Ik ben nog steeds een hippie kind.

Hoe oud ik ook wordt ik ben en blijf een hippie. Dat zie ik en ook anderen zien het aan mijn kleren. Een collega zei laatst dat ze dacht aan een zin uit haar koor “En zij hulde zich in kleden” terwijl zij mijn poncho recht trok en fatsoeneerde. Niks mis mee terwijl ik vaak hoor dat dit niet voor hen is maar dat dit echt Els is. Soms twijfel ik of dit een compliment is of iets anders. Ook hoorde ik vroeger veel Oosterse muziek. Vooral van Ravi Shankar hen heb ik vele cd’s. Later, veel later leerde ik minimal muziek kennen o.a. Philip Glass. Zij hebben een prachtig muziekstuk gemaakt samen met het Londens symfonie orkest.http://youtu.be/7BAG0T8p55I   Fusion eten schijnt een ramp in de keuken te zijn maar Fusion muziek dat hapt best lekker weg. 

Hoera! Hij is er!

Ik heb een half jaarlijks abonnement van Trouw genomen en als dank stuurde ze mee een tablet. Leuk. Hij heet Arnova/7h63 en is heel lief klein en is mijn persoonlijke assistent.  Hij houdt mijn agenda bij, mijn foto’s bewaart die, ik kan zodra er Wifi is mijn blog schrijven. Ik weet nog niet eens alles wat die kan doen. Oh ja, hij kan ook foto’s nemen. Hij staat nu aan het opladen. Ondertussen lees ik de User Guide. Dan ga ik hem helemaal inrichten zoals ik dat wil.  

Nico

Ik was en blijf een grote fan van de groep Velvet Underground. Met Lou Reed en ook Nico. Zij had echt een stem die je uit duizenden herkent. Het is een tragisch verhaal. Zij ging van fotomodel naar zangeres en eindigde als een drug verslaafde. Ik zocht een bepaalde nummer wat ik dacht dat het “I’ve lost a friend” heette. Dit was niet juist en alweer kan ik de naam niet onthouden. Ik spitte You Tube op en eindelijk heb ik een stukje van dit lied gevonden. Het is een van de weemoedigste liederen die ik ken.   http://youtu.be/-HegRGTETB8  

Lijnenspel (vervolg)

Men neme een landkaart van je omgeving sluit je ogen  en prik met je vinger op een plek in de stad. In dit geval was het Wilhelminapark mijn doel. Mijn motto was dat ik mijn stad als toerist wilde bekijken. Met mijn camera ter hand ging ik er met de benenwagen heen. Het was toen winter. De bomen waren kaal en dus bekeek ik de bast van de bomen en zocht  naar zijn lijnenspel en nam de foto’s. Thuis verwerkte deze met de filterknopjes en voilà, kijk naar de foto in dit blogje. Niet slecht al zeg ik het zelf.  

Een raar beestje.

Soms pak ik mijn kleine tekenboekje en kijk dan wat er uit mijn pen vloeit. Deze keer is het een raar beestje. Het is de schildpad op wieltjes! 

Kleine Klusjs

Mijn lief en ik zijn vanmorgen bezig geweest met de kleine klusjes in ons appartementencomplex. Eigenlijk is het van de zotte dat het op ons bordje komt omdat ik voorzitter ben van de VvE. Dit zeg alleen dat ik contact hou met de buitenwereld namens de VvE. Niet dat we onbezoldigde klusjesmensen zijn. Laatst kregen wij op ons donder omdat alles steeds “onverzorgder” werd. We hadden geen zin in dat gedonder dus heeft Roen een nieuw dranger gezet in de deur(die was kapot) en contact opgenomen met de liftmonteur en gevraagd of hij de knop die de lift sneller doet sluiten want het is vreselijk dat ze even moeten wachten. Het werd zo erg dat er een van de deuren in de hal weer op slot kan en niet zomaar door iedereen gebruikt kan worden. Dit is gebeurt tijdens de afgelopen winter dat er vreemden in de brandtrap als chil ruimte werd gebruikt. Dat was ook niet goed volgens de klaagster want sommigen hadden daar last van, terwijl toen de deur niet kon worden gesloten hadden de anderen daar ook last van. Het is nooit goed of het deugt niet. Zucht. 

