donderdag 25 juli 2013

We worden geleefd.


Zo heb je iets van algehele verveling. Alles is voorspelbaar en dus saai. Dan willen wat nieuws. Dan wensen we dat we op een prachtige bank liggen en onze slaven aan elke wens van ons willen vervullen. Leuk Els! Maar dit is een sprookje en je leven is geen sprookje. Behalve wanneer ik diep in de ogen van mijn lief kijk. Dit is weer een ander verhaal.  De laatste dagen en zijn we druk als bezige bijtjes. Er zit schot in de offertes van de Agpo Ferroli en warempel het begint erop te lijken. De oud voorzitter heeft op zijn eigen een niet wat je noem vriendelijke wijze commentaar gegeven. Ik heb er een prachtige brief aan hem gestuurd en onder meer te bedanken voor de vele tips die hij mij geeft.  Roen heeft veel response mogen ontvangen van zijn deel van het blog heeft geschreven. De familie van de overledene wist dit te vinden en te waarderen en waren blij ( voor zover je dan blij kunt zijn) dat hij dit heeft gedaan. Nu kunnen ze het contact van de nieuwe vrienden  van de overledene uitnodigen voor het afscheidsceremonie. Wij  werden uitgenodigd om hetgene wat hij heeft geschreven voor te lezen. Roen vindt het een hele eer. En dit is maar een klein deel van de drukte.  Maar alles blijft hetzelfde en verandert tegelijkertijd in het tijdstroom dat leven heet. 

Geen opmerkingen: