hondje uit Vlaardingen niet door gaan.

We hebben een ultimatum gesteld van nog 1 week wachten

Dan, als het aan mij ligt, komt haar zusje uit Athene de lege hondenmand vullen.

Als het goed gaat dan komt ze met de vlucht van 22 december naar ons toe. 

GGGrr

GGGrr

Na een heerlijke nacht met veel praatwerk, en daarna een goede nachtrust uitgeslapen tot kwart voor acht.

Vervolgens eruit, pillen uitgezet, genomen, gedoucht, de katten voorzien van een ontbijt, daarna onszelf met een lekker bakkie pleur.

Vervolgens naar de Wereldwinkel, er halverwege achterkomende dat Els het bonnetje om haar broek bij de kleermaker te kunnen afhalen vergeten was. Dan is het toch een portie handig zo’n scoot, want ik heb het bonnetje alsnog gehaald en was nog voor de hoek van de straat terug bij Els. Aldaar de winkel geopend terwijl Els aan het gebruikelijke telwerk begon en de kassa vulde.

Ik ben toen wat vers brood gaan halen en wat lekker beleg voor daarop. Daarna terug naar de WW en samen met Els en haar collega K een lekker bakje koffie gedronken.

Naar huis, kattenbak geschept en vervolgens wilde ik een foto van Jesse inlijsten. Lijstje had Els gekocht bij de WW voor € 1,50. Poog vervolgens het glas achter de elastiekjes weg te halen, maar die zaten zo strak, en leken wel geplakt, dat het glas barste. Had ik net de foto op maat gesneden. Heb ik ‘m er uiteindelijk toch maar ingedaan tot ik een nieuw glas kan kopen, maar ik had er behoorlijk de Pé in. Ggrrr.

Nu dan maar even rustig aan de rest van de dag beginnen en dit voorval snel vergeten.

VI

Lang geleden kreeg ik dit gedicht van Lijn, vrucht van mijner schoot zoals ik hem soms noem. 40 Jaar is hij nu en we wonen ver van elkaar. Soms te ver. Dus zit het er niet in om eventjes binnen te wippen voor een bakkie of zoiets. Wanneer we elkaar bellen is het telkens weer thuiskomen. Hij heeft het druk, erg druk, te druk. Dit gedicht kreeg ik ingelijst en al en sindsdien gaat die met me mee en hangt op een plek waar ik het regelmatig kan lezen als ik hem mis. Zo blijft die bij me en voel ik zijn neus tegen de mijne.

VI

Er is geen plaats om te blijven,

Wij ontvangen kaarten met groeten,

Buiten woont een paard in de kou.

Toen we van niemand waren, toen

We nog in het wild leefden, een vacht

Hadden we toen, met druppels en snot.

Ik loop in het grijze bevroren gras, kom

Zo dicht bij je lieve kop, je ogen,

Je donzige neus, dat mijn bril beslaat.

Ons huis is omgeven met asgrauwe etsen met paarden en wandelaars. Een plek is

Uitzicht op vroeger, op later, op verte.

Helaas weet ik niet wie de dichter is.

Wanneer ben je ergens thuis?

Als fervente marktliefhebber die ik ben woon ik hier in Luilekkerland. Er zijn in de omgeving 3 markten waar ik kan rondlopen. Eentje in Schiedam en 2 in Rotterdam, nl op de Blaak en de ander op het Visserijplein of zoiets. In Schiedam is de markt de duurste maar daar heb je een goede kippenboer en aardappelboer uit Zeeland. Op de Blaak staat er een kaasboer waar Jeroen graag zijn Emmentaler kaas haalt en de Franse kazen zijn er goed betaalbaar. Op 't visserij plein is de visboer een pre en alle groentes en fruit zijn zelf uitzoekbaar en pakbaar. Ook is er een kraam met spullen net onder of over de datum heen. Dit zijn groen/vlees of soeppoeders, afbakbroodjes en croutons. Altijd weer iets anders en dit spul kan eigenlijk jaren bewaard worden. Zo kan ik nu vissoep, pindasoep, mosterdsoep en aardappelsoep maken. Kokend water met poeder en wat vulling erbij. Koopjes en heerlijk. Zo ik de marktlui begin te leren kennen werkt dit ook andersom. Toen Jeroen niet meer mee kon werd er overal gevraagd waar de baas is. Bij het afwegen van de goederen wordt er vaak wat royaler afgemeten want ik kom nog regelmatig terug. Dit wordt op prijs gesteld. Wanneer dit gebeurt op de markt in de grote stad dan ben je hier thuis. 