Waar is de zon gebleven?

Zo zat ik te klagen over de hitte en nu heb ik weer mijn sokken aan. Als ik nu naar Hoek van Holland zou gaan was er een grote kans dat het daar zó zou uitzien. 

De zomer is gekomen

De zomer is gekomen.
En je ziet de aller mooiste bloempjes opkomen.
De zon is aan het schijnen.
En ik open de gordijnen.
De licht valt naar binnen.
En mijn dag is al aan het beginnen.
De vogels fluiten.
En loop ik naar buiten.
De zon schijnt fel.
Ik ga liggen in de tuin.
En sluit me ogen.
Dat ik dat ooit zou mogen.
De gras ligt lekker.
Tot ik wakker wordt van die vreselijke wekker.

Ik kijk naar buiten en helaas dit moet nog steeds kunnen gebeuren. Ik hoop het zo 

KISS

Er  van die dagen waarop we allemaal hier naar kunnen verlangen. Sommigen zingen hierover. http://youtu.be/pRQtldkHT3E

Agpo Ferrolie deel 2.

We gaan verder met ons avontuur in installateurs land . Ik ben al weer een tijdje bezig geweest met deze materie. Een ding is al zeker. We zijn voor het lapje gehouden. Er is een onafhankelijke adviseur ingeschakeld en die heeft alles gefilmd en bekeken en is gaan rekenen en kwam tot de conclusie dat i.p.v. we dat allemaal tegelijkertijd moesten vervangen we dit allemaal solo kunnen laten uitvoeren. We hoefden alleen zijn berekeningen  maar mee te sturen. Later bleek dat ook hij een foutje had gemaakt. Alleen het rookkanaal en de ventilatie pijpen wordt door de VvE gedaan. De rest is voor iedereen dus als ze geen verwarming willen vervangen, dat is dan hun probleem.  Dus ging ik aan de slag en heb toen bedrijven gebeld en ze kwamen opdraven. Er moest een filmpje worden gemaakt en elk bedrijf wilde dat zelf doen en de uitkomst was toch elke keer anders. De een zei dat de rookpijp was vast gezet met parkers en dat ging dus niet samen met aluminium. We werden prompt gebeld dat er koolmonoxide melders aangeschaft en geplaatst moesten worden want dit was toch een ernstige zaak en zonder deze melders zouden we door de gemeente verordonneerd worden om de gasleiding af te sluiten. Braaf deden we wat er gezegd werd. Later bleek dat er zwaar overtrokken was. Dit bedrijf trok zich terug. Maar geen nood. Ik had contact gehad met meerdere bedrijven. Alleen kwam er geen enkele offerte binnen. Hoezo crisis? Ik belde de VvE beheerder en vroeg of hij het wilde overnemen want het lijkt alsof ze ons niet serieus nemen. De beheerder beaamde dit en nam dit ter hand. Gevolg? A.s. vrijdag wordt de eerste offerte besproken. Dit wordt zonder twijfel vervolgd.

Waarom ben ik zoo ijdel!

Elk jaar zing ik het bekende wijsje. De zon gaat wat harder en heter schijnen. We gaan van stilstaan tot hollen. Een hittegolf. Ik had het kunnen weten en vooruit denken. Neen dus. Ik schuif het steeds naar voren, verhuis de mand van op bed, naast bed en visa versa . Tot de dag is gekomen en ik bijna vloeibaar word, de mussen van het dak vallen, Jesse nog niet eens  haar neusje beweegt  en voor standbeeld speelt en Roen in bijna  panische gedachten vast zit. Ik moet eraan geloven. Roen belt me ondertussen voorzichtig op om te vragen hoe het met me gaat. Goed zeg ik. Ik sta onder de ventilator die zijn rustige slag lang kan volhouden, tenminste zolang er stroom is Maar waarom ben ik zo ijdel. Mijn lief en ik gaan soms naar mijn lievelingskraam op de markt. Daar voel ik me als een kind met een hand vol snoep. Roen verwent me maar wat ik krijg is niet zo eenvoudig. Kleding vol met zakjes en frutseltjes ,  hele mooie kleding. Ik pak mijn plank en ijzer. Bevochtig alles en ga met een diepe zucht aan het strijken. Nu weet ik weer waarom ik alles uitstel. Manjana is een mooi Spaans woord en daar heb ik al jaren op geoefend. 

