Dreutelige Els

Dreutelen, een werkstuk van Els zelf wat ik erg mooi vind en wat goed weergeeft wat de titel aangeeft.

Even een update,

Er is alweer een week voorbijgegaan op mijn nieuwe werkplek, ik heb ook zojuist weer mijn gebruikelijke donderdagse chemokuur ingenomen, Jesse een kort blokje gegeven, ontbijt tot me genomen, en een briefje naar het MAC geschreven. Ze zullen daar wel denken: Die zegt dat ie langskomt en dan zien we ‘m helemaal niet, die is ons vast al vergeten. Neen dus, maar alles is de laatste tijd wel weer heel erg veranderd en druk geworden.

Daarnaast heb ik al dagen een erg dreutelige Els in huis. Die duidelijk zenuwachtig en onzeker is over de operatie van morgen. Ze heeft/had een kort lontje en bij navraag had ze het plan om ons huis ook nog even een grote schoonmaakbeurt te geven, omdat ze zo meteen tenminste 6 weken is uitgeschakeld.

Ik heb haar toen ze dat opbiechtte gezegd dat ze dat moet laten, en dat het huis het in huidige toestand ook perfect is, en dat ze zeker met dit benauwde, vochtige warme weer dat gewoon moet laten, en dat ontspannen in het ziekenhuis aankomen veel beter is dan opgefokt. Ik moet zeggen daarmee was de dreuteligheid niet weg, maar het gaf wel duidelijkheid en ze zit lekker weer aan de strips, Corto Maltese, is foto’s aan het bewerken, schrijft stukjes, en dergelijke en is toch redelijk ontspannen aan het dreutelen nu.

Nu gaat ze overigens de deur uit naar het Maasstad ziekenhuis. Ze gaat de BAHA na opnieuw een probeerweek terugbrengen naar het ziekenhuis. Wat zullen we dat ding weer gaan missen. Het was heerlijk weer een weekje kunnen fluisteren naar elkaar, en voor Els ook extra genieten van volwaardige muziek e.d. Ik hoop maar dat er uiteindelijk besloten zal worden definitief zo’n schroef in haar hoofd te plaatsen en dat het communiceren daarna ook weer volwaardig zal zijn. Nu gaan we voorlopig maar door met extra goed articuleren, mekaar veel aankijken en onze stem lichtelijk te forceren. Het is niet anders.

Als ze daarna weer op de trein stapt in Lombardijen dan krijg ik een telefoontje en zal dan met Jesse per metro vertrekken naar het Marconiplein, om daarna met zijn drieën even te gaan markten op het Visserijplein. Nog even een dagje samen doorbrengen voordat de operatie daar is. Ik heb overigens gisteren gewerkt i.p.v. vandaag omdat mijn voorgangster ook werkte en ik daar nog graag van profiteer om zoveel mogelijk op te steken.

Volgens mij zijn jullie weer op de hoogte. Gelukkig overleef ik deze benauwdheid ook nog redelijk. Verder is mijn Chemo samen met het ontbijt goed gevallen en heb ik er niet teveel last van.

Tot een volgend stukje.

Groetjes

Hot of Jeroen.