Als bladeren in een herfststorm.

Maker: Noël Sies

Vandaag is er afscheid genomen van Gerrit Bohré. De familie was verrast en een beetje blij toen ze het prachtige blog geschreven door mijn lief lazen. Ik weet niet hoe ze dit blog hebben gevonden. Ze kenden niemand die van belang voor hem was in zijn huidige leven. Hij was eigenlijk een vreemde voor hen geworden en waren bang dat ze alleen bij zijn afscheid zouden zijn. Ze hadden hun jeugd samen gedeeld en geleefd met hun vader en moeder. Dit is het verleden dat ze samen hadden geleefd en gevormd. Later toen ze groot waren geworden , tenminste dat vul ik in, raakten ze elkaar kwijt. Nu, vandaag, namen ze afscheid van Gerrit en toch op een vreemde manier leerden ze hem weer kennen. Ze herkenden de vriendschap en ook liefde die hij met zijn vrienden en verzorgers deelde.  Het maakte mij denken aan mijn jeugdjaren. We waren een disfunctioneel gezin en deelden niet veel met elkaar. Mijn vader overleed op zijn 60^ste en mijn broer op zijn 35^ste . We gingen onze eigen weg, maar toch, vierden we onze moeder haar verjaardag en 1^ste Kerstdag. Onze moeder is niet meer. Wel vieren we elke 1^ste kerstdag gezamenlijk en ons gezin wordt steeds groter door de kinderen en weer hun kinderen. Roen zijn jeugd was goed en het gezin leek heel functioneel. Ze zien elkaar zelden of nooit. Met zijn zus heeft hij de beste band en met zijn broer wisselt hij zo af en toe een telefoontje. Deze gezinnen groeiden samen op en later scheiden ze zich als bladeren in een herfststorm.