Hartige Taart

Recept

Afgelopen weekend hebben we een nieuw recept geprobeerd. Een hartige taart en ook nog vegetarisch en lekker dat die is!

Champignontaart Bereidingstijd:

30-60 minuten

Keuken:

Internationale keuken

Smaak:

Hartig

Techniek:

Bakken in oven

Soort gerecht:

Ovenschotel

Uit eigen keuken:

Nee (i)

Ingrediënten voor 4 personen

Deegmix voor een hartige taart of pizza
400 gram champignons kastanje
1 stuks uien
40 gram boter
100 gram geroosterde hazelnoten
1 bosje peterselie
3 stuks eieren
150 gram roomkaas vers met knoflook en kruiden (bijvoorbeeld Boursin)
75 gram oude kaas

Voorbereiding

Maak het deeg volgens de aanwijzingen op de verpakking. Bekleed de vorm met het uitgerolde deeg. Zet de vorm in de koelkast. Snijd de champignons in plakjes. Snipper de ui. Verhit de boter in een koekenpan en bak de champignons en de ui omscheppend tot ze beginnen te kleuren. Bestrooi met wat zout en peper. Laat iets afkoelen. Hak de noten grof. Hak de peterselie fijn. Klop de eieren los met de kruidenkaas. Schep er het champignonmengsel, de noten en de peterselie door.

Bereidingswijze

Verwarm de oven voor op 200°C. Vul de vorm met het mengsel van eieren, roomkaas, champignons en noten. Bestrooi de taart met de geraspte kaas en laat in circa 30 minuten gaar en goudbruin bakken. Eet de taart warm of lauwwarm

Serveertips

Geef er desgewenst een gemengde salade bij.

Lamme Laaglander.

Ik zit in een rolstoel met zo’n klein tafeltje eraan gemonteerd. Ik heb een bruine terlenka broek aan, die een beetje scheef is opgehaald. Aan mijn voeten pepermuntwitte tennissokken met de afbeelding van twee gekruiste tennisrackets, grijze schoenenreusschoenen en een blauwgrijs nylon tram/buschauffeursoverhemd. Ik loop en praat moeizaam. Ik heb een CVA, een herseninfarct gehad en ik woon nu in een verpleeghuis. Mijn vrouw komt dikwijls op visite, bijna elke dag. Vaak neemt ze iets lekkers voor me mee want het verpleeghuiseten is ook niet alles. Een enkele keer slaat ze over en komt ze niet. Dan gaat ze een dagje uit met een vriendin of een busreis. Ik heb dan verdriet want ik wil dat ze bij mij is. Het is mìjn vrouw! Ik huil van frustratie en jaloezie maar mijn vrouw is onverbiddelijk:

 ‘Ik heb nog een eigen leven, hoor’, zegt ze.

Maar vandaag is ze er. Er is en opvoering van een zangkoor in de aula van het verpleeghuis. Ik wil er heen. Ik houd weliswaar helemaal niet van die muziek, maar het is weer eens iets anders. Beetje reuring in de tent en in mijn leven. Ik instrueer mijn vrouw dat ze me vooraan zet. Achter me wordt de zaal volgebouwd met de rolstoelen en bedden van de andere bewoners. De zaal is afgeladen. Juist als het concert gaat beginnen moet ik poepen. Paniek. Er moet een gang tussen de bedden en rolstoelen worden gemaakt om mij door te laten. Veel gezucht en gemompel. Iedereen moppert. Mijn vrouw ook.

 ‘Had je dat niet eerder kunnen bedenken?’ Ik barst in huilen uit. Ik kan niet veel meer hebben tegenwoordig.

Geloof het of niet maar dit heeft mij vrouw gedroomd. Waarom ze me van die malle kleren heeft toegedroomd kon ze niet zeggen maar het is typisch verpleeghuis, dat wel. Dat stampvoetirige, dwingende kan wel kloppen. Dat is regressie van het gevoelsleven, een hospitalisatiesymptoom, daar doe je niet veel tegen.