Wat is mijn onderwerp vandaag?

Eigenlijk heb ik niks of teveel om over te schrijven

Waar begin of eindig ik dan?

Dat Jeroen en ik vandaag, sinds het scheiden van Jesse, zijn gaan wandelen.

Dat we aan het wachten zijn op antwoord van petemoei uit Delft.

Dat geduld hebben niet onze sterke kant is.

Dat een goede pedicure goud waard is.

Dat we kunnen gaan plannen voor een vakantie.

Dat samen zitten, elk achter onze pc, gezellig is,

de mijne maakt meer lawaai dan die van hem.

Soms tot ergernis van mijn lief.

Zo kan ik dit, als beëdigde zwammoloog, hier uren mee door kan gaan.

Ik hou het hierbij en wens ieder een fijne dag toe.

Plannen

 

Afgelopen zondag hadden we een goede vriend te gast en het was gezellig. We aten mosselen, en dat was een grote smulpartij. Els liet tijdens de maaltijd een opmerking vallen, of onze gast soms zin had om een keer met ons op vakantie te gaan. Vervolgens raakten we aan de praat en aangezien hij net een mooie auto heeft gekocht zou hij hier het liefst ook gebruik van maken. Dat bied perspectieven. We zouden over de binnenwegen naar Zuid Frankrijk kunnen rijden en dan onderweg ergens een hotelletje kunnen pikken. Dat is heel anders dan hij gewent is want hij rijd over het algemeen in een keer en zo snel mogelijk door naar de plaats van bestemming. Terwijl Els en ik zoiets hebben dat we vanaf aanvang van het rijden al op vakantie zijn. We zullen hem daar eens van mee laten genieten. Volop picknick plaatsen aandoen en dan ’s avonds in een hotelletje weer lekker ontspannen.

Dan kunnen we zowel mijn zus als haardochter even opzoeken onderweg en misschien op de terugweg nog een stukje Alpen meepikken. We denken aan september. Dan hebben we nog genoeg tijd om zaken voor te bereiden en voldoende vrij aan te vragen.

Aangezien we al in geen jaren meer in Zuid Frankrijk geweest zijn zie ik er wel naar uit. Dan kunnen vriend G en ik elkaar afwisselen bij het rijden en daar kijk ik ook naar uit. Bijkomend voordeel is dat onze nieuwe hond waarschijnlijk ook gewoon mee kan. We moeten dan wel van te voren goed kijken naar de hotelletjes onderweg waar we gebruik van kunnen maken, want niet allemaal zullen ze een hond accepteren op de slaapkamer. Maar dat hoeft geen belemmering te zijn.

Ik vind het wel een uitdaging, en alles inclusief rust op de dag kunnen we gewoon inbouwen, zodat ik stabiel kan blijven. We moeten natuurlijk wel een inmense hoeveelheid medicatie meenemen, maar als ik medicatiepaspoorten meeneem zal zelfs eventuele aanhouding door douane/ politie geen probleem opleveren.

Het vooruitzicht om er weer eens twee weekjes uit te zijn is heerlijk, en doet denken aan de tijd dat ik nog niet ziek was.

Heerlijk om weer eens wat te plannen. Nu is de kunst me niet teveel op te winden van te voren, want dat werkt meestal ook niet goed.

Lekker om het even van me af te schrijven.

 

Groetjes                                     Jeroen.

Gesprek

Je was toch door Jan uitgenodigd voor dat avondje stappen? Was het leuk?

We zijn uit gaan eten en naar het theater gegaan’

Leuk toch.

Moesten we zelf koken en in het theater zelf zingen

Uh?

Ja! Dat heette gourmetten en meezingen. De jeugd van tegenwoordig wordt steeds luier. Ik ga nooit meer met hem mee!

Kop, midden en staart

Er zijn van die dagen dat ik lichtelijk jaloers ben op mijn lief. Wanneer hij aan een taak begint gaat het er toch wel methodisch aan toe. Hij werkt consequent van begin tot eind. Voor mij is dat tot nu toe een onbereikbaar ideaal. Ik begin en kijk ook rond. Zie daar wat anders en begin daar ook aan en daar, dat moet ook gebeuren. Dus doe ik dan 3 klussen tegelijkertijd. Ze komen dan wel af maar toch niet zo goed als ik had kunnen doen. Ik fladder dan heen en weer. Vooral wanneer de familie komt met de Kerst. Alles staat dank zij mijn lief’s hulp klaar, maar wanneer het echt begint ga ik alles door elkaar doen. Lichtelijk chaotisch dus. Maar dat hoort bij mij en tot nu toe komen ze graag want dan kunnen ze ook zichzelf zijn in ons huis. Dus ben ik ook een beetje trots op mezelf. 

Hilversum 7

   

Een dag vrij vandaag. Na een heel drukke vijfde werkdag gisteren hadden we een heerlijk einde van de dag met een nieuwe soort thee. Die nieuwe gewoonte om de dag met thee af te sluiten bevalt beter dan gedacht. Onze oude gewoontes waren aan vervanging toe en deze is veel gezonder en we komen ook nog aanpraten toe, maar stoppen daar eerder mee en zijn dus als om 07.00u de wekker gaat een stuk beter uitgerust dan voorheen. Daarna Jesse en de katten uitgebreid begroeten, pillen uitzetten, computer opstarten, post nakijken, tanden poetsen, scheren, douchen en ontbijten. Vervolgens vanmorgen samen met Jesse Rose weggebracht naar de fysiotherapie en tegelijk boodschappen gedaan. Vandaag bij een supermarkt die vandaag voor het laatst zijn deuren opende waardoor onverwacht voordelig ingekocht. Thuisgekomen wat post doorgenomen en om 13.00u gaan slapen tot 14.45u. Door nieuwe medicatie heb ik vooral 's middags ontzettend last van koude voeten. In de bijsluiter van die Propranolol staat dat ook helder vermeld. Ook dat het na verloop van tijd(niet hoeveel tijd) over gaat. Na een kleine drie weken zit ik daar nu nog steeds op te wachten. Vandaag is het extra erg. Ik ben nu al zeker drie uur bezig weer warme voeten te krijgen en dat is buitengewoon onprettig durf ik te zeggen. Bij het tweede wakker worden heb ik koffie verkeerd gezet en Rose maakte een lekkere krentenbol met kaas. Vervolgens vroeg ze me om even naar het net door haar geschreven Jaarverslag voor de Wereldwinkel over 2010 na te kijken. Het is haar eerste keer, dus is het erg nieuw en spannend voor haar om te doen. Ik durf te zeggen dat wat ik tot nu toe gelezen heb er goed uit ziet. Anders dan ik zou doen, maar dat wil zeker niet zeggen slechter. Ik wilde dit helemaal niet doen op mijn enige vrije dag, maar als het uitkomt maakt Rose ook wel eens gebruik van mijn slechte begrenzing vaardigheden. Nu is het dan toch zover dat ik ga beginnen aan mijn laatste stuk over Hilversum. De eerst foto is van mijn deelname aan de avondvierdaagse. In een walgelijk wit broekje loop ik mee. De prachtige ford Taunus en Volkswagen zijn meer de moeite waard. Ik begin letterlijk in mijn jeugd. Een foto van mijzelf en mijn moeder bij de originele PIPO wagen die zoals je zult zien ingepakt gewoon buiten stond en dat kon ook nog in die tijd. Ik denk dat het 1966/67/68??. Die serie werd opgenomen in de bossen rond Lage Vuursche, bij Baarn waar we ook zo vaak pannekoeken(oude schrijfstijl) gingen eten, waar mijn ouders en ons gezin vrijwel ieder weekend gingen wandelen. 
Een prachtig gebied. Ook onze Koningin had vlak daarbij een kasteeltje waar ze vaak verbleef, en binnenkort als ze de troon door geeft na een stevige verbouwing weer wil gaan wonen. Vaak hebben we daar ook een beetje aan Marechaussee pesten gedaan. Zij die daar de bewaking van Kasteel Drakestein http://www.kasteleninutrecht.eu/Drakestein.htm verzorgden mochten niet bewegen of reageren en dat was heel leuk. De weg naar Lage Vuursche liep door de prachtigste bossen en langs een mooi golf terrein, waar ik ooit Danny Kaye(geboren 18-01-1913) die hier was o.a. voor Unicef en ………….. ooit nog eens in levende lijve gezien heb. We woonden ook vlak bij paleis Soestdijk, en waren eerst met mijn ouders en later met de scouting met Koninginnedag vaak daar te vinden. Zo heb ik ook nog cadeautjes, worsten, gebak, bloemen e.d. voor Koningin Juliana aangenomen met een hele groep verkennertjes in uniform. In dezelfde tijd voor diezelfde scouting deed ik ooit ook nog eens een heitje voor een karweitje bij Mieke Telkamp die vlak bij mij om de hoek woonde (die van Waar heen Waar naar toe-menig crematie en begrafenis)Terug denkende kan ik het me nauwelijks nog voorstellen. Wat een andere tijden. In die tijd kwam ook Veronica aan land na de tijd dat ze als Piraten zender op de Norderney rondvoeren en illegaal waren. Ik denk dat ik duizenden stickers heb bezorgd in Hilversum. Op een oude bandrecorder, die later nog menigmaal is mee verhuisd, maar hier in Schiedam uiteindelijk toch niet reanimeerbaar meer bleek en bij het ONS belandde, namen mijn vriendjes en ik ook regelmatig zelf ingesproken programma's op. Een leuke tijd waarbij ik heel veel de studio's bezocht. Met Piet Reumer als hoofdpiet ben ik ook regelmatig mini piet geweest op TV en mocht met Sinterklaas ook vaak op huisbezoek bij de studio medewerkers. Een Sinterklaas die bij ieder huisbezoek de nodige borreltjes voorgeschoteld kreeg en het niet lang vol hield. Toch wel toffe herinneringen komen er ook nu weer boven drijven. De zwart wit foto van die oude garage is trouwens de garage waar mijn vader later zijn allereerste nieuwe auto zou kopen. Een prachtige witte Mazda 1800.

