De
hel, dat zijn je kinderen. Zo parafraseer ik Sartre om mijn kinderen een
gespreksonderwerp aan te reiken voor later, bij de psychiater. Ik ben soms best
behulpzaam.
Maar
de hel, dat zijn niet je kinderen en ook niet de anderen. De hel, dat is een
blessure als je nodig moet hollen.
Dat
is de keerzijde van een ‘gezonde leefstijl’; als je veel loopt raak je
verslaafd, als je verslaafd bent kan je niet zonder. Maar als je geblesseerd
ben gaat het niet.
In
deze helse spagaat ben ik terecht gekomen.
Ik
lag lekker lui op de bank na een niet eens zo’n zware looptraining, ik kom
overeind (had ik dus nooit moeten doen) en er schiet een gruwelijke kramp in
m’n bovenbeen. Dat komt door te weinig drinken. Ik ga een beetje lopen want dan
gaat het meestal weg maar het werd nog erger. Het was net of er iets binnenin
mijn been werd opgepompt waar helemaal geen plaats voor is. Ik strompelde rond
maar de pijn nam alleen maar toe. Ik ging zweten en ik werd draaierig. Toen ben
ik flauwgevallen en heb daarbij een rib gekneusd. En met een gekneusde rib kan
je niet hardlopen. Ja, misschien als je huis in de fik staat of als er een dolle
stier achter je aan zit maar niet voor je plezier.
Dus
kon ik twee weken niet hardlopen en werd zo de hel voor mijn gezin.
De
hel, dat is een geblesseerde vader met afkickverschijnselen.
Dat
roept alle keren dat ik geblesseerd ben geweest weer in herinnering. In
Thailand struikelde mijn paard over een touw, ribben gekneusd, op de
wintersport met rodelen, kniebanden.
Van
lopen zelf krijg je niet zulke heftige blessures. Hooguit zeurende pijntjes.
De
ontwenningsverschijnselen zijn- vreemd genoeg - haast hetzelfde als de klachten
van te veel trainen. Een soort burn out: alles is je teveel, slecht slapen, vermoeidheid,
overgevoeligheid en knorrigheid. Gelukkig duurde het dit keer niet zo lang.
Gisteren
ging het weer en dat is dan echt een feest. Met een dubbele dosis Ibuprofen de
lanen op, de paden in. Eergisteren nog haatte ik alles en iedereen, vooral mezelf
en mijn treurig bestaan; nu is the sky opnieuw the limit, jippie!
Laaglander
Geen opmerkingen:
Een reactie posten