 Het zou zomaar ècht kunnen gebeuren, ooit. Een boze toekomstdroom; een die voor veel mensen trouwens harde realiteit is.    

Laaglander

Ik worstel en…

Vorig jaar 

Na de WW dienst, en veelvuldig naar buiten kijkend of het droog is, nam ik mijn foto toestel ter hand en toog met de metro naar R’dam. Om precies te zijn het Eendrachtsplein. Onderweg probeerde ik een kapje over het vizier aan te brengen en uiteraard dat ging niet goed. Dus zuchtte ik en liep verder. Ik bereikte het plein precies op het juiste moment en de een na de andere foto werd gecreëerd tot het moment dat de accu leeg was. Geen nood want ik had de reserve accu. Helaas pindakaas, de lege ging er niet uit en ik ging maar naar huis anders zag ik mezelf het toestel tegen de balustrades bonken om die vermaledijde accu te verwijderen.  Mijn liefje was zo vriendelijk me te tonen hoe dit alles gedaan moest worden en hup, accu vervangen en hup het vizier was bedekt. Waarom, denk ik soms terwijl hij grinnikende wegliep. 

Drie Dagen Vrij.

Alvast een voorproefje

We hebben ons er al dagen op verheugd. Lekker niks doen wat maar enigszins op verplichtingen lijkt. Deze 3 dagen zijn voor ons. Wel staat er het een en ander op de agenda zoals een winkeldienst in de WW, maar ’s middag gaan we als alles goed gaat naar Rotterdam. Het tropisch carnaval gaat daar als een lange sliert door de stad. Dan sta ik op de hoek van het Eendrachtsplein met mijn camera klik klaar in mijn handen. Ik ben benieuwd hoe het dan gaat want ik heb een super snelle en deze is de racewagen onder de camera’s. Zondag zijn we dan lui. Luier dan lui. Heerlijk!! 

Creatie van afvalmaterialen.

Een tijd geleden volgde ik een 2 jarige opleiding in Leiden waar ik later als ik wilde op een school handenarbeid lessen kon geven. Dat wilde ik niet want dan moest ik ook stageplekken vinden en daar was ook vroeger moeilijk aan te komen. Ik leerde veel; methodisch werken met allerlei materialen zoals druktechnieken, met klei, metaal enz. werken en ook met vindmaterialen of afvalmaterialen. Ik vond en vind dit leuk, zo leuk dat ik er ook foto’s van maak. Dit was het resultaat gemaakt van o.a. blik, aluminium en kleine barbieachtige poppen.   

Hoera! Arnold komt!

Hij komt weliswaar donderdag over een week. Maar toch. Arnold is een oud collega van Roen toen hij werkte in de BAVO. Vriendschap uit een werkrelatie blijf vaak niet in stand. Deze wel. We mogen elkaar graag ook al is onze zienswijze totaal anders. Hij is erg rechts en ik erg links. We praten, kissebissen, zuchten, gaan in de tegenaanval enz. Maar we praten en houden van dit soort gesprekken. Het is een eerlijke relatie en we weten waar we voor staan en respecteren elkaar. En Roen? Hij gaat zijn erg lekkere pannenkoeken bakken met spek, champignons enz. waar ik zoveel van hou. Waar Arnold van houdt? Dat zien we wel op die dag Ik geef hem alvast een mooie symbolische bloem. 

Breed Overleg.

Ik snap dat bij  deze titel men denkt zoiets als HËH? Wat is dat. Kun je het eten? Neen dus. Het is een vergadering van de diverse disciplines vanuit de Wereldwinkel. om het netjes te zeggen. Dit is uit nood geboren. De winkel coördinator en de inkoper konden samen niet door een deur. Ze hielden contact via het schrift in de winkel en daar krijg je problemen van. Dus toen ik nog in het bestuur zat vroeg ik aan de diverse “hoofden” of het misschien niet slim was om met z’n allen dit soort vergaderingen te houden en dan moeten ze wel met elkaar praten. Ik vertelde het heugelijke nieuws aan Hanny en zij vertelde met haar charmante stem, 0oh. Dat deden we vroeger ook. Het was niet praten maar een langgerekte sneer. Prompt kreeg ik wurgneigingen en verliet de winkel in snelle tred. Alles is nu anders maar niet heus. De inkoopster is dezelfde persoon alleen de coördinator is weg. Maar het bleek dat het ook voordelen had om deze BO’s te houden. Ik ben nu uit het bestuur maar als coördinator van de etalagegroep doe ik ook hier aan mee.  Het stelt eigenlijk niet zoveel voor om de coördinator te zijn. Ik maak de rooster voor 1 jaar en kijk dan naar de commerciële kalender van fair Trade en pas dit in de roosters. Het kind kan de was doen. Dus heb ik vandaag een vergadering van het BO. Zin? Neen. Maar vroeger moest ik vaker vergaderen dus loopt het wel los. 

Taal is een grof medium.

Dat merk ik vooral bij een ernstig meningsverschil. Wanneer dit gebeurt merk ik tot mijn schrik dat of mijn oren of gevuld zijn  met was  of zijn zo gespitst dat ik bij wijze een speld in een hooibaal kan horen vallen. De issues zijn als een kluwen door elkaar verweven en zwammen dat ik doe. Ik merk dat we hierin niet op een goede wijze zijn geïndoctrineerd in onze jeugd. Wat er ook gebeurt dan springen we weer in de houding die ons is aangeleerd. Dus wanneer er  iets gebeurt dat maar een beetje lijkt op een vorige ruzie die we zo’n 3 jaar geleden hadden. Dan  verdomd  komen die stomme koeien weer uit de zak waar ik ze toen heb gestopt. En weer beginnen we met hetzelfde riedeltje van jij zegt dit en bedoelt dat. Het is net een dansje, en we denken te weten waar we naar toe gaan want de ander…zegt dit en bedoelt dat. Luisteren is en blijft moeilijk want we denken dat we het allemaal  weten. Dus niet. Zucht.  

Passport

Dez muziek is van een  Duitse  jazz-rockgroep uit de jaren 70. http://youtu.be/cjmjmq7RXO4   Het swingt de pan uit. Vaak gedroomd dat terwijl ik in een oude  Porsche uit de 50ger jaren reed deze muziek uit de radioboxjes klonk. Zo af en luister ik weer naar hun muziek en warempel! Zit ik weer in die Cabrio samen met mijn lief en rijden we de zon tegemoet.

Communicatie/Perceptie

Laat ik eerst met de communicatie beginnen. Daar had Roen gisteren mee te maken. We hebben een gloed nieuwe TV gekocht. Voor ons doen enorme bak. Piece of cake dacht mijn lief. Stekkertjes eruit andere stekkertjes erin, zenders zoeken en yep, zicht op de wereld alles is groter dan we gewend zijn. Helaas pindakaas oftewel niet dus. De tv en andere apparaten vertikten om samen te werken vanwege de diverse leeftijden dus andere aansluitingen.  Roen ging manmoedig verder en ze bleven het vertikken. Was dit een generatieconflict of spraken ze andere talen. Wie zal het zeggen.  Dus moest er ook een nieuwe scart kabel worden aangeschaft. Dit alles gebeurt op zijn chemo dag en de chemo werkte niet mee. Gevolg? Een kort lontje. Ik merkte dit niet op dat hij zich niet lekker voelde en zei precies de verkeerde dingen. Normaliter weet ik de juiste woorden te vinden en te praten met juiste intonatie en ben ik tactisch, zachtaardig en begripvol. .  Kortom mijn tactische kant was eventjes weg.  Ons gesprek steeds onstuimiger. Maar eerlijk is eerlijk en “man against machine” is gewonnen door! Yes! Roen, mijn held.  

Ondertussen heb ik door mijn veranderde perceptie nogal last van muizenissen in mijn hoofd en die zijn getransformeerd tot een kudde olifanten die al trompetterend door mijn hoofd stampen. Roen en ik zijn samen weer even de “wat als” hel.   Wat als dit, wat als dat. Een uitvoerige beschrijving wil ik jullie besparen, maar we zijn creatief met het verzinnen van enge zaken. Dus,  leer ik weer geduld te krijgen. We gaan door met onze ademhaling oefeningen en ga proberen om de veranderde perceptie eigen te maken. Misschien verdoven mijn olifantjes me door hun gestamp. Of het zo blijft. Ik weet het niet, ik zie het wel en samen komen we eruit. 

Onze wereld is weer vergroot

Vergroot? Yep! We hebben de bloemen planten ingekocht en Roen heeft ze opgehangen. De tafel met stoeltjes buiten gezet. Vanmiddag alles ingewijd en hebben voor het eerst koffie met taart verorbert. De mensen die buiten lopen horen we en het terras van de Babbelaar is weer open. Toen der tijd werd ons beloofd dat dit een rustige wijk was. Neen dus. In ons oude huis sliepen wij achter en de straat was erg rustig vertelde wij Dhr. De Heer. Is niet erg. Roen stopt zijn oordopjes in en ik ga liggen op mijn goede oor. Geen probleem. Ook kijken wij met ons venster op de wereld oftewel de nieuwe tv. Daar ligt Amerika of zoiets. Dus i.p.v. 21 inch nu 42 inch. Je ziet zoveel meer. Roen is nu druk bezig onze nieuwe tv. In te stellen en dat neemt altijd meer tijd in beslag dan hij dacht. Wat is new? 

Impressie van mezelf

Een vriendin vroeg me een tijd geleden om tekeningen van mij te maken als titel; Impressie van mezelf". Dit is een van mijn werkstukken gemaakt van wasco en ecoline. Trouwens, de dokter denkt dat ik een onsteking acher mijn oogkas. Schrikken, ondanks de antibiotica ik toch koorst heb. Vinden we vreemd. Morgen ga ik bloed prikken en ik kreeg ook een recept dat ik in mijn neus moet sproeien, tot nu toe lukt me niet zo goed. Thanks I've got my man, Tot morgen.

TROTS & ZUCHT

Door Hot

TROTS en ZUCHT

Veel verder alweer.
De laatste dagen verlopen moeizaam.
Het leven bestaat uit veel weerstanden.
Toch overleven we veel,
vorige week nog een soort van tribunaal,
op het werk notabene, 
en ook deze week kregen we weer een stevige schrik te verwerken.
Rose had plotsklaps uitvalsverschijnselen.
Haar zicht was deels weg, lezen ging slecht, praten ging moeizaam,
ze had een koppijn van jewelste en nog koorts op de koop toe.
We dachten allebei aan een TIA of een herseninfarct of i.d.
Terwijl ze notabene een antibioticakuur van 6 weken slikt van de K&O arts van het Havenziekenhuis
in verband met een langdurige ontsteking achter haar neus.
Eerst wilde ze een afspraak met de huisarts,
de volgende dag moest ik 'm wegens verminderde klachten afzeggen,
en vandaag was het allemaal dubbel zo erg.
Kortom ik wilde deze keer,
dat ze naar de huisarts ging, en nu had ze weer zoveel koorts en duizeligheid dat ze wilde dat hij kwam.
Dat ging helaas niet, want hij had het stervens druk.
Daardoor konden we niet samen en moest ik haar alleen laten gaan.
GGGGrrrrr
Nu blijkt ze achter haar linker oog een ontsteking te hebben
die weer met een of andere spray behandeld moet worden
en morgenochtend even bloed prikken.
Toch ben ik wat geruster, nu ze door de huisarts
in ieder geval serieus genomen is en het geen TIA is.

Ik heb ook de eerste reeks van de twaalf die ik draaien moet
er vanavond weer op zitten.
Heerlijk op mijn Chemodag een vrije dag TOP.
Dan mag ik vrijdag weer tot zondagavond en dan vanaf dinsdag weer
tot vrijdagavond. Zucht.

Ik bekijk het maar per dag, dat bevalt het best.

zie ook http://familyhotrose.blogspot.com

 

Zucht

Gewoon een mooi plaatje, lekker op het stand.
Hor een zieke eruit ziet weet iedereen wel.
Mijn hoofd en oog doet zeer.
Ik heb het of koud of warm.
Niemand verstaat me want mijn keel doet het niet zo goed.
Last but least: Spierpijn.
Dus zucht; ik ben ziek. 
Heb meelei Jet.
Eens gaat dit voorbij en dan loop ik zingend door mijn huis en Jesse wil dan met me dansen.
Eens gaat dit voorbij en dan loopt Roen gillende door ons huis.
Dus komt er nu een olifant met een hele dikke slurf en die blaast het hele verhaaltje UIT

In de ban van de ring

Een van mijn lievelingsboeken of eigenlijk trilogie + een voorwoord boek “De Hobbit”. Ik heb ze vele malen gelezen. Dat is het voordeel van een slecht geheugen. Ik denk dat ik het van haver tot gort ken maar regelmatig kom ik dan een passage tegen die ik eindelijk snap. Eigenlijk zegt dit dan iets over mijn humeur. Maar: mijn interesse is altijd gebleven..Door de tijd heen hoorde ik muziek van een aantal lieden die de boeken ook als inspirator diende. De eerste was “Bo Hanson” die met zijn elpee met de zelfde titel als de boeken. Veel orgel muziek. De muziek is dromerig en erg fijn met een groot kop thee terwijl ik naar buiten staar en naar de vogels kijk terwijl zij zwieren en zwaaien, elk met hun eigen vleugelslag. http://youtu.be/Tu-tJhSHzBI  De 2^de wordt gezongen door Sally Oldfield “Three Rings”. Wat een prachtige stem heeft die griet. http://youtu.be/IzFZ7GR5JrM  Het is de zus van Mike Oldfield. Roen was en is een grote fan van hem. Vooral “Tubular Bells”. Zo zie je maar, op den duur raken alle losse elementen samen en vormen dan een geheel of brij. Dat hangt van mijn humeur af. Wij hebben uiteraard de films gekocht. Zo af en toe sluiten we de buitenwereld buiten, kopen lekkere hapje en drankjes en houden een heel weekend bezig met dit epos.  

Afscheid en Compliment

Afgelopen donderdag nam Marc afscheid van cliënten en collega’s.

Toen ik 10 jaar geleden in dienst kwam bij GGZ-Delfland was hij nog leerling. Wel een leerling waar zijn toenmalige leidinggevende, achter zijn rug om, al van zei dat hij ‘ver’ zou kunnen komen. Nu ja, wat is ver. Hij is zoco, zorgcoördinator, meewerkend voorman, geworden en dat deed hij heel goed. Heel even is hij manager geweest maar dat smaakte hem minder. Daar is hij snel mee gestopt. De positie tussen hamer en aanbeeld beviel hem niet.

  Hij was zeer gezien, zowel door collega’s als door cliënten en dat was te merken bij zijn afscheidsreceptie, die op zijn verzoek niet is de personeelskantine werd gegeven maar ‘op’ de afdeling. Marc houdt niet van hoogpolig, zoals hij dat noemt. In groten getale waren ze op komen dagen. Collega’s en (ex)patiënten. Er waren sprekers.  Marc was en verlegen van, dat had hij niet verwacht. Een ex-patiënt, die vrijwillig in de kantine als kok werkt, had voor hapjes en drankjes gezorgd. De muziekgroep zorgde voor muzikale omlijsting en het onverwachte zonnetje maakte dat het terras ook benut kon worden.

Het was een vrolijke, ontspannen bijeenkomst.

Al heeft hij een veelbelovende opvolgster, we gaan hem missen. Hij is vanaf de oprichting van de afdeling betrokken geweest. Afdeling detox is zeker ook zijn creatie te noemen.

Hij gaat bij een thuiszorgorganisatie werken. Die boffen met zo’n medewerker, dat is zeker.

Heel wat anders.

Het doet me deugd dat Hot het gevecht met de starre carrièretijgerin, de manager, lijkt te gaan winnen. Hot heeft ballen getoond door de confrontatie aan te gaan. Ik zou het hem niet nadoen. Daar ben ik te ontwijkend voor. Maar dankzij mannen als Hot worden misstanden, waar alle collega’s last van hebben, aan de kaak gesteld en bestreden. Hot is een held! Hot, ik ben trots op je.

Laaglander.