Een van de eerste echte mooie Japanse auto´s waar ik ook zelf nog in gereden heb. Vervolgens na de AVRO nu ook de KRO studio. Het logo van de Norderney, het oude Veronica schip.
 




 Het openlucht zwembad Craailo(De plek waar nu Utopia word opgenomen) op weg naar Bussum waar ik veel ben wezen zwemmen en waar ik later bij de dierenambulance ging werken daar vlakbij. Bij het Asiel. Dan het toenmalige RK Lyceum, later Alberdinck Thijm college wat nu de Internatinal School Hilversum heet, waar mijn French Sister op de MMS, mijn broer op de HBS en later ik op de MAVO zat, op diverse locaties. Een foto van de Savornin Lohmann school waarop ik zat nadat mijn ouwelui me van die vorige school afhaalden heb ik nergens kunnen vinden. Dat was nabij Kerkelanden. Een rot eind fietsen. Je zat bijna in Loosdrecht en moest bergop Dan gaan we verder bij halte sportpark, een paar honderd meter van ons huis vandaan. Het is wat jaren voor mijn tijd daar, maar zowel de oude trein als de auto´s geven zo´n mooi beeld van hoe ik nog wel gezien heb dat ik het niet kan laten. Ook station Hilversum is er nu niet meer, maar heb ik nog wel gezien.De volgorde gaat nu weer moeilijk doen, zoals gewoonlijk wanneer een stuk de neiging heeft te lang te worden. Ik eindig met een oude ansichtkaart van de Vitus en Hotel Gooiland. Ik ga nu weer verder met het heden. ´t was een leuke aangename duik in mijn verleden. Punt.

About